Hoe de astrale wereld ons beïnvloedt

 

De opvatting dat je je brein bent is een vorm van dualiteit: het is ten diepste een geloofsovertuiging die jouw eenheid met het universum ontkent. Een ik dat geen eenheid vormt met het universum is een ik dat los en tegenover het universum staat. Er is iets dat jij niet bent, en dat iets is onbekend, gevaarlijk en moet dus gecontroleerd, overheerst en mogelijk zelfs bestreden worden. Dat is dualiteit.

 

Die overtuiging leidt niet alleen tot veel strijd en lijden op het fysieke vlak, maar ook op het psychische vlak: er is altijd de dreiging van de dood, de dreiging van het niets, de dreiging onderworpen te worden.   

 

De mens heeft geen dood om te sterven; hij is het eeuwige universum zelf.

De overtuiging van afgescheidenheid houdt de mens weg bij de bron, weg bij de eenheid. Die overtuiging nemen mensen mee na hun fysieke dood en ze houden daaraan vast in het leven na de dood. Zo is een sfeer rondom de Aarde ontstaan van mensen die hardnekkig hun geloof in dualiteit vasthouden. Deze sfeer, die hun dualistische ideeën weerspiegelt, wordt ook wel de astrale sfeer genoemd. Het is een sfeer waarmee wij als aardse mensen verbonden zijn, die op ons inwerkt en die alle dualistische ideeën en ideologieën in ons bekrachtigt. De astrale sfeer rondom de aarde bevat energie die ons weg probeert te houden bij de eenheid. Ze leven wij in een (bijna) gesloten energetische cirkel die de ellende op Aarde in stand houdt.

 

Hoe de astrale wereld ons beïnvloedt, en hoe we ons los kunnen maken van die invloed en de cirkel kunnen doorbreken, daarover gaat dit stuk. Voordat ik de werking van de astrale sfeer bespreek, ga ik eerst wat dieper in op wat dualiteit is en hoe die geworteld is in angst.

 

Wat is dualiteit?

 

Met dualiteit bedoelen we twee principes die tegenover elkaar staan en die we niet tot elkaar kunnen herleiden. Dualiteit is iets dat op het niveau van het menselijk denken een belangrijke rol speelt, maar niet iets dat in werkelijkheid bestaat. Het is geen reëel iets: alles wat bestaat maakt deel uit van hetzelfde éne universum en kan dus nooit los van het andere bestaan: het universum is een eenheid. Als voorbeeld van dualiteit wordt vaak de schijnbare tegenstelling licht – donker genoemd. In werkelijkheid is duisternis gewoon het ontbreken van licht.

 

In het menselijk denken speelt dualiteit een belangrijke rol. Er bestaan namelijk dingen waar we bang voor zijn. Bijvoorbeeld het donker. We voelen ons bedreigd door iets wat zich mogelijk in het donker verbergt. Onbekend maakt onbemind. En zo wordt het donker iets wat tegenover het licht staat. De wortel van dualiteit is angst. En datgene waar we bang voor zijn is dan ook slecht. Alleen als we vrij zijn van angst kunnen we de eenheid van het universum en onszelf ervaren.

 

Ik kan me herinneren dat ik eens een man sprak die in zijn jeugd op een streng gereformeerde school gezeten had. Hij zei: “ik dacht toen: wat heb ik een geluk. Dat net ik nou de waarheid leer en uitverkoren ben, terwijl de rest van de mensheid naar de hel gaat.” Die manier van denken, dat je behoort tot een uitverkoren groep terwijl de rest faalt, is dualiteit. Je komt het overal tegen. We kennen de ander niet, dus is de ander slecht, immoreel en een bedreiging, en ongetwijfeld de schuld van alles wat misgaat. Denk aan heksen, joden, moslims en iedereen met een andere huidskleur en geloof. Die moeten dus bestreden worden. Het gevolg: oorlog, onderdrukking en lijden.

 

Psychologisch is het eenvoudig. Angst ligt aan de basis van dualiteit, angst zorgt ervoor dat we bang zijn voor iets en het gaan veroordelen of bevestigen. Daarmee is angst de wortel van dualiteit. Ondertussen vergeten we dat we allemaal deel zijn van hetzelfde universum – allemaal één zijn. Angst vernietigt ons eenheidsbewustzijn.

 

Ons wereldbeeld is ons zelfbeeld, er is een één op één relatie tussen beide. Een man die bijvoorbeeld angst voor vrouwen heeft, zal een wereldbeeld hebben waarin vrouwen als gevaarlijk en minderwaardig worden beschouwd en daarom onderdrukt dienen te worden. Innerlijk zal hij het vrouwelijke in zichzelf onderdrukken en daarmee zijn eenheidsbewustzijn ontkrachten. Als je zelfkennis zoekt, onderzoek dan je wereldbeeld.

 

Een wereldbeeld dat op angst is gebaseerd, creëert hokjes, grenzen en afgescheidenheid. Scheiding tussen mensen onderling, mens en kosmos, en mens en natuur. Er heerst dan altijd angst voor wat er aan de andere kant van die muur is en dus moet er controle zijn, overheersing en uitbuiting.

 

Een kind wordt volgepompt met die ideeën en moet dan zelf maar ontdekken dat die ideeën, hoe groots en belangrijk ze ook lijken, niet rationeel zijn, maar op angst gebaseerd. De meeste mensen slagen hier niet in en houden de angst in stand.

 

Over angst en dualiteit is al veel geschreven. Ik wil het nu hebben over iets waarover minder gesproken wordt: de rol die de astrale wereld in dit geheel speelt.

