Misschien heb je op dit moment het gevoel ergens tussenin te hangen, heb je wat moeite om jezelf op te tillen vanuit de kleverige modder van omgewoelde emoties, gedachten die steeds dezelfde rondjes draaien, of zie je geen of misschien wel té veel mogelijke opties die zich aandienen voor je. Op zo'n moment is het goed te beseffen dat jij en niemand anders kiest hoe lang je in een impasse, een neerwaartse spiraal of een ongemakkelijk gevoel van weerstand naar je eigen weg blijft vertoeven...
Ben je in staat om bij tegenslag de weg naar binnen af te leggen op zoek naar antwoorden in jezelf? Waar kun jij jezelf upgraden, helen of verstevigen? Of wijs je naar de ander als zijnde de schuldige van jouw leed? Kun je zowel zacht zijn en jezelf tijd en ruimte geven om te helen als ook leiding nemen over dit proces zodat het niet een oeverloos wroeten in de modder wordt?
In dit artikel ga ik het hebben over hun rol als dader in de tijd van Atlantis en de slachtofferlevens die daarna plaats vonden. Over de innerlijke conflicten die uit deze tegenstrijdige ervaringen ontstonden en hoe die uiteindelijk leidden tot de geboorte van het Christusbewustzijn.
Op bezoek bij mijn schoonfamilie voel ik me regelmatig alleen. Zij hebben heel andere denkbeelden dan ik. Ik wil bij mezelf blijven, maar wat betekent dat dan? Spreek ik me uit? Hoe kan ik iedereen – inclusief mezelf – in zo’n situatie respecteren?
In plaats van een slachtoffer te zijn van deze zogenaamde narcisten en hen tot dader te benoemen dienen we eens diep van binnen te kijken hoe het kan dat wij ‘slachtoffers’ het zover hebben kunnen laten komen dat een persoon met deze stoornis ons zou hebben kunnen misbruiken, ons zo voor de gek hebben kunnen houden...
Jullie zijn aan het einde gekomen van grote cycli van tijd, waarin jullie veel hebben ervaren. Vandaag wilde ik spreken over Atlantis, omdat het herkennen van de energie die je daar belichaamde, gedurende meerdere levens, je kan helpen innerlijk tot heelheid en rust te komen.
