Het kan zijn dat je als kind je moeder innerlijk hebt afgewezen doordat je niet die diepgaande connectie vanuit haar kon voelen. Op dat moment heb jij je van haar afgesloten en als klein kind is het dan alsof er een innerlijk deurtje dichtgaat dat niet meer geopend gaat worden. De teleurstelling die je onbewust als kind meemaakte, maar als ziel voelde, dat zij niet helemaal kon ingaan op jouw emotionele behoefte, heeft gemaakt dat jij haar niet meer kon ‘nemen’ zoals ze is. Vaak is dit ook...
Moeder zijn is je kind volledig vrij laten om zijn eigen pad in dit leven te vinden. Moeder zijn is je eigen trauma’s oplossen zodat je je kind niet belast met je ziekelijke patronen, angsten en projecties, voortkomend uit ego vanuit overleving...
Ik schaam me. Heel erg. Het verwonderd me als ik zie hoe ver de mensheid van alles wat belangrijk is in het leven verwijderd is geraakt. Als ik vaders op tv voorbij zie komen met hun kind op de arm, die zeggen dat het toch wel lastig is dat de kinderen niet meer naar de ‘opvang’ kunnen. Dat het ‘niet handig’ is om ze te sluiten. Ik heb mededogen met deze vaders en moeders, die hun kinderen zien als iets dat vooral ‘lastig’ is, omdat ze dan zelf hun leven, waarin ze bewust gekozen...
De rol die ik in mijn gezin van herkomst innam, was dat ik mijn moeders moeder wel eens was, in plaats van haar dochter. Ook stond ik vaak op de plek van mijn afwezige vader. Ik ben de eerstgeborene en het eerste kind neemt vaak de verantwoordelijkheid over als de ouders deze niet nemen. Of als het kind ziet dat één van ouders of beide ouders dit niet kunnen doordat ze bijvoorbeeld emotioneel afwezig zijn.
Ik herkende dat bijzondere dus wel in hem, maar tegelijk vond ik dat erg moeilijk. Want als moeder wil je je kind behoeden en beschermen voor al het slechte in de wereld. En nou bleek mijn zoon juist een heel voortvarende persoon te zijn, die hier kwam met een missie, een bovenpersoonlijke missie, om dingen te veranderen op aarde. Het heeft mij veel tijd en tranen en moeite gekost om dat te accepteren. Want hij werd met wantrouwen bezien door de gevestigde orde en ging steeds meer..