Soms wil ik het liefst geen nieuws meer kijken. De gebeurtenissen in de wereld geven me vaak een verdrietig en onmachtig gevoel. Herken je dat?
Toch besef ik me iedere keer weer dat het ‘zo binnen, zo buiten’ is. Dus dat wat zich op het wereldtoneel afspeelt, zich ook in ons afspeelt. Alles wat ons in de buitenwereld raakt, gaat
natuurlijk over onszelf. Anders zou je je schouders er immers over ophalen en zou het bericht je niet raken. Maar doordat het ons raakt, zijn we uitgenodigd om te gaan onderzoeken waar dit
werkelijk over gaat.
Aan de gebeurtenissen die op aarde plaatsvinden, kunnen we vaak niet zoveel doen. Het enige wat we er wel mee kunnen, is onderzoeken welke gevoelens er door het bericht in ons getriggerd worden. Is het boosheid? Verdriet of onmacht? Of is het eerder angst?
Nieuws nodigt ons uit om het verhaal van de gebeurtenis los te laten en ons puur te focussen op de gevoelens die het veroorzaakt.
Waar in je lichaam voel je deze gevoelens? In je borst, keel of buik? Lukt het om daar bij stil te staan en dit alle ruimte te geven? Zonder dat je het verhaal van het nieuwsbericht er weer bij haalt. Zonder dat je het benoemt als angst, verdriet of boosheid. Puur en zuiver voelen.
Als we fysiek in ons lichaam gewaarworden wat iets met ons doet, kan iets helen. Door het werkelijk fysiek te doorvoelen, kan het ons loslaten.
Dit is een heel belangrijke weg tot transformatie. En laat het zo zonder alle verhalen erbij een hele fijne weg zijn.
Laten we nieuwsberichten gaan gebruiken om dat wat in ons persoonlijk nog aandacht nodig heeft, te transformeren
Als we op deze manier met nieuws berichten omgaan, maken we niet alleen onszelf maar ook de wereld energetisch wat lichter. Is dit niet wat we lichtwerk noemen?
Irene Verweij