Wat in het klein gebeurt, in individuele mensen, heeft gevolgen voor wat er in de mensheid als geheel gebeurt. De mensheid als geheel is vervreemd geraakt van zijn eigen natuur en daarmee ook van de Aarde zelf, van de natuur en de planeet waarop jullie wonen.
Honderden jaren, gedurende vele incarnaties, hebben we als Lichtdragers collectief het grote voorbereidingswerk gedaan. Dat heeft het bewustzijn dusdanig verhoogd om het laatste duister te verlichten.
Planeet aarde is momenteel best een ruige plek om te zijn. Wanneer je je voorstelt of herinnert waar je oorspronkelijk vandaan komt, een plek van verfijning, heelheid en eenheid, is het op zijn zachtst gezegd een uitdaging. Om die reden zijn veel mensen het er wel over eens dat het feit dat je hier geboren wordt op zichzelf al traumatisch is.
95% van ons handelen vanuit het onbewuste wordt aangestuurd en een schamele 5% vanuit het bewuste. Als dit kwartje valt, realiseer je je dat die 95% onbewuste creatiekracht een spreekwoordelijke goudmijn is.
Hoeveel kan een mens verdragen? Ondanks ons natuurlijke vermogen tot zelfregulering hoor ik de afgelopen tijd steeds meer mensen zeggen dat het ‘teveel’ is. Ik ervaar zelf ook dat de afgelopen jaren de druk toegenomen lijkt te zijn. Maar is de druk echt groter geworden of beginnen we die nu pas te ervaren zoals die werkelijk is?
Als je de veiligheid extern zoekt, kan het zijn dat je die veiligheid zoekt in relaties, in contacten met anderen en dat deze mensen jou moeten bevestigen.
Vanuit non-duale, hogere bewustzijnsvelden bekeken zijn we er aan toe om de koorden die ons in oude tijdslijnen gevangen houden - met de daaraan gekoppelde holografische imprints en het gemanipuleerde DNA - echt definitief door te snijden.