 

De astrale wereld

 

Wat is de astrale wereld?

De mens is een scheppend wezen. De astrale sfeer, die de aarde omringt, is een uiting van die scheppingskracht. Ze is grotendeels het product van menselijke fantasieën en verlangens, al dan niet bewust. In de astrale sfeer worden je denkbeelden en fantasieën meteen werkelijkheid; in deze wereld is wat je om je heen ziet en ervaart een directe afspiegeling van je innerlijke gesteldheid. De scheiding tussen binnen en buiten wordt opgeheven, je loopt als het ware rond in je eigen mentale en emotionele creaties. Soms zijn deze creaties heel mooi en rijk, denk aan prachtige landschappen, die je in de hogere astrale sferen aantreft. Soms zijn ze minder mooi, en zelfs duister en gewelddadig. Of gewoon lelijk en saai. Niet iedere mens die sterft en overgaat naar de astrale sfeer beschikt over een rijke en verheven geest. De astrale sfeer is dus een afspiegeling van zowel het verhevene als het lelijke in de mens, van mooie zuivere gevoelens en idealen, maar ook lagere gewelddadige gevoelens en primitieve seksuele instincten.

 

De astrale sfeer wordt niet alleen vormgegeven door de mens; het is een open sfeer, waar allerlei kosmische energieën naar uitreiken, vaak vanuit een zuivere intentie om de mensheid te helpen. Om een voorbeeld te noemen: veel mensen die Christelijk zijn opgevoed hebben zich een voorstelling gemaakt van Maria, de moeder van Jezus. Deze voorstelling neemt een vorm aan in de astrale sfeer: als je heel sterk in iets gelooft, zeker als dit collectief gebeurt, creëer je daarmee een energetische realiteit. Er ontstaat een collectief geschapen “Maria” in de astrale wereld, en als deze Maria-vorm gecreëerd is vanuit zuivere, ware ideeën, dan kunnen hogere krachten die vorm gaan gebruiken om licht en bewustzijn door te geven. Ze gebruiken de menselijke voorstellingen om liefdevolle informatie naar mensen toe te zenden. Mensen op aarde kunnen dan het gevoel krijgen dat ze door Maria geholpen en gesteund worden, of zelfs boodschappen van haar ontvangen. Via zulke collectieve projecties kan er hogere energie naar mensen toekomen, die hen helpt de (lagere) astrale sfeer te ontstijgen.

 

Het kan echter ook de andere kant op gaan. Er bestaan vele door mensen gemaakte voorstellingen van Maria, met als gevolg dat er een hoop verschillende Maria’s als projecties in de astrale sfeer “leven”. Voor de duidelijkheid: deze Maria’s zijn geen echte zielen, ze zijn constructies van de menselijke geest, en ze hebben niet allemaal hun oorsprong in zuivere en liefdevolle overtuigingen. Er kunnen zware Christelijke ideeën in zo’n Maria leven over zonde, dienstbaarheid, boete en schuld. Daarnaast wordt het aantal Maria’s in de astrale wereld nog vergroot doordat er overledenen zijn die geloven dat ze Maria zijn. Iemand die op Aarde gelooft dat ze een reïncarnatie is van Maria, zal dat geloof na het overlijden niet zomaar loslaten. Deze Maria’s lijden vaak aan waanvoorstellingen en zullen ervoor vechten om hun verzonnen identiteit te behouden; dat doen ze bijvoorbeeld door hele dualistische, moralistische ideeën te verkondigen of rampen te voorspellen, want dat genereert aandacht en een emotionele respons van “volgers”.

 

Met bovenstaand voorbeeld wil ik graag duidelijk dat de astrale wereld een zeer chaotische plaats is en vaak een bron van onwaarheid. Er zijn daar hogere sferen die licht en helder bewustzijn kunnen ontvangen vanuit zuivere bron, maar in het meer aarde gebonden, lagere deel van de astrale wereld bestaat er een wirwar van zeer menselijke projecties, emoties en verlangens en bijvoorbeeld een veelvoud aan Maria’s, waarvan velen van een bedenkelijk allooi.

 

De astrale wereld en het leven na de dood

 

De natuurlijke gang van zaken na de dood zou zijn om door de astrale sfeer heen te reizen en die dan achter je te laten. Na de dood bevindt zich in het bewustzijn een natuurlijke drang om weer terug te keren naar de bron en van daaruit een nieuwe cyclus aan te gaan. Het loskomen van de aarde, je leven daar en alle menselijke beperkingen, is een hemelse ervaring van groeiend geluk en bewustzijn: je herontdekt jezelf en ervaart weer jouw eenheid met alles. Er is een diep herinneren. Er is geen verlies, maar groei, een integreren van je aardse en je kosmische zijn. Steeds meer realiseer je je dat jij op het diepste niveau de bron bent; dat je samenvalt met God. Aan het einde van deze natuurlijke beweging van het bewustzijn is de illusie van dualiteit volledig verdwenen.

 

Deze beweging kan alleen vanuit vrijheid aangegaan worden. Je bent zowel op aarde als in het hiernamaals vrij, er is geen dwang. En dit is de grote valkuil. Velen van ons zijn niet vrij: we zijn in de greep van een star geloof, een ideologie, of sterke overtuigingen die op de één of andere manier op de dualiteitsgedachte zijn gebaseerd. Zolang we het op angst gebaseerde geloof in verdeeldheid niet loslaten kunnen we onze innerlijke eenheid niet omarmen. We staan dan stil en blijven hangen in de astrale wereld totdat uiteindelijk het rad van wedergeboorte toeslaat. De astrale sfeer heeft iets statisch: omdat binnen en buiten samenvallen, raak je gevangen in een herhaling van dezelfde ervaringen, dezelfde subjectieve gemoedstoestanden. Er is een gebrek aan dynamiek en groei. De ziel wil de persoonlijkheid hiervan bevrijden door die in een ander ervaringsperspectief onder te dompelen: een nieuwe incarnatie.

