Het kan zijn dat je als kind je moeder innerlijk hebt afgewezen doordat je niet die diepgaande connectie vanuit haar kon voelen.
Op dat moment heb jij je van haar afgesloten en als klein kind is het dan alsof er een innerlijk deurtje dichtgaat dat niet meer geopend gaat worden.
De teleurstelling die je onbewust als kind meemaakte, maar als ziel voelde, dat zij niet helemaal kon ingaan op jouw emotionele behoefte, heeft gemaakt dat jij haar niet meer kon ‘nemen’ zoals ze is.
Vaak is dit ook bij haarzelf gebeurd als baby of kind en misschien gebeurde het ook bij haar moeder. Zo kan de liefde van generatie op generatie steeds minder doorstromen.
Het aanvaarden, het ‘nemen’ van je moeder kan op latere leeftijd alsnog, vanuit je wil en je bewustzijn.
❥ Dit betekent: haar aanvaarden voor wie ze is, zonder oordeel en zonder verwijt; dat je gelooft dat ze je het maximale heeft gegeven van wat ze kon doorgeven.
Wat je zelf weinig hebt ontvangen, kun je nog minder doorgeven.
Het innerlijke gevecht dat je misschien al jaren hebt, of je eigen boosheid en teleurstelling, zijn jouw eigen emoties.
Je kunt hier zelf mee aan de slag, om deze te transformeren, want de enige die er last van heeft ben jijzelf en waarschijnlijk ook jouw eigen gezin.
Zonder dat jij het doorhebt, draag jij je gevoelens van tekort over op de generaties na jou.
Op het moment dat je in dit proces stapt en je je moeder als je moeder kunt ‘nemen’ en haar ook echt op de plek van jouw moeder kunt zetten, dan kom je weer in de liefdesstroom van je leven en dit betekent dat je dan ook het leven kunt nemen.
Veel kwaaltjes, zowel fysiek, psychisch als emotioneel kun je relateren aan datgene wat nog onverwerkt is in jouw vrouwenlijn.
Eerder heeft er een trauma plaatsgevonden, dat zo pijnlijk was, dat een van jouw voormoeders dit niet kon verwerken en dit trauma is generatie op generatie overgedragen tot het bij jou uitkwam, of je dochter(s).
Dat heeft er mee te maken dat de liefde op dat moment bij de voormoeder niet meer kon stromen, door de pijn die onderdruk en weggedrukt werd.
Je kunt niet je pijn wegdrukken en je liefde er wel laten zijn. Het is beiden of helemaal niets. Dus de kinderen van deze voormoeder met dit trauma hebben een tekort aan liefde moeten ervaren, en op het moment dat zij moeder werden, konden zij hierdoor ook minder liefde doorgeven en zo gaat het door en door.
Tot iemand in de vrouwenlijn dit stopt en dit trauma op gaat sporen, in een ritueel het trauma erkent, de voormoeder eert en zo hetgeen terug wordt gegeven naar daar waar het hoort.
Het leren ‘nemen’ van je moeder is een innerlijk en diepgaand, rauw en ook prachtig proces dat enkele maanden duurt, maar dat je uiteindelijk van binnenuit helemaal zal vrijmaken.
Tamara Beekmans