Het is midden in de nacht, lang geleden dat ik geschreven heb en dat ik niet kon slapen. Er staat veel te gebeuren de aankomende week. Veel komt aan het licht. Ik dank iedere (dappere) authentieke ziel hier op aarde die de moed heeft om alle duisternis aan het licht te brengen, en ik dank een ieder die zich ieder moment als dienaar inzet om licht in de duisternis te brengen. Blijkbaar wilde dit geschreven worden;
Mijn hele jeugd en adolescentie voel ik een brandend verlangen om te ervaren hoe het is om een leven te leven als normaal mens. Een 'normaal' leven. Om geaccepteerd te worden door de mensen om me heen. Vaak was ik bang buitengesloten te worden. Uitgestoten te worden. Op school gedroeg ik me stoer om geen kneus gevonden te worden. In gezelschap had ik een grote mond om niet op te vallen. Ik was bang... doodsbang om buiten de boot te vallen...
De reiger staat met zijn stelten in het water statig te wachten op dat ene visje dat voorbij zwemt. Doodstil en uren achter elkaar. Is jouw stekkie niet de juiste dan schuif je een stukje op. Je hebt een feilloos gevoel om te vinden wat jou voedt. Is de reiger op jouw pad gekomen? Grote kans dat hij jouw wat te vertellen heeft over het langzamer aan doen, meer focus te leggen op wat je echt wilt. Maar ook over in jouw kracht komen en een stukje van zijn statigheid in jouw persoon brengen....
❥ Zonder dat we ons er steeds bewust van zijn, worden we laag voor laag losgekoppeld van wat ons gedurende vele levens een tijdelijk gevoel van kracht, importantie, controle en richting heeft gegeven. Het proces van opbouw en verdichting van het ego dat we nodig hadden om iets te kunnen bereiken binnen de lagere frequentievelden keert zich nu volledig om. We zijn op weg naar verzachting en transparantie, naar ontvangen en luisteren en naar het los laten van alle onnodige grip die ons ego op...