 

Het is dus mogelijk dat je tussen twee aardse levens in de astrale sfeer niet ontstijgt en van daaruit weer een aards leven induikt. Dit is zeker niet altijd het geval. Voor veel overgegane mensen is het leven in de astrale wereld een prettige, tijdelijke fase. De meesten beseffen dat ze fysiek gestorven zijn en nemen rustig de tijd om hun aardse leven te verwerken en toe te groeien naar het licht, geholpen door liefdevolle gidsen. Deze helpen mensen hun leven te doorgronden en de impact van hun keuzes en handelingen op zichzelf en anderen. Geleidelijk aan laten ze de Aardse sfeer en alle op angst en dualiteit gebaseerde overtuigingen los. Liefde, geluk en schoonheid zijn aantrekkelijke leraren die de meeste mensen wel weten te raken en mee te trekken in de opgaande beweging. Iedereen die in staat is tot humor en zelfrelativering, staat open voor licht en groei.

 

De meeste mensen vinden het heerlijk om te ontdekken dat er niets is om bang voor te zijn, dat je geen vijanden hebt, dat het universum een schitterend wonder van liefde is. Ze ervaren ook de vreugde van hun eigen groei: door het loslaten van alle angsten en alle op angst gebaseerde ideologieën worden ze meer zichzelf.

 

De sleutel tot het loslaten van de astrale sfeer en het terugkeren naar de bron, naar een bewustzijn van je eenheid met Alles, is de bereidheid innerlijke groei aan te gaan en je open te stellen voor liefde. De beloning is groot: schoonheid, waarheid en liefde. Het is een bevrijding uit een cocon van vastgeroeste ideeën en opvattingen: het universum met al zijn schoonheid en wonderen komt open te liggen. Wie wil dat niet?

 

Jammer genoeg zijn die mensen er wel degelijk. Er zijn toch vrij veel mensen die vasthouden aan starre dualistische ideeën. Enkele voorbeelden:

 

❥ Mensen die andere mensen pijn hebben gedaan en dat weigeren onder ogen te zien.

Denk bijvoorbeeld aan oorlogsmisdadigers die meenden het recht te hebben hun slachtoffers te vervolgen en vermoorden. Die waren immers slecht en een bedreiging. Veel daders, groot en klein, houden vast aan de overtuiging dat zij in hun recht stonden, ook in het leven na de dood. Als je vanuit een bepaalde overtuiging anderen pijn gedaan hebt is het erg moeilijk om die overtuiging los te laten. In het algemeen geldt: hoe meer ellende je aanricht, hoe sterker de overtuiging is op basis waarvan dat gedaan wordt, en hoe moeilijker het wordt die overtuiging los te laten.

 

❥ Ideologische en godsdienstfanaten.

 

Veel godsdiensten, merkwaardig genoeg veel monistische godsdiensten, verkondigen hele dualistische ideeën. Wij zijn goed, anderen slecht. Wie het niet met ons eens is (heidenen, ongelovigen) gaat naar de hel en moet vervolgd worden. Er is een diepe scheiding tussen mens en God. God is groot, goed en almachtig, de mens is klein, zondig en nietig. Als je je sterk identificeert met zo’n agressief religieus en moralistisch wereldbeeld, laat je dat niet zomaar los in het hiernamaals.

 

❥ Slachtoffers die niet kunnen vergeven.

 

Vergeven is loslaten, vergeven is groei toelaten en de innerlijke eenheid van het leven accepteren. Vergeven is ook ja zeggen tegen de dader in jezelf. Niet vergeven leidt tot verbittering en het blokkeren van de liefdesstroom. En tot het onderdrukken en ontkennen van de dader in jezelf. Je kunt ook na de dood blijven hangen in je identiteit als slachtoffer.

 

❥ Mensen die helemaal op de uiterlijke wereld gericht zijn en zich identificeren met hun bezit of carrière.

 

In de astrale wereld is het mogelijk je aardse leven tot op zekere hoogte voort te zetten. Je kunt je omringen met materiele welvaart en een bubbel van aanzien en succes creëren. Je bent dan in feite innerlijk eenzaam en het leven zal na verloop van tijd steeds meer leeg en betekenisloos aanvoelen, maar voordat je echt naar zielscontact verlangt, kan er heel wat tijd verstrijken, tijd die doorgebracht wordt in een lagere astrale sfeer.  

 

❥ Mensen die andere mensen niet los kunnen laten.

 

Je overmatig hechten aan mensen die nog op aarde leven, bijvoorbeeld een partner of een kind, vanuit een sterk gevoelde “zorgplicht” of vanuit emotionele afhankelijkheid, kan je ervan weerhouden je reis door de astrale sfeer op te pakken en de aarde los te laten. Je kunt je, door je overmatig te hechten, vastzetten in emoties van verlies, pijn en onmacht, ook aan de andere zijde. Het onvermogen om grenzen te trekken en afscheid te nemen kan de dynamiek van je innerlijke groei belemmeren. Op aarde is dit al zo, maar de dood maakt niet noodzakelijk een einde aan dwangmatige of obsessieve relaties; de astrale sfeer bevat heel wat zielen die zich niet kunnen losmaken van de aarde omdat ze vanuit angst of afhankelijkheid aan hun nabestaanden blijven “kleven”.      

❥ Mensen die menen de waarheid in pacht te hebben en denken niets meer te leren te hebben.

 

Denk daarbij aan goeroes van sektes. Spirituele leiders die heel sterk geloven in hun “leraarschap” zullen dit na hun dood willen blijven beoefenen en kunnen in de astrale sfeer zelfs opnieuw aanhangers en volgelingen vinden.

 

❥ Volgelingen en meer algemeen mensen die niet luisteren naar hun innerlijke stem maar blindelings een ander volgen.

 

Je keuzes laten bepalen door een autoriteit buiten je (je ouders, een partner,  de school, maatschappelijke normen, een religie) maakt dat je het contact met je eigen ziel kwijtraakt. Tijdens je aardse leven zal je ontdekken dat dit ten koste gaat van vreugde, vervulling en zelfrespect, en veel mensen vinden dit op den duur ondraaglijk en raken in een crisis die hen terugbrengt bij zichzelf. Maar als je deze gevoelens doorlopend negeert en je blijft onderwerpen aan een goeroe of wat voor autoriteit ook, kan er een vervreemding van jezelf optreden, die na je fysieke sterven nog steeds bij je is en die je een tijdlang in een astrale sfeer houdt die deze wezenloosheid of innerlijke leegte weerspiegelt.

 

Deze opsomming is niet compleet maar geeft wel een idee van welke mensen de astrale sfeer bevolken. Daarnaast wordt de astrale sfeer bevolkt door allerlei niet-menselijke energieën die zich om wat voor redenen ook aangetrokken voelen tot deze sfeer.

 

In de astrale wereld trekken gelijkgestemde mensen elkaar aan en scheppen ze een realiteit die hun overtuigingen bevestigt. De buitenwereld sluit naadloos aan bij hun binnenwereld. Zo ontstaat er een “eiland van onwaarheid” dat door de bewoners voor de werkelijkheid wordt aanzien. Ze leven op dit astrale eiland in een gesloten systeem en zijn vaak niet of nauwelijks bereikbaar voor spirituele gidsen die hen een ander perspectief laten zien. Op zogenaamde religieuze eilanden, die door de bewoners – ook al voelen ze zich daar zeer ongelukkig – voor de hemel worden aangezien, worden die gidsen meestal beschouwd  als vertegenwoordigers van de duivel.

 

Veel meer dan op Aarde weerspiegelt in de astrale sfeer de uiterlijke omgeving het innerlijk van mensen. Omdat de mensen in de lagere delen van de astrale sfeer niet of zeer beperkt zijn afgestemd op hun ziel, de innerlijke bron van schoonheid, zijn die omgevingen niet mooi: grauwe gebouwen in een grauwe omgeving. Gelukkig voor de bewoners daar is een verlangen naar schoonheid een manier om aan die omgeving te ontsnappen. Verlangen naar schoonheid herstelt het contact met de ziel en creëert een uitweg, een opening naar het hogere, waardoor iemand geholpen kan worden zich te bevrijden uit een “eiland van onwaarheid”.  

 

Naast deze eilanden van onwaarheid zijn er ook veel grotere gebieden in de astrale wereld, bewoond door groepen mensen die min of meer dezelfde overtuiging over hun identiteit delen. Dit identiteitsbesef kan bijvoorbeeld gebaseerd zijn op een gemeenschappelijke taal, nationaliteit of huidskleur. Als zo’n gebied erg groot is, spreek je van een sfeer. Bewoners van een sfeer zitten in het algemeen minder vast aan hun identiteit en zijn meer bereid te veranderen. Er is in zo’n sfeer dan ook veel meer licht en schoonheid dan op een eiland. Mensen beseffen dat er een doel is om naar toe te groeien, nemen daar de tijd voor, en beseffen dat het nodig kan zijn om opnieuw te incarneren om een ander perspectief te verinnerlijken.

 

In het algemeen geldt: hoe groter het gebied of de sfeer, hoe meer licht. Ook hier is de regel: afgescheidenheid is een teken van onwaarheid. Er zijn nog enkele eilanden met nauwelijks bewoners, hier vertoeven bijvoorbeeld nazi’s die hun overtuigingen niet kunnen loslaten.

 

Mensen die in een gebied leven met een hoge mate van afgescheidenheid – een eiland van onwaarheid – hangen een sterk dualistisch wereldbeeld aan. Dit wereldbeeld zorgt voor een onderdrukking van het ware zelf. Het geloven in één of andere absolute, “heilige” waarheid leidt altijd tot onderdrukking van de innerlijke zon en daarmee tot een verblijf in de astrale wereld. Dat wordt soms gezien als een straf, maar dat is het niet. In het universum is er niet zoiets als een bestraffende God, of een andere instantie die straffen uitdeelt. De situatie waarin je zit is puur het gevolg van de keuze om een geloof aan te hangen dat niet waar is en daarmee ook het ware zelf te onderdrukken; de waarheid omarmen is jezelf omarmen. De waarheid verwerpen is jezelf verwerpen.

 

Geloven dat iets er niet bij hoort, de innerlijke eenheid van het universum ontkennen, betekent altijd een deel van jezelf verstoten, niet onder ogen zien. Geloven dat anderen slecht zijn, dat anderen er niet bij horen, leidt altijd tot een innerlijke verscheurdheid. De opvattingen die je hebt over het universum weerspiegelen de opvattingen die je hebt over jezelf.   

