Oud laat los, bladeren vallen. Niet omdat je dit wil, maar gewoon omdat het gebeurt.
Misschien wil je het wel helemaal niet. Voel je angst bij de onderstroom die aan je trekt. De stroom die je zacht influistert dat iets zijn tijd heeft gehad. Een thuis, vriendschap, partnerrelatie, werk of een diepe overtuiging.
Het Licht wat toeneemt op aarde en dus ook in jou, maakt zichtbaar en voelbaar welke aspecten of manieren van doen nog op oude gronden berusten. En vervangen willen worden door nieuwe.
Meer overeenstemmend met het kanaal dat jij nu en straks voor het Licht mag zijn. Je krijgt hierdoor te maken met innerlijke keuzes.
Wat waar is voor jou begint zich op te dringen, sterker dan voorheen. Dat wat onwaar is, niet langer klopt voor jou, wordt zichtbaarder en voelbaarder.
Dit kan spannend zijn en tegelijkertijd opwindend. Voelen als rouw en onzeker maken en tegelijkertijd een uitzien naar geboorte.
Vol blijdschap en nieuw Leven.
Het gaat hier niet om enkel ‘de sleur beu zijn en iets nieuws willen’, het gaat dieper dan dat. Al kan dit gevoel op het niveau van ons ‘ik’ er ook aan vastzitten. Ten diepste is er niet een keuze die jij hoeft te maken.
Het is een energetische stroom die op jou inwerkt waardoor jij naar omvorming van jouw realiteit groeit. Het herfstseizoen laat dit elk jaar weer prachtig zien.
In het begin van deze periode hangen er nog behoorlijk veel bladeren aan de bomen. Maar jij en ik weten dat het een kwestie van tijd is voordat ze zullen loslaten. Sommige pioniers onder de bladeren hebben zich al laten vallen en liggen voor je voeten als je wandelt.
Dapper waren zij, de eersten. Andere bladeren hangen nog. Maar innerlijk verkleurt hun realiteit al
Een proces van versterving van wat eens volop Leven bezat, is al bezig. Niet voor elk blad in dezelfde mate of op hetzelfde moment maar alle bladeren weten wat komen gaat. De boom weet het...
Voor sommige bladeren is misschien een fikse storm nodig die een handje helpt. Anderen geven zichzelf in vrede vrij als ze voelen dat het tijd is.
Wat we hiervan kunnen leren is dat niets geforceerd hoeft te worden. We hoeven geen kind met het badwater weg te gooien omdat we denken zo onze toekomst te kunnen sturen. De juiste vormen zullen tot stand komen.
Geen groen blad valt uit zichzelf van de boom. Eerst moet er innerlijk een verandering, verkleuring en versterving optreden. Elke fase in dit proces is van grote waarde en kunnen we niet versnellen of vertragen.
Als het moment daar is, zul je dat weten en als vanzelf een keuze maken. Niet omdat jij dit doet maar gewoon, omdat je volgt...
(Uit haar boek: Stille kracht - Hoofdstuk Het juiste uur)
Astrid Esmeralda