Lieve mensen, ik ben zeer verheugd over jullie komst hiernaar toe. En sommigen van zo ver! Ik heb jullie allemaal gezien en weet wie jullie zijn. Jullie zijn mij zo dierbaar. Mijn reis is die van jullie en jullie reis is de mijne. Daarom wil ik iets delen van mijn inzichten in de lange reis, die jullie als ziel hebben ondernomen. Deze reis leidt naar een licht dat jullie allemaal voor je zien liggen, maar dat in wezen een licht is dat nu al in jullie brandt. Maar jullie kijken er onvoldoende naar en geloven er niet werkelijk in.
Ik wil jullie meenemen naar het begin van jullie reis. Helemaal naar het begin toen jullie als zielen werden geboren in een werkelijkheid, die jullie tevoren niet kenden.
Ik wil teruggaan naar het moment in de tijd waarop jullie met jullie reis begonnen.
Jullie reis door de tijd, door de ruimte, door de materie. Heel ver terug ligt de oorsprong. Maar de gebeurtenis zelf, van het afgescheiden raken van thuis, de oerbron, de oorsprong waaruit jullie allen voortkomen, die gebeurtenis en de pijn die daarmee samenhangt, is nog steeds heel sterk aanwezig in jullie. Deze geboortepijn ligt achter heel veel alledaagse gevoelens en gedragingen die jullie vertonen.
Velen van jullie hebben dagelijks te maken met innerlijke onrust, een constant gevoel van ‘op zoek zijn’. Er is een innerlijke spanning die te maken heeft met het niet helemaal thuis zijn bij jezelf: je niet helemaal thuis voelen bij je eigen zijn, je eigen wezen. Vanuit deze basisspanning is er een neiging om in de buitenwereld te zoeken naar bevestiging, erkenning, bemoediging of acceptatie. Er is steeds iets nodig van buitenaf wat jou geruststelt. Iets dat bij jou die innerlijke spanning even wegneemt en zegt: ‘je bent thuis, je mag er zijn’. Jullie kunnen wel nagaan hoe vaak jullie behoefte hebben aan die geruststelling, want jullie kunnen allemaal in jezelf die onrust bespeuren, die drang om te zoeken. De neiging om ergens heen te willen dat niet in het nu ligt, naar iets wat buiten je ligt en niet in je ligt.
Ik wil spreken over de oorzaak van deze neiging.
De werkelijke oorzaak is als het middelpunt van een ui waaromheen vele lagen zitten. De buitenste lagen worden gevormd door bepaalde gebeurtenissen in je leven, die ervoor zorgden dat je je onrustig bent gaan voelen, niet thuis bij jezelf. In de dieper gelegen lagen bevinden zich gebeurtenissen uit andere levens die traumatisch waren. Maar als je al die lagen er vanaf pelt, dan kom je tot een kernonrust, of een heimwee dat te maken heeft met het begin van jullie reis.
Stel je voor dat jullie, voordat jullie aan je reis begonnen, deel uit maakten van een eenheidstoestand, die heel geruststellend en omvattend was. Het was alsof jullie in een sluimer verkeerden, te vergelijken met een bepaalde slaaptoestand waarin alles veilig is en je over een heel ontvankelijk bewustzijn beschikt. Je laat alles gebeuren, alles is vloeiend.
Jullie kennen deze toestand in jullie aardse levens enigszins als de situatie waarin je verkeert als embryo in de baarmoeder. Er is dan nog geen duidelijk onderscheid tussen binnen en buiten, er is een eenheid in de ervaring en een geborgenheid die vanzelfsprekend is. In dat prille begin van jullie bestaan als ziel waren jullie als embryo’s: ondergedompeld in een toestand van vredigheid en geborgenheid.
In jullie gewaarwording trad op een gegeven moment een ervaring op van verscheurdheid.
Dit was het begin van jullie geboorte als individuele zielen, zielen die op reis zouden gaan om allerlei ervaringen op te doen. Eerst was alles één. Toen was er de ervaring van losgetrokken of losgescheurd worden uit een oerverband. En daarna was er een desoriëntatie en een verwildering. Een blind zoeken naar iets, een houvast, een zekerheid die er niet kwam. Het was een moment van duisternis.
Zo zouden jullie het althans uitdrukken, maar het moment dat jullie je los maakten van de oerbron en jullie eigen weg gingen, was tevens een moment van diepe creativiteit. Je kunt je hierbij de voorstelling maken van een lege donkere ruimte waarin jullie werden uitgezaaid. Er was duisternis, maar ook de ruimte voor iets nieuws.