 

De psychologische impact van de astrale wereld

 

De bewoners van de lagere delen van de astrale sfeer – de eilanden van onwaarheid – zijn psychologisch nog erg gericht op de Aarde en versterken het duale denken dat daar in het collectieve denken heerst.

 

Veel zogenaamd spirituele informatie is afkomstig uit deze eilanden van onwaarheid.

Hoe werkt dit? Stel, er is op Aarde een sekteleider die, net als veel andere sekteleiders, een bepaalde leer verkondigt en daarbij onderliggend de boodschap meegeeft: ik ben speciaal, ik heb een “lijntje naar boven” en weet en zie meer dan jullie, je kunt dus beter doen wat ik zeg, dan word je gered. Na zijn overlijden gaat die goeroe gewoon verder met het verkondigen van zijn waarheid en het verzamelen van volgelingen. De dood zorgt er meestal niet voor dat mensen van mening of gedrag veranderen. Zo ontstaat een eiland van onwaarheid in de astrale sfeer. Echter, omdat zijn energie, zijn uitstraling nog dicht bij het aardse niveau ligt, wordt de energie van deze “leraar” makkelijk opgepikt door mensen op aarde die daarvoor gevoelig zijn. Als deze boodschappen van hem gaan ontvangen, kunnen ze die makkelijk aanzien voor een bron van waarheid. De informatie komt immers van “de andere kant”.

 

De ideeën die zo’n astrale goeroe verkondigt, versterken de bestaande angst en dualiteit op Aarde. De ontvanger van zulke informatie, die vaak zelf al angstig is of sterke oordelen heeft over goed en slecht, denkt dan: zie je wel, ik heb gelijk, het wordt nu door een hogere bron bevestigt.

 

Dit is een duidelijk voorbeeld van astrale beïnvloeding, maar deze kan ook subtieler en onbewuster plaatsvinden. Veel mensen hebben wel eens last van “intrusies”: nare, gewelddadige gedachten die vanuit de astrale sfeer binnen komen drijven, en waar mensen van schrikken. Wat er gebeurt is dat de lagere astrale wereld mee-resoneert met negatieve of agressieve gedachten die je hebt en deze sterk kan uitvergroten. De kunst is die intrusies te herkennen als niet-eigen, zoals een geluid van de straat wat je hoort, en het gewoon te laten zijn, dan drijft het wel weg.

 

Het grootste probleem met de lagere astrale wereld is dat de bewoners van de eilanden van onwaarheid een gemeenschappelijk belang hebben: de menselijke evolutie remmen. Deze evolutie leidt immers tot een diepere band van de mens met zijn ziel, met vrijheid en licht. Dat zou betekenen dat de eilanden van onwaarheid niet langer gevoed worden en langzaam gaan verdwijnen, sterker nog: uiteindelijk zal de hele astrale sfeer verdwijnen, voorzover die het resultaat is van verlies het contact met de ziel. Er zal dan een eenheidsbewustzijn op Aarde ontwaken: een wereld zonder grenzen, een wereld zonder oorlog, een wereld van harmonie tussen mensen onderling, en harmonie tussen mens en natuur.

 

Veel bewoners van de astrale sfeer geloven dat het einde van de astrale sfeer ook hun einde zal betekenen. Net als veel mensen op Aarde geloven ze in hun eigen eindigheid en willen dit voorkomen. Ze beseffen, soms bewust, soms instinctief, dat de astrale sfeer wordt gevoed door lagere energieën die door mensen geproduceerd worden. Dus proberen ze de dualiteit op Aarde, en daarmee strijd en lijden, in stand te houden. Dit zien ze als hun redding, de krachten van licht en liefde als hun vijanden: de zorgen immers voor hun ondergang.

 

Het centrale idee waarmee astrale krachten zichzelf en daarmee de dualiteit in stand proberen te houden is die van “de strijd tussen goed en kwaad”. Paradoxaal genoeg presenteren zij zich als “leiders van het goede” en onder dat mom voorzien ze de mensheid van “adviezen” die vaak moralistisch, bezwerend, voorspellend of dreigend van toon zijn.

 

De mythe van de strijd tussen licht en duisternis

 

Er bestaat een oud geloof dat de krachten van het licht zich in een strijd bevinden met de krachten van het duister: de ultieme dualiteit van goed en kwaad. Denk bijvoorbeeld aan het idee van monotheïstische godsdiensten dat God en Satan in een hevige strijd verwikkeld zijn om de menselijke ziel. Die strijd is er in feite niet, het is een mythe. Het licht vecht niet tegen de duisternis. Waar licht is, bestaat eenvoudigweg geen duisternis meer. Duisternis is het ontbreken van licht. Mensen kunnen vechten tegen Christus, die zegt: heb je vijanden lief, maar Christus vecht niet tegen hen. Liefde vecht niet tegen haat, ze transformeert haat.

 

Er is wel een denkbeeldige strijd van haat tegen liefde, van duisternis tegen licht. De bewoners van de eilanden van onwaarheid geloven heilig in één of andere vorm van dualiteit. Dus zien ze allen die geloven in de innerlijke eenheid en liefde van het universum als een bedreiging. Zij zien zichzelf als de krachten van het licht die vechten tegen de duisternis. Zij verkondigen de mythe van de strijd van het licht tegen de duisternis. Uiteindelijk vechten ze tegen zichzelf.

 

Overal waar mensen geloven in deze strijd worden ze beïnvloed door de astrale wereld. Hoe zijn die invloeden werkzaam?

