❥ Spijt, wie kent deze emotie niet? Je hebt iets gedaan, waarvan je achteraf beseft, dat het niet goed is wat
je gedaan hebt. Of je hebt iets nagelaten, wat je – achteraf gezien – juist wel had moeten doen. Je voelt je als het ware een slachtoffer van je eigen keuze.
Neem jezelf in bescherming
Spijt kan een echte kwelgeest zijn. Vaak manifesteert het zich in de vorm van talloos veel gedachten in de vorm van ‘had ik maar’ of ‘wat als ik..’
❥ Deze gedachten kunnen honderden keren in verschillende variaties terugkomen, waardoor spijt nog krachtiger aangewakkerd
wordt.
Kern van de gedachten zijn, dat ze afkeuren dat wat jij eerder (niet) besloot. Je kijkt dan met de kennis van nu en dat maakt het zo oneerlijk. Immers, op dat moment had je die kennis nog niet.
Had je het geweten, dan had je ongetwijfeld anders besloten.
❥ Neem jezelf dus in bescherming tegen deze kritische aanvallen van jezelf.
Je wist het toen niet, het is niet fair om jezelf dat nu wel te verwijten.
Laat denken in je hart zakken
Al die kritische verwijtende gedachten nodigen uit om een verdieping te zakken: laat je denken in je hart zakken en voel vanuit daar de pijn die je beslissing teweeg heeft gebracht. Als je alleen
maar rondjes blijft rennen in ‘wat-als-gedachten’, ben je immers als een hamster in zijn tredmolen; je kunt tot in de oneindigheid doorgaan, zonder dat je er een stap verder mee komt.
❥ Pas in het voelen en het erkennen van gevoelens kan iets transformeren.
Wanneer je je aandacht verlegt van het denken en naar je hart gaat, kun je de pijn of verdriet fysiek voelen. Geef dit alle aandacht die het nodig heeft. Zorg voor jezelf zoals je ook voor een
kwetsbaar klein kind zou zorgen: liefdevol, met warme aandacht en met veel erkenning: ik zie je pijn, ik snap je verdriet en het is inderdaad een ontzettend verdrietig en pijnlijk.
Vanuit ruimte opnieuw kiezen
❥ Als je pijn alle ruimte heeft gekregen en veel liefdevolle erkenning, zul je merken dat niet alleen je denken steeds meer tot rust
komt, maar ook dat de pijn in intensiteit afneemt.
Je kunt niets aan het verleden veranderen, maar de scherpe randjes gaan ervan af. Er ontstaat steeds meer ruimte in jou. Vanuit die ruimte kun je weer opnieuw kiezen. Koos je eerder bij gebrek
aan inzicht of kennis iets wat je niet diende, nu kun je dit wel doen. Sterker nog, waarschijnlijk kun je door de rijping van het (intense..) proces waar je ingezeten hebt, een veel betere keuze
maken dan je ooit daarvoor hebt kunnen doen.
❥ Deze levenswijsheid ontstaat, juist dankzij spijt.
Irene Verweij
❥ Op zondag 3 april 2022, 20:00 uur door Pamela Kribbe en Gerrit Gielen.
Maria Magdalena zal spreken over onze beleving van seksualiteit en over het verbinden van hart en buik.
De meesten van ons dragen wonden mee op het gebied van seksualiteit. We hebben (in onze levens op aarde) meegemaakt hoe het is om als ding, als object te worden behandeld, zowel mannen als
vrouwen. De ergste vorm van objectivering is misbruik of verkrachting, maar er zijn ook subtielere vormen, zoals opgedrongen rollen die je op basis van louter je man of vrouw zijn moet vervullen,
of een schoonheidsideaal dat je doet neerkijken op je lichaam.
Objectivering, ofwel het verbreken van de verbinding tussen jouw individualiteit en je seksualiteit, leidt altijd tot een wond, een pijn die het contact met de ziel vertroebelt. Het verbreekt ook het natuurlijke samengaan van passie en liefde, van buik en hart, in onze seksualiteit. Niet verbonden seksualiteit leidt tot seksuele problemen, variërend van te weinig tot teveel lust, gewelddadige fantasieën of het onvermogen tot overgