In dit artikel ga ik het hebben over hun rol als dader in de tijd van Atlantis en de slachtofferlevens die daarna plaats vonden. Over de innerlijke conflicten die uit deze tegenstrijdige ervaringen ontstonden en hoe die uiteindelijk leidden tot de geboorte van het Christusbewustzijn.
In de loop der jaren heb ik bepaalde ideeën ontwikkeld over wat er gebeurt tijdens reïncarnatie- of regressietherapie. Deze ideeën wijken in bepaalde opzichten af van wat gebruikelijk is binnen de psychologie en hypnotherapie. Hier een korte samenvatting.
In plaats van een slachtoffer te zijn van deze zogenaamde narcisten en hen tot dader te benoemen dienen we eens diep van binnen te kijken hoe het kan dat wij ‘slachtoffers’ het zover hebben kunnen laten komen.
Als dingen niet goed gaan zit er niets anders op dan jezelf of iemand anders de schuld te geven van wat er gebeurt, je ziet simpelweg niet je eigen aandeel in de creatie. Het gaat echter niet om schuld maar om bewustzijn.
De onbewuste hang naar afhankelijk blijven van een ander ‘die zoveel verder’ is speelt hierbij een belangrijke rol. Of die ander nu een mens is of een Engel of een Meester.
Misschien is uitgesloten worden van de samenleving wel het beste wat je kan overkomen. Wie wil er immers bij een ongezonde samenleving horen? Je losmaken van een ongezonde samenleving is gezond. Nu wordt zeer zichtbaar hoe ongezond de samenleving eigenlijk wel niet is.
De gevestigde belangen hebben hun werk zeer slim uitgevoerd. De mensheid is in een diepe slaap. Ze leeft ieder moment weer in een verleden, in onrust en angst, in schaamte en in haat, in vijandschap en wanhoop, in verdriet en ellende.