 

❥ 1. Lagere emoties

 

Denk bijvoorbeeld aan de emoties van een menigte tijden een lynchpartij, waarbij een volksmassa meedogenloos en hysterisch tekeer gaat tegen een tot zondaar gebombardeerd slachtoffer. Degenen die aan zo’n bloedige moordpartij meedoen worden beheerst door een agressieve, dierlijke emotie. Astrale energieën grijpen hier op in en versterken deze. Soms is deze energie zo krachtig dat die een groot deel van de bevolking van een land in de greep krijgt met als gevolg pogroms (grootschalige vervolgingen) of een oorlog. Als zo’n beïnvloeding voorbij is, zeggen mensen vaak: ik weet niet wat me bezielde.

 

❥ 2. Onbewuste beïnvloeding via lifters

Veel mensen zijn niet goed geaard, dat wil zeggen: ze nemen in hun aura niet de ruimte in die voor hen bedoeld is. Deze “gaten” in de aura vormen dan een opening of woonplaats voor astrale entiteiten. Zo’n entiteit is een bron van negatieve gevoelens en gedachten.

 

De basis van zo’n gat in de aura is een beperkend idee over jezelf. Je veroordeelt een deel van jezelf, onderdrukt dat en hebt daardoor slechts beperkt contact met je ziel, met vreugde en bezieling.

 

Bijvoorbeeld: een man kan het idee hebben dat wat hij beschouwt als “het mannelijke” superieur is aan het vrouwelijke, of dat hij – om een “echte man” te zijn – zijn vrouwelijke kant moet wegdrukken. Door de overtuiging dat het vrouwelijke minderwaardig is of niet toegankelijk voor hem, ontstaat er in zijn aura een gat op de plaats waar zijn vrouwelijke energie had moeten stromen; hij staat niet toe dat deze incarneert en aardt. Een astrale energie kan van dit gat gebruik maken en gaat vervolgens in overeenstemming met de beperkende overtuiging van de man gevoelens en gedachten uitstralen. De astrale invloed vergroot de beperking uit: het vrouwelijke wordt dan niet alleen als minderwaardig of niet-eigen gezien, maar als slecht en gevaarlijk, iets wat gecontroleerd of bestreden moet worden. De dualiteit in het denken van de man wordt versterkt en de natuurlijke liefdesband tussen het mannelijke en vrouwelijke ondermijnd. Dit heeft uiteraard gevolgen voor de relaties die hij aangaat met vrouwen. De man kan zich respectloos gedragen ten opzichte van vrouwen, zijn eigen gevoelens niet goed verwerken, en agressief of depressief worden.

 

❥ 3. Beïnvloeding via helderziendheid

 

Menselijke angsten, bijvoorbeeld de angst voor een grote natuurramp, nemen vorm aan in de astrale wereld. Dat wil zeggen dat een reiziger in de astrale sfeer ze als een objectieve realiteit kan waarnemen.

 

De verbeelde en door de astrale sfeer uitvergrote angsten worden waargenomen door helderzienden op aarde, die deze angstvoorstellingen als een daadwerkelijk beeld van de toekomst kunnen interpreteren. Er ontstaat zo een zogenaamde cyclus van angst. Het gevolg van het kritiekloos “doorgeven” van informatie uit een lagere astrale sfeer is dat allerlei helderzienden ons sinds mensenheugenis overspoelen met voorspellingen over rampen en “het einde der tijden”: voorspellingen die steeds niet uitkomen. Veel mensen nemen die voorspellingen echter toch serieus, worden daardoor angstig, en voeden daarmee de astrale wereld weer, waarmee de cirkel rond is.

 

❥ 4. Beïnvloeding via channeling en gidsen

 

Er zijn in deze wereld tamelijk veel mensen die geloven dat ze spiritueel leraar zijn, of een incarnatie van Jezus of een andere bekende persoonlijkheid. Soms zijn deze personen zo onevenwichtig dat ze in een psychiatrische inrichting belanden. Als ze tijdens hun aardse leven niet loskomen van deze waan, gaan ze na hun dood vaak gewoon verder met het verkondigen van hun “leer” en het verzamelen van volgelingen. Ze creëren hun eigen eiland van onwaarheid. Omdat die eilanden vaak dichtbij de Aarde liggen, worden ze makkelijk opgepikt door mensen die informatie channelen die buiten henzelf ligt.

 

Iedereen die de moeite neemt gechannelde informatie van Jezus (Jeshua) te checken zal snel ontdekken dat de gechannelde informatie over zijn leven steeds weer anders is. Volgens de ene bron is hij aan het kruis gestorven, volgens de andere niet. Volgens de ene trouwde hij met Maria-Magdalena, volgens de andere niet, etcetera. De oorzaak van deze verschillen is dat de astrale sfeer rondom de Aarde vol zit met Jeshua’s die allemaal geloven in zichzelf en hele geschiedenissen geconfabuleerd hebben.

 

Hoe herken je waarheid? Heel simpel: waarheid maakt vrij, waarheid verruimt het bewustzijn en is liefdevol. Waarheid maakt je bewust van de innerlijke eenheid, de rijkdom en de schoonheid van het leven.

 

Onwaarheid werkt met angst. Astrale bronnen detecteren je angsten en versterken die, zetten halfbewuste angsten om in een permanente dualistische overtuiging, hetgeen de innerlijke groei belemmert.

