Gast: Al sinds mijn jeugd ben ik gevoelig voor energie. Voor mij voelt het als geesten, maar de laatste jaren voel ik me aangevallen. In een drukke ruimte voel ik me normaal gesproken oké maar tegenwoordig voel ik me heel claustrofobisch. Het is net alsof er zoveel naar mij uitreikt.
Het zijn niet de grote zaken die je problemen geven. Het zijn al die kleine dingen die je als onbelangrijk ziet die aan de basis liggen van het momentum wat daar naartoe leidt...
Het is alsof je een trein probeert tegen te houden die 150 km per uur gaat en jij gaat er gewoon voor staan. Hij zal je neermaaien; die gaat niet ineens stoppen. Het oude momentum zal het nog een poosje voortstuwen.