Velen denken dat wanneer alle verhalen van het ego oplossen er een soort van lege zombie overblijft.
De afbeeldingen van een zittende mediterende Buddha bevestigen dit verhaal, althans voor het ego.
Een soort van saaie zombie waar niets meer uit voortkomt, een figuur die levenloos is, zonder emoties, zonder verhalen, leeg en zinloos.
Deze gedachten weerhouden ons om de échte stap te maken in verlossing.
En hoewel ook zogenaamde verlossing een zoveelste verhaal is, is het toch een cruciaal inzicht waar we naar dienen te kijken.
Ons ego maakt ons wijs dat alles anders zal zijn wanneer we deze échte stap nemen. Dat we een soort van dood zullen zijn.
Het maakt ons wijs dat wij er dan niet meer zijn, dat wij niets meer zullen voorstellen, dat we onbelangrijk zijn, dat niemand ons nog ziet staan, dat wij er niet meer voor anderen kunnen zijn en dat niemand nog van ons zal houden.
Ja dit ego is zeer geraffineerd en het fluistert ons continue van alles in.
Wanneer je dit gaat doorzien dan durf je steeds iets verder te gaan in je onderzoek. Je durft steeds meer afscheid te nemen van je ego, van de influisteringen, van de gedachten en van de verhaaltjes.
Je durft in rust te zijn, je durft in vertrouwen te zijn, je durft in liefde; licht; vrede en waarheid te zijn. Je ziet dat dit ego slechts ellende voortbrengt, leugens, problemen, afgescheidenheid, verdeeldheid en angst.
Terwijl het ware zelf het tegenovergestelde ervaart. Het ware zelf is vrij van alle dingen van het ego.
Vrij zijn van al deze dingen is allesbehalve een soort van zombie zijn. Het is zalig...
Laat dat ego maar kletsen en influisteren. Het kan mij en jou niets meer wijsmaken.
Ene oor in, andere oor uit.
Je kunt er nog steeds voor anderen zijn, maar nu vanuit meer waarheid, vanuit je ware zelf, minder beklemmend, zonder verwachtingen, zonder verhaaltjes, problemen, drama... … gewoon vanuit je natuurlijke staat van zijn.
Je hebt niets meer buiten jezelf nodig, je hoeft niets terug te ontvangen omdat alles al in jezelf is. Voorwaardelijke liefde (ego) transformeert naar onvoorwaardelijke liefde.
Niet speciaal voor één iemand, gewoon voor alles en iedereen.
Je slaapt heerlijk uit, je eet wanneer je voelt te willen eten, er ontstaat wat er ontstaat, je laat je leven spontaan voorbij gaan, je laat je meevoeren en bent dankbaar voor alles wat in het
bewustzijn verschijnt.
Ja, zonder alle verhalen van het ego is er allesbehalve een zombie, een leeg omhulsel, wat er overblijft.
Nog nooit eerder was het leven zo vol, zo mooi, zo rijk, zo zinvol.
Rani Savitri