Gedurende jullie reis door het onbekende, waarin jullie allerlei vormen (lichamen) hebben aangenomen, hebben jullie veel ervaren, veel doorgemaakt en uiteindelijk zijn jullie hier beland, op deze planeet: de aarde. De aarde is een plaats van grote creativiteit en vele mogelijkheden. En toch, ondanks de mogelijkheden en de schoonheid van deze werkelijkheid hier op aarde, voelen jullie je nog steeds ontheemd. Er is een gevoel dat er iets niet klopt. Alsof er iets ontbreekt wat essentieel is om je goed te voelen. Wat er in jullie gevoel ontbreekt, is de basisliefde en geborgenheid die nodig is als voedingsbodem voor elk levend wezen om te groeien, te bloeien en je in alle vrijheid te kunnen ontplooien.
Wat ik jullie wil vragen is om in je eigen bewustzijn te zoeken naar de oorspronkelijke wond die ontstond met het afscheid van Thuis.
Kun je in jezelf de psychische plaats vinden waarin je jezelf ervaart als losgeraakt van een oer-eenheid? Het gaat hier om een oer-eenheid, die je met je verstand niet kunt uitleggen of verklaren, maar waarvan je diep in je gevoel zeker weet dat je deze hebt gekend.
In het terugkeren naar de oorspronkelijke pijn van het afscheid van ‘Thuis’, kunnen jullie een enorme kracht vinden om jezelf te helen. Daar ligt namelijk de oorsprong van jullie verlies aan kracht.
Jullie allen die hier zitten of die deze tekst lezen, zijn bezig om de stap te zetten naar een nieuw bewustzijnsniveau. Een niveau waarop er een basis is van innerlijke veiligheid en zelfvertrouwen, waardoor vele nieuwe creaties mogelijk worden. Jullie zullen vanuit een nieuw bewustzijn kunnen gaan leven en scheppen.
Maar om dat nieuwe bewustzijnsniveau werkelijk te realiseren, is het van groot belang naar de kern en de oorsprong te gaan van de blokkades en de onevenwichtigheden die jullie in het dagelijkse leven ervaren.
Het is in deze fase van jullie ontwikkeling tijd dat je niet alleen kijkt naar de pijnen en de traumata die zijn ontstaan in je huidige leven en eventueel in de levens daarvoor, maar dat je nog één stap dieper gaat. Het is nu aan de orde dat je naar dit oerstuk teruggaat en je, zodra je dit bewust herkent en met je hart herinnert, je ontfermt over die pijn in jezelf. Het is tijd dat je je ontfermt over dat pasgeboren kosmische kind, dat nog steeds in je leeft en dat niet weet waarheen het zich beweegt en dat elk gevoel van richting ontbeert.
Ik wil jullie graag een handvat geven om deze oerpijn ervaarbaar te maken en ermee te werken.
Het is belangrijk je te realiseren dat deze pijn ook een fysieke zetel heeft; ze zetelt in jullie buik. Dit is de plek van de emoties en het aangaan van verbindingen. De buik is vaak de plek of het energetisch centrum van waaruit jullie relaties aangaan met andere mensen. Het probleem dat hierbij geregeld de kop opsteekt is dat er in dat centrum in je buik een pijn zit, die dit aardse leven overstijgt, die alle levens overstijgt, en die helemaal teruggaat naar jullie geboorte als individuele ziel. Het gaat ten diepste om een kosmische geboortepijn.
Toch proberen jullie deze individuele, kosmische pijn vaak op te lossen op het niveau van relaties met andere mensen. Zeker in diepgaande persoonlijke relaties, waar je emotioneel intiem met elkaar bent, gebeurt het heel vaak dat je je eigen diepste wond tracht te helen met behulp van de energie van een ander.
Vaak herkennen jullie de pijn in een ander heel goed. Het is in wezen steeds die ene pijn die teruggaat op een verlies aan oerverbondenheid en geborgenheid. De ander fungeert vaak als spiegel voor je eigen pijn. Je herkent in wezen je eigen pijn in het gelaat van de ander. Omdat jullie je eigen pijn in de ander herkennen, gemakkelijker dan je deze in jezelf herkent, ga je die pijn van de ander proberen op te lossen en hoop je (onbewust) dat je eigen pijn wordt verlicht door de aanwezigheid (liefde, erkenning) van de ander.
Het spel dat vaak wordt gespeeld in (seksuele) relaties maakt echter de wond nog moeilijker te helen dan anders.
