Vaak uitgesproken met een veelbetekenende glimlach en een soort onverschilligheid, schuilt erachter deze wijze uitspaak een radicale waarheid: het leven heeft plannen voor ons die onze
eigen beperkte ideeën over wat goed zou zijn — voor onszelf, elkaar en het collectief — op z’n best naïef maken, en op z’n ergst zelf ondermijnend.
In een wereld die geobsedeerd is door maakbaarheid, controle, meetbaarheid en meerjarenplannen, klinkt het idee van leven zonder doel haast als ketterij.
Het is echter juist de meest radicale en vrije benadering van leven, geworteld in diepe, tijdloze wijsheid — de uitnodiging tot overgave vanuit het onvoorwaardelijke vertrouwen dat het leven het
beste met ons voor heeft en voor ons zorgt.
❥ Niet vanuit zwakte, machteloosheid of apathie maar vanuit een diep gevoel van afstemming op iets dat groter is dan
ons individuele ego.
Meerjarenplan
De vraag “Waar zie je jezelf over vijf jaar?” nodigt uit tot visie, ambitie en vooruitdenken. Maar er zit een verborgen aanname in: dat het leven je gehoorzaamt, dat wij de auteurs van onze
toekomst zijn, en dat onzekerheid iets is wat je onder controle moet krijgen. Maar het leven is geen spreadsheet. Het is een storm, een golf, een ademhaling, een gebroken hart, een wonder.
De vijfjarenvraag bevriest de oneindige vloeibaarheid van het leven tot een rigide momentopname. Ze versmalt het pad tot één uitkomst, vaak meer gevormd door angst, hebzucht en onwetendheid dan
door vertrouwen, overvloed en wijsheid. Want eerlijk? De meesten van ons hebben geen idee wat we écht willen, wat we werkelijk nodig hebben om een vervuld leven te leiden. Die helderheid zal
nooit voortkomen uit projectie naar de toekomst — ze ontspruit uit volledige, bewuste en compassievolle aanwezigheid bij wat er nú is.
De valkuil van manifestatie
De laatste jaren is manifesteren een spiritueel modewoord geworden. Echter, veel van wat we proberen te manifesteren komt niet voort uit afstemming, helderheid en vervulling, maar uit
gebrek. We visualiseren omdat we bang zijn. We dromen omdat we ontevreden zijn. We zetten intenties niet vanuit een vol hart, maar vanuit een hongerig hart. Dus jagen
we schimmen na — banen waarvan we denken dat ze ons ‘succesvol’ maken, relaties die ons zouden moeten helen, huizen die ons eindelijk thuis zouden moeten laten voelen.
In plaats van het leven te volgen, proberen we het te beheersen. We willen afdwingen dat onze verlangens snel en exact worden bezorgd tot aan de voordeur. De waarachtige levenskunst is niet om te manifesteren wat we denken te willen of willen zijn, maar om onszelf uit de weg te gaan en het leven te laten tonen wat écht de bedoeling is.
Laat het leven leiden
We leren dat we het leven moeten leiden, sturen en beheersen. Maar wat als de diepste wijsheid ligt in de actieve ontvankelijkheid van diep luisteren? Het leven is geen rechte lijn van voorspelde
gebeurtenissen. Het is een wilde rivier die stroomt, meandert, overstroomt, verdampt, en weer neerregent. Doelen zijn de spreekwoordelijke dammen die we bouwen om de levensstroom te controleren.
En toch: de rivier vindt altijd haar weg.
Als we het leven laten leiden, geven we ons over aan iets ouds en intelligents, dat oneindig veel dieper en wijzer is dan de mind ooit kan zijn. We stoppen met het uittekenen van onze routes en
beginnen te vertrouwen op de uitnodigingen die zich aandienen: de toevalligheden, de breuken, de bochten. We stoppen met ons verzetten tegen de ongemakkelijkheid van het onbekende en beginnen te
vertrouwen dat elke fase — zelfs de pijnlijke — perfect ongepland en onvermijdelijk is.
De reis van de held en de fases die we niet kunnen overslaan
Joseph Campbell’s Reis van de Held biedt een tijdloos model van wat het werkelijk betekent om mens te zijn. We horen allemaal op een bepaald moment de oproep tot avontuur, en we verzetten ons
ertegen. We steken grenzen over, ontmoeten mentoren, confronteren demonen, sterven symbolisch en worden herboren — om uiteindelijk getransformeerd terug naar huis te keren.
❥ In dit avontuur van het leven kunnen we geen fases overslaan. We kunnen het donkere woud niet vermijden of doorspoelen naar
de overwinning. Het leven zal ons meenemen door alle archetypische stadia — ego, verlies, wanhoop, ontwaken — of we het nu plannen of niet.
Het ergste wat je kan overkomen is niet dat je in een moeilijke fase belandt, maar dat je erin blijft hangen.
Als je je verzet tegen wat het leven je laat zien, als je vasthoudt aan een vals zelfbeeld of de diepere les van het moment ontwijkt, raak je geblokkeerd. De energie stokt, en je groei stagneert.
Maar als je de ruimte aanvoelt — de energie, de timing, het emotionele klimaat — kun je leren wat dit moment van je vraagt. Je beweegt mee, in plaats van tegen de stroom in te zwemmen.
Om vervolgens aan de andere kant uit te komen: veranderd, wijzer, getekend door de reis, maar niet langer gedefinieerd door het lijden.
Een rijk en vol leven
Leven zonder doelen is niet hetzelfde als passief leven. Het is aanwezig leven. Het is radicaal openstaan voor het leven zoals het zich aandient — om vreugde en verdriet, helderheid en
verwarring, succes en falen allemaal hun rechtmatige plek te geven.
Een rijk en vol leven is niet alleen het hoogtepunt op Instagram. Het zijn ook de nachten van twijfel. De vriendschappen die breken. De jaren van zoeken. De littekens. De overgave.
❥ En toch zijn we er volledig toe uitgerust om precies dat te doen.
We kunnen het allemaal verduren, doorstaan en overleven — niet zonder sporen, maar wel ongebroken in onze geest. We dragen de wijsheid in onze ogen, de lijnen op ons gezicht, de stille
uitstraling van iemand die ja heeft gezegd tegen wat het aardse leven te bieden heeft, alles inclusief. Die geen hoofdstukken heeft overgeslagen. Die het leven de ruimte heeft gegeven de ziel te
vormen tot iets echts.
Juno Burger
www.junoburger.com