Jezus wist welk lot hem te wachten stond. Terwijl hij de mens wilde herinneren aan Liefde en Waarheid werd hij door velen bespot. Het geldende systeem in kerk en politiek in die tijd liet geen ruimte. Zij wilde de mensheid hun idee van God opdringen, vasthouden in afhankelijkheid.
Als je van binnen weet, dat je niet doet wat je te doen hebt, ervaar je stagnatie. Terwijl intuïtie je haar touw toewerpt, laat jij de afslag liggen. Nog even niet.. Je kunt nog niet loskomen van het vertrouwde, durft niet los te laten, vrij te geven.
Ware bevrijding ligt nooit op de laag van dualiteit. Die gaat als een slinger van de klok altijd heen en weer. “Oh ik heb een dip, hoe kom ik hieruit? Oh nu voel ik me heerlijk, dit wil ik vasthouden.” Het zijn twee kanten van dezelfde medaille.
Je kunt je hier voortdurend mee bezig houden. Met hoe je je voelt en waar je naar toe wilt of juist niet (meer) naar toe wilt. Maar het is en blijft een gebed zonder eind.
En toch is er een keerzijde aan het steeds verder censureren van hen die intuïtief begaafd zijn en hun energetisch onderscheidingsvermogen laten doven onder de noemer: je mag niet oordelen, want je weet niets. Het is een thema dat veel mensen in deze tijd waarnemen.
Een wakker iemand bestaat niet. Er is ofwel wakkerheid of er is iemand.. Hoe minder gehechtheid aan en vastzitten in het idee van een zelf, hoe meer het bron-bewustzijn direct door je heen stroomt. Dit is de grootste ommekeer in je leven als je dit werkelijk ervaart.
Het Licht wat toeneemt op aarde en dus ook in jou, maakt zichtbaar en voelbaar welke aspecten of manieren van doen nog op oude gronden berusten. En vervangen willen worden door nieuwe.
Steeds als je denkt dat je nu weet wie je bent, is dat niets anders dan een gedachte. Een gedachte die inderdaad ofwel dichterbij maar soms ook verder weg ligt van de waarheid over jouw blauwdruk.