We spreken van de indigo-opkomst omdat de informatie 25 jaar geleden als volgt was: Een nieuw soort bewustzijn arriveert op de planeet dat zich dan heel anders zal tonen dan bij andere kinderen. Plotseling waren er het soort kinderen dat toen een etiket opgeplakt moesten krijgen: ADD, ADHD.
Jullie grootste taak is het om je menszijn, als deel van de natuur, te omarmen, en je hart en buik weer helemaal te gaan bewonen. Dat brengt licht naar de aarde. Hoe meer mensen dit licht gaan uitdragen – als levend mens met een open hart en een met moeder Aarde verbonden buik – des te meer zullen de oude systemen van macht, angst en corruptie instorten. Er zal dan onvoldoende draagkracht zijn voor deze systemen, want er zal zo veel licht zijn dat die systemen vanzelf instorten.
In de eerste jaren van ons leven leren we geloven wat onze omgeving over ons zegt en vindt. Daardoor wordt een zelfbeeld opgebouwd wat vooral gebaseerd is op de mening en normering van anderen, ouders, familie, cultuur, geloof, omgeving. Dat opgebouwde zelfbeeld is gekoppeld aan hun positieve en negatieve emoties, aan hun goedkeuring en afkeuring. Omdat de onbevangen puurheid, het wezen van het kind, vaak niet (h) erkend wordt ontstaat hier een emotioneel inprentings-patroon van verwerping
De wereld is aan het veranderen. Er komt een nieuwe tijd. De tijd waarin de mens zich almachtig waande en als meester van de natuur zag, loopt ten einde. We keren, wijzer geworden, terug naar het paradijs. Terug naar een wereld die niet langer vervreemd is van de menselijke ziel. Wat betekent dat voor de kinderen die geboren worden, wat betekent dat voor de opvoeding?
Hoe kom je erachter wanneer je in de relatie met je kind wordt geleid door angst of controle drang en wanneer door echte liefde? Over het belang van de vader energie, ter ondersteuning van de onafhankelijkheid van het kind en het loslaten van je eigen moeder, voorzover ze jou verstikte of belemmerde door haar angsten, zorg of verwachtingen.
De rol die ik in mijn gezin van herkomst innam, was dat ik mijn moeders moeder wel eens was, in plaats van haar dochter. Ook stond ik vaak op de plek van mijn afwezige vader.
Het kan zijn dat je als kind je moeder innerlijk hebt afgewezen doordat je niet die diepgaande connectie vanuit haar kon voelen. Op dat moment heb jij je van haar afgesloten en als klein kind is het dan alsof er een innerlijk deurtje dichtgaat dat niet meer geopend gaat worden.
Vraag: In de media worden belangrijke kwesties heel eenzijdig belicht. Ik maak me daarbij zorgen om onze kinderen.
Het is voor onze grondingservaring even zoeken naar hoe de nieuwe gronding voelt. Hier in de baarmoeder van Moeder Aarde zijn wij de nieuwe kinderen van Moeder Aarde. Wijzelf zijn zwanger van ons nieuwe innerlijke kind, en Moeder Aarde is zwanger van ons als nieuwe mensen. Alle trauma die opgelopen is door de levens heen, alle opvoeding, normen en waarden, in hokjes stoppen, verboden en geboden, hebben deze levensenergie doen inkrimpen. En nu zitten we op het punt in de geschiedenis dat deze..