 

Veel mensen hebben bijvoorbeeld de angst dat ze geen controle hebben over hun eigen leven. Een astrale gechannelde bron of gids zal dan zeggen: je hebt ook geen controle over je eigen leven, de mensheid wordt gemanipuleerd door duistere krachten achter de schermen. En het eerste wat veel mensen denken als hun angsten bevestigd worden, is: zie je wel, ik heb dit altijd al geweten, dit heb ik diep van binnen altijd al gevoeld. Het gevolg is dat alles in hun denken gaat draaien om die duistere machten, terwijl het proces wat echt tot groei kan leiden – het onder ogen zien van de eigen angsten – niet wordt aangegaan. Door zulke uit lagere astrale bronnen voortkomende informatie raakt angst bevroren in een dualistisch wereldbeeld: goed tegenover slecht, licht tegenover duister. Innerlijke groei, die altijd voorkomt uit het naar binnen gaan en het transformeren van angst, wordt geblokkeerd.

 

Mensen worden door dit soort gidsen of channelings wijsgemaakt dat ze via hen een diepe esoterische kennis verworven hebben en dat de grote massa naïef en onwetend is, waarmee de dualiteit met de medemens nog vergroot wordt.

 

Omgaan met astrale energieën

 

Astrale energieën hebben alleen macht over ons als we ze macht geven. Door op de een of andere manier te geloven in dualiteit, en in de strijd van licht tegen duisternis, ontkennen we ook onze innerlijke eenheid. Door het ontkennen van onze innerlijke eenheid, gaan we ons identificeren met iets dat we niet zijn en creëren we een gat in onze aura en daarmee een plaats voor een astrale energie, die niets anders doet dan onze angst bekrachtigen en ons geloof in dualiteit bevestigen.

 

We bevrijden ons van astrale energieën door drie stappen te zetten.

 

1. Kies voor schoonheid

 

Schoonheid is een mysterie. Waarom kunnen we zo genieten van muziek, een prachtig landschap, een mooie bloem, of een kunstwerk? We weten het niet. En vaak wordt schoonheid niet zo belangrijk gevonden, het gaat om andere dingen in het leven: geld, carrière, aanzien, etcetera.

 

Schoonheid is wel belangrijk. Schoonheid is voeding voor de ziel; sterker nog, schoonheid is bewustzijn van de eigen ziel. De ervaring van schoonheid is de ervaring van onze eigen ziel, is een herinnering aan onze eigen ziel. Jij bent de schoonheid die je ziet.

 

Mensen zoeken vaak ingewikkelde en zware manieren om zich geestelijk te verheffen. Er is ook een heel eenvoudige manier: stel je open voor schoonheid, geniet van het mooie. Sta even stil bij een mooie bloem, een zonsopgang, neem de tijd om naar muziek te luisteren, kijk ’s nachts omhoog en geniet van de sterrenhemel. Neem het werkelijk in je op. Het leven wordt dan zoveel meer inspirerend, je gaat je innerlijk zoveel rijker voelen. 

 

Overal waar schoonheid is, is het hogere, is de ziel – is jouw ware zelf.

 

2. Kies voor onvoorwaardelijk liefde

 

Er zijn mensen die hun medemensen pijn doen, veel pijn. Je kunt geloven dat die mensen slecht zijn en dus bestreden moeten worden, en innerlijk helemaal meegaan in de woede tegen hen. Of je kunt zeggen: dit zijn mensen die als kind ernstig beschadigd zijn, mensen die liefde nodig hebben, om geleidelijk aan weer tot normaal gedrag te komen.

 

Als je ervoor kiest om mee te gaan met het massabewustzijn en te kiezen voor strijd en woede, dan kies je ervoor om iets in jezelf te onderdrukken: de engel in jou die onvoorwaardelijk liefheeft, de Christus in jou die zegt: heb je vijanden lief.

 

Kiezen om je vijanden lief te hebben, open te staan voor mededogen en begrip, is ten diepste een keuze voor jezelf: jouw diepste kern, jouw werkelijke zelf is een bron van onvoorwaardelijke liefde. In jou leeft een diep verlangen om al die beschadigde mensen, die zo gewelddadig zijn en zo vol haat, te genezen met jouw liefde. Jouw innerlijk oog ziet het gewonde kind in hen.

 

Kies ervoor om lief te hebben en dat betekent ook: kies ervoor om jezelf lief te hebben. Kijk het bange deel in jezelf eerlijk aan en aanvaard het met begrip en mededogen. Het hoort erbij, maar het is niet je baas. Door het bewust te omarmen, bevrijd je jezelf van al die astrale krachten die jouw angst gebruiken om jou te manipuleren.

 

Het is jouw angst, en dat beseffen betekent ook dat je die angst niet via ideeën de wereld in laat stromen, waar anderen erdoor gemanipuleerd kunnen worden. Jezelf liefhebben is verantwoordelijkheid nemen voor je angsten.

3. Kies voor waarheid

 

Waarheid is niet iets wat bewezen kan worden; alleen in de wiskunde zijn bewijzen mogelijk. Waarheid kan wel getoond worden, waarheid kan beleefd en ervaren worden.

 

Wat is waarheid? Mijn mening: de eenheid van alles wat bestaat, de liefde die tijd en ruimte overstijgt. Uiteindelijk iets wat niet onder woorden gebracht kan worden.

 

Vertrouw erop dat de werkelijkheid je altijd in harmonie met de waarheid zal proberen te brengen. Je hoeft dus andere mensen nooit te overtuigen van jouw waarheid, maak je daar niet druk om, laat dat aan de werkelijkheid over. Als je je mening uit, kun je dat open en rustig doen, met respect en liefde voor de ander. Alleen woorden die door liefde worden gedragen, kunnen het hart van een ander raken en bewegen.

 

Tot slot: wat is eenheidsbewustzijn?