Er kan namelijk heel gemakkelijk een wederzijdse afhankelijkheid ontstaan, die ontstaat uit een emotioneel rollenspel waaraan beide partners gehecht raken. Zodra er afhankelijkheid ontstaat, gaan aspecten van macht een rol spelen, die je nog veel verder van huis brengen, letterlijk (van Huis). Waar je steunt op macht, geef je je eigen kracht weg. Macht en afhankelijkheid kunnen niet zonder elkaar.
De sfeer van (intieme) relaties is een heel belangrijk aanknopingspunt om je bewust te worden van de diepere kosmische geboortepijn die je met je meedraagt. Heel vaak hebben jullie het gevoel de aanwezigheid van een ander persoon in jullie leven nodig te hebben. Het is voor jullie vaak vanzelfsprekend dat eenzaamheid te maken heeft met het gemis aan contact met anderen en dat de oplossing ligt in de aanwezigheid van een vriendschap of een liefde. Maar in deze veronderstelling ligt potentieel een grote valkuil besloten.
De valkuil is dat je de oorzaak van je pijn buiten je legt.
Het gevolg is dat je in een subtiel rollenspel binnen relaties de ander verantwoordelijk gaat stellen voor jouw innerlijke wonden: jij bent het slachtoffer. Tegelijkertijd oefen je een bepaalde macht uit over de ander, omdat je zijn/haar innerlijke pijn en kwetsbaarheid kent.
De spirituele betekenis van de liefde tussen man en vrouw, of van welke intieme (seksuele) relatie ook, is niet: het helen van elkaars wonden. De werkelijke schoonheid van een liefdesrelatie ligt in de ontmoeting tussen twee volstrekt zelfstandige, onafhankelijke wezens die elkaar laten delen in hun eigen rijkdom. Ieder heeft zijn unieke gezichtspunten op de werkelijkheid, zijn eigen manier van de dingen ervaren. Dit met elkaar tot op de diepste niveaus te kunnen delen, is een grote vreugde voor de ziel.
Intieme relaties kunnen een bron van vreugde en creativiteit zijn. Maar heel vaak worden deze relaties misbruikt om een innerlijke wond te helen, die in wezen losstaat van de ander. Het is soms heel moeilijk om je dat ten diepste te realiseren. Om je te realiseren dat als je je ontzettend eenzaam of verlaten of bedroefd voelt, jij deze realiteit, dit gevoel voor jezelf schept. Dat jij de schepper bent van deze innerlijke werkelijkheid die jullie eenzaamheid of verlatenheid noemen.
De werkelijke oplossing voor deze gevoelens, die een grote diepte hebben en heel oud zijn, ligt in het je toekeren naar jezelf in plaats van naar de ander, vanuit de werkelijke kracht die je tot je beschikking hebt. Voor alle gevoelens van wanhoop, depressie en eenzaamheid die er in je leven zijn, is de oplossing energetisch beschikbaar in jezelf. De oplossing is er al, ze is aanwezig in jouw energie. Jij bent in wezen een liefdevol, goddelijk wezen dat alles in zich draagt om het verloren kosmische kind in jezelf gerust te stellen.
De uitnodiging aan jullie allen, aan elke individuele ziel, aan jou, is jezelf te bevruchten met je eigen goddelijkheid.
De neiging om je daarin afhankelijk op te stellen van een ander is de oorzaak van vele misverstanden en het lost de diepste pijn nooit op. Het is daarom zo belangrijk de werkelijke oorsprong van die pijn goed te herkennen en te beseffen dat die in een spirituele dimensie ligt die veel groter is dan je huidige leven (déze relatie, déze baan, déze ouders, etcetera). En om je dan te realiseren dat de oplossing dus niet ligt in het gedrag van je partner, je moeder, je kind, je collega, maar puur en alleen in jezelf.
Realiseer je dat jij het centrum bent van jouw wezen, de zon van je eigen universum.
De richting en gestemdheid van jouw bewustzijn bepalen hoe jij je voelt, hoe jij denkt, hoe jij je gedraagt. Vanuit het diepst van jezelf geef je daar richting aan zoals een zon die haar stralen uitzendt. Als jij gelooft dat er aspecten in je wezen zijn, waarin die zon niet mag schijnen, stralen en verwarmen, dan zal alles wat je tegenkomt in je omgeving dat bevestigen. Als jij je niet thuis voelt in de omgeving waar je verkeert, is de oplossing niet om je af te keren van je omgeving, maar om je toe te keren naar het licht in jezelf.
© Pamela Kribbe