Er is een kant van lichtwerk waar zelden over wordt gesproken. Niet het helende, niet het stralende, maar het rauwe, stille stuk dat voelbaar wordt wanneer jouw licht te helder is voor een ander.

Slachtofferschap lijkt macht te geven, maar houdt ons gevangen in pijn en haat. Pas wanneer we zien dat wijzelf de sleutel dragen, opent de weg naar bevrijding. Vergeving is geen excuus, maar de kracht die duisternis ontmaskert en Licht laat zegevieren.

In menselijke relaties speelt zich vaak een onzichtbaar toneelspel af: de driehoek van slachtoffer, dader en redder. Deze dynamiek, beschreven door Stephen Karpman, laat zien hoe gemakkelijk we verstrikt raken in patronen van schuld, hulpeloosheid en redding. Hoewel deze rollen vertrouwd aanvoelen, misschien zelfs onvermijdelijk, houden ze ons gevangen in een cyclus van machteloosheid en scheiding.

Zolang we blijven wijzen naar buiten, voeden we dezelfde afgescheidenheid die we bestrijden. Werkelijke vrijheid begint met overgave: het loslaten van oordeel en controle. In die stilte en innerlijke thuiskomst ontvouwt zich de vrede, liefde en vrijheid die nooit buiten ons te vinden zijn.

De Kinderen van de Wet van de Ene waren Lichtdragers in Atlantis, toegewijd aan goddelijke eenheid en de Tempels van Licht. Hun kennis van klank, kristallen en kosmische verbinding leeft nu opnieuw op. Zij zijn teruggekeerd om trauma’s te helen en de mensheid te begeleiden naar harmonie en hogere dimensies.

Je bent verbonden in en met een veld van liefde en kracht dat altijd voor jou beschikbaar is. Het zijn je eigen gedachten en hersenspinsels die het doen lijken alsof je afgesloten bent van dit veld. Om je heen ontstaan sluiers die je afscheiden van dit veld door de angsten die je hebt. Angsten sluiten je af voor de waarheid, voor het licht in jou en om jou heen. Het is belangrijk je eigen angsten en negatieve overtuigingen te zien als de belangrijkste bron van problemen in je leven.

Ik word me bewust van zoveel leugen en bedrog in alle systemen om me heen: politiek, lobby en wereldwijd misbruik. Hoe kan ik me verhouden tot alles wat ik zie?

Sinds het einde van het Gouden Tijdperk van Atlantis hebben we met innerlijke splitsingen geleefd die nu zo snel mogelijk overbrugd willen worden. We kunnen op aarde geen nieuwe, onbevlekte en sterke fundamenten bouwen voordat wij onszelf verbonden en één kunnen ervaren met ons eigen Lichtlichaam en met de Bron.

In deze oude beschaving was er een hoog niveau van technologie en beheersing van de aarde elementen, van de natuur. Velen van jullie lichtwerkerszielen waren hier toen ook op aarde. Je zou kunnen zeggen dat de Atlantische samenleving aan hubris leed, aan overmoed. Er werd te weinig rekening gehouden met de ziel van de aarde, met haar wensen en verlangens. Jullie lichtwerkers zijn later opnieuw geïncarneerd.

In dit artikel ga ik het hebben over hun rol als dader in de tijd van Atlantis en de slachtofferlevens die daarna plaats vonden. Over de innerlijke conflicten die uit deze tegenstrijdige ervaringen ontstonden en hoe die uiteindelijk leidden tot de geboorte van het Christusbewustzijn.