 

In het bovenstaande heb ik gesproken over eenheidsbewustzijn. Maar wat betekent dat eigenlijk? Wat is eenheid? Hier bestaan misverstanden over. “Allemaal één” is iets totaal anders dan “allemaal hetzelfde”. De eenheid waarover ik spreek is in feite het tegenovergestelde: allemaal anders, allemaal uniek. De eenheid omvat juist de veelheid, de pluriformiteit, en juist door het unieke in jezelf te omarmen, neem je deel aan die eenheid.

 

Denk bijvoorbeeld aan je lichaam. Jouw lichaam is een eenheid, toch zijn alle delen, alle organen anders, en hebben ze elk een eigen functie in dienst van het geheel. Ze vormen een organische eenheid: alles is anders, alles heeft een andere functie en is een uniek deel van het grotere geheel.

 

Dit eenheidsbewustzijn leidt niet tot uniformiteit. Integendeel: het leidt tot het omarmen van verscheidenheid. De paradox is dat juist onderdrukking van dit eenheidsbewustzijn tot uniformiteit leidt. Juist eenheidsbewustzijn zorgt ervoor dat ieder mens op zijn eigen unieke manier tot bloei kan komen en zijn eigen unieke bijdrage levert aan de schoonheid van het geheel dat de mensheid is. De ontkenning van onze onderliggende eenheid leidt daarentegen tot hokjes waarin de unieke expressie van de mens onderdrukt wordt.

 

Eenheidsbewustzijn heeft twee aspecten die elkaar weerspiegelen: – het besef dat we innerlijk een eenheid vormen, en dus alles in onszelf (donker en licht) liefdevol kunnen accepteren, en – het besef dat we uiterlijk een eenheid vormen: het gehele universum rondom ons is één en verbonden.

 

Beide aspecten hangen diep samen. Als we een dualistische ideologie aanhangen over de uiterlijke wereld, en die bijvoorbeeld in hokjes zoals “goed” en “ kwaad” opdelen, dan zullen we ook dingen in onszelf gaan onderdrukken en veroordelen. Door dat te doen zullen we de wereld om ons heen gestoord waarnemen. Dit zal ons gedrag beïnvloeden en bijdragen aan de creatie van een disharmonische samenleving.  Bijvoorbeeld: als een man het vrouwelijke in zichzelf onderdrukt zal hij ook vrouwen in zijn omgeving gaan onderdrukken. Als veel mannen dit gaan doen, ontstaat er een samenleving waar het vrouwelijke systematisch wordt onderdrukt, met alle gevolgen van dien: hiërarchie, controle, geweld en disharmonie met de natuur.

 

Eenheidsbewustzijn klinkt verheven, maar het begint met iets heel eenvoudigs en vanzelfsprekends: zelfacceptatie. Zolang we onszelf niet accepteren zoals we zijn, maar bepaalde kanten van onszelf onderdrukken of veroordelen, maken we onszelf incompleet. Dit leidt tot een gestoord dualistisch wereldbeeld en tot geestelijke stilstand.

 

Die geestelijke stilstand blijft vaak bestaan na de dood; als we sterven verandert er veel, maar we nemen wel onszelf, en al onze overtuigingen mee. Vanuit een incompleet zelfbeeld creëren we aan de andere zijde een wereld die onze innerlijke onvolledigheid weerspiegelt: de astrale wereld. Die astrale wereld beïnvloedt de Aarde op zo’n manier dat ze zichzelf in stand probeert te houden. Ze bekrachtigt de dualiteit op Aarde.

 

Uiteindelijk is eenheidsbewustzijn hetzelfde als onvoorwaardelijke liefde. Zodra liefde voorwaardelijk wordt, is er sprake van dualiteit en verliezen we het contact met het eenheidsbewustzijn.

 

Die onvoorwaardelijke liefde is in de eerste plaats onvoorwaardelijke liefde voor onszelf. Niets in onszelf veroordelen, niets onderdrukken. Het donker in onszelf aankijken en vanuit liefde en begrip omarmen. Door heel te worden in en met onszelf, kunnen we de eenheid en de heelheid van de wereld rondom ons ervaren.

 

Die verlichtende ervaring maakt dat de astrale wereld, en alle anderen krachten die dualiteit in stand houden, gaan verdwijnen. Dan kunnen mensen eindelijk hun natuurlijke plaats in het universum en op Aarde innemen: die van sterrenkinderen.

 

© Gerrit Gielen
www.gerrit-gielen.net

 

Pamela Kribbe channelt Jeshua met inleidende meditatie van Gerrit Gielen.

In deze bundel ontvang je 3 audio opnames: inleiding ziel en aarde door Gerrit Gielen en twee channelings van Jeshua gechanneld door Pamela Kribbe: ‘Over de reis van de ziel’ en ‘De dood en daarna’.

Voordat je wordt geboren, liggen bepaalde lijnen in je leven vast. Je zult bepaalde mensen en situaties tegenkomen die je in aanraking brengen met thema’s die je ziel wil uitwerken. Hoe komt een zielsplan tot stand, hoeveel vrijheid heb je in je keuzes als aards mens en hoe maak je tijdens je leven contact met de intenties van je ziel?

De dood betekent het einde van het fysieke lichaam, maar voor jouw bewustzijn is het een overgang naar een andere zijnstoestand. Wat gebeurt er als je doodgaat, hoe maak je je los van je lichaam en wat gebeurt er daarna? Hoe kijkt je ziel terug en hoe ziet het leven na de dood eruit?

De duur van deze audio opnames samen is 93 minuten en je ontvangt ze direct na je bestelling in je mailbox.