Pamela Kribbe
De grootste bedreiging voor het Collectieve Bewustzijn op aarde, voor de Aarde en de mensheid als geheel, is dat mensen, individuele mensen het contact verliezen met de scheppende bron van binnen, met de ziel. Jullie doen in essentie hetzelfde als wat ik deed in mijn tijd, hoewel er nu meer openingen zijn in het collectieve veld om de Aarde heen..
Er is in de geschiedenis van de mensheid, en zelfs nog daarvoor, een strijd ontstaan tussen het mannelijke en het vrouwelijke. In het mannelijke zit altijd een kern van het vrouwelijke en in het vrouwelijke een kern van het mannelijke, net zoals in het zwart een witte stip zit en in het wit een zwarte stip. Maar in de loop van de geschiedenis is deze mystieke eenheid van het mannelijke en vrouwelijke vergeten geraakt en zijn deze energieën als zwart en wit tegenover elkaar komen te staan.
Het thema dat ik vandaag wil bespreken, heeft diepe sporen nagelaten in jullie geschiedenis. Het gaat om seksualiteit en de beleving daarvan tussen mannen en vrouwen. Dit is geen gemakkelijk onderwerp. Het is een moeilijk en beladen thema, omdat bijna niets op dat gebied meer vanzelfsprekend is.
Laat je adem in je buik landen. Op een bepaalde manier is dat het diepste punt van je lichaam, het punt waar je diepste emoties zich openbaren. Je buik is eigenlijk een holte, een ontvangststation. Je bekken is als een schaal die ontvangt. Ik nodig je nu uit delen van jezelf daar te ontvangen, te ontmoeten. Die delen presenteren zich aan jou als kinderen. In jou leven nog steeds kinderen: spontane gevoelsdelen die bij jou horen...
Veel van de oude normen en manieren van denken spreken wel over hogere waarden zoals goedheid, samenwerking en eerlijke verdeling, maar als je gaat kijken naar de onderliggende motieven en structuren, dan moet je toch vaak concluderen dat woorden en daden niet overeenstemmen.
De mens heeft vele wegen verkend, maar is op een dwaalspoor geraakt. Het lijden op Aarde is inmiddels zo groot geworden dat het de mensheid dwingt de deuren te openen. Dat kan vanuit een oprecht verlangen naar meer licht. Soms verloopt die weg echter via onbegrip, crisis, en culminatie van gewelddadigheid.
Jullie zijn aan het einde gekomen van grote cycli van tijd, waarin jullie veel hebben ervaren. Vandaag wilde ik spreken over Atlantis, omdat het herkennen van de energie die je daar belichaamde, gedurende meerdere levens, je kan helpen innerlijk tot heelheid en rust te komen.
Al die oude lagen komen nu naar de oppervlakte. Daarover wil ik vandaag uitgebreid spreken, om jullie tot een dieper begrip te brengen van wie je bent in het hier en nu. Ik wil jullie meenemen naar het begin. Er was nooit een begin, maar voor dit verhaal spreek ik van een begin in de tijd, omdat er wel een startpunt was van de grote cyclus van levens waarin jullie nu nog verkeren.
