Ze voelt zich overduidelijk niet goed, maar wil haar focus op iets positiefs houden. ‘Wat je aandacht geeft groeit,’ zegt ze stellig. En dat wil ze niet; haar trilling moet tegen de klippen op ‘hoog’ gehouden worden.
Het is juist onze schaduwzijde die de trilling verlaagd.
Wij mensen zijn in de kern licht en liefde. Met onze trilling zit het dus helemaal goed, daar hoef je niets aan te doen.
Deze hoge trilling wordt slechts verzwaard door onze eigen schaduwstukken; bepaalde issues die we niet onder ogen willen komen.
Soms is dat omdat het nog te vroeg is en de waarheid te pijnlijk is. In andere gevallen durven we het niet aan omdat we er bang voor zijn. Iets wat niet gezien wordt, verhard en vervormd. Het verdwijnt in onze schaduwzijde. Daar gaat het een eigen ongecontroleerd leven leiden. Uiteindelijk kom je dit deel in al z’n vervorming opnieuw tegen in de buitenwereld. Ik vergelijk het graag met een prullenbak: als je die niet regelmatig opschoont gaat de weggegooide inhoud stinken en rotten.
Wat je aandacht geeft groeit, dat klopt. Omdat het je veel geestelijke energie kost om iets buiten je bewustzijn te houden, geef je het juist ongemerkt heel veel (onbewuste!) aandacht.
Het is als een huilend kind dat op de gang gezet is.
Hoewel niet zichtbaar, is het huilen voel- en hoorbaar.
Hoe ontmantel je een schaduwstuk?
❥ Deze tijd nodigt uit om al onze schaduwstukken te onderzoeken.
Het is belangrijk dat je dit met zachte ogen en vanuit je hart doet. Onderzoek waar je irritatie of boosheid voelt ten aanzien van je omgeving. Voel je je een slachtoffer? Schiet je in bepaalde gesprekken in de verdediging of in scherpe oordelen? Allemaal signalen dat iets nog niet vrij in je is. Merk op hoe je reageert. Onderzoek waar het pijnpunt in zit. Voel dit in je lichaam. Blijf er net zo lang met je aandacht bij tot dat je voelt dat het transformeert. Uiteindelijk laat het je los.
De grote schoonmaak voor de nieuwe Aarde
❥ Ook collectief worden schaduwstukken nu steeds zichtbaarder.
Alles zal de komende tijd boven komen wat al die jaren onder het tapijt werd weggemoffeld. Dit is een noodzakelijke grote schoonmaak die ons klaar maakt voor de nieuwe aarde. We kunnen deze transitie niet maken zonder onze persoonlijke en collectieve donkerte onder ogen te zien. Als het in alle openheid gezien en gevoeld wordt, transformeert het vanzelf in licht. En dan weerhoudt niets ons nog om de prachtige kern van licht en liefde die we zijn, voluit te leven. Niet ondanks de donkerte, maar dankzij..
Hartegroet,
Irene Verweij