Het kan enorm behulpzaam zijn om andere mensen te zien als jezelf – in andere omstandigheden of andere levens. Je zou hen kunnen zien als vertegenwoordigers van delen van jouzelf. Zelf heb je ook ervaringen moeten doorlopen, waarin je sterk geïdentificeerd was met dit lichaam en je aardse ervaring. En waarin de kennis die je nu uitwisselt op geen enkele manier aansloot bij de ervaring die je op dat moment had..
Je hebt altijd iemand anders NODIG gehad als REDEN om te leven. Die reden kan elk moment verdwijnen. Zodra je iets anders dan je EIGEN wezen REDEN maakt om te leven, beledig je jezelf. Je vernedert jezelf. En dit soort vernedering wordt ondersteund. Je hebt je leven gedegradeerd. Je hebt je waardigheid verloren, je zelfrespect. De leegte welke in ieder van ons leeft, kan nooit door een ander worden opgevuld. Het opvullen van die leegte met anderen is een ziekelijke, egoïstische aangelegenheid.
We worden collectief nu aangespoord om onze doodsangst aan te pakken. Vanuit het Christus Bewustzijnsraster werken we hand in hand, ondersteunen we elkaar en fluisteren we elkaar moed in om alles onder het vloerkleedje vandaan te halen. En natuurlijk weten we van te voren dat er waarschijnlijk heel veel reacties vanuit onwetendheid en dualiteit naar ons toe zullen komen. Dat is dan weer een oefening voor ons: om die bij de personen te laten die dit allemaal op ons proberen te projecteren.
Op het moment dat wij het pad van waarheid durven te bewandelen zal daar zeer veel weerstand op komen middels de nabije omgeving. De meeste kinderen worden door hun ouders gedwongen mee te draaien in de wereld van het ego, de wereld waar deze ouders zelf in leven. Allereerst door het kind te onderwerpen aan normen en waarden van de zogenaamde samenleving. Deze kinderen worden blootgesteld aan trauma’s van de ouders zelf, vaak zijn deze trauma’s niet opgelost, of ze worden ontkend..
Relaties zullen veranderen naarmate de Nieuwe Aarde haarzelf meer en meer laat voelen en de Oude Aarde en de oude jij uiteenvallen.
Wat niet meer authentiek en echt is, wat de diepste waarheden van binnen niet kan bevatten, zal nu naar buiten en naar binnen spiralen en de creaties van lagere frequenties doen uiteenvallen en op mogelijke manieren in transformatie brengen.
Steeds als we ons openen voor liefde zullen we helder krijgen waar we innerlijk nog op persoonlijke delen stuiten die het stoplicht op rood hebben staan. Als liefde je aanraakt in zo'n deel, en je zet vanuit je bewustzijn het stoplicht op groen, van 'kom maar, eens kijken wat zich hier wil tonen', dan haalt onvoorwaardelijke liefde het overlevingsmasker van je gezicht.
De meesten van jullie zijn ver in het opruimen van overgebleven oude energie, geloften, beloften, eden, enzovoort, wat het opnieuw ervaren van enkelen met zich mee kan brengen en vaak ook doet. Omdat romantische relaties in vele levens een grote rol hebben gespeeld spelen ze vaak een grote rol in het opruimproces.
Als kind verkeerden wij van nature in een hoge vibratiestaat. Die staat kennen we als ‘spontaniteit’. Naarmate we sociaal geconditioneerd werden en naarmate we pijnlijke ervaringen meemaakten en opstapelden, werd onze vibratie echter steeds lager onder de invloed van de energetische blokkades die ontstaan wanneer we ons tegen de flow van het leven verzetten. Transformeren is dus als het ware opnieuw worden zoals de kleine kinderen, maar dan met de extra dimensie van wijsheid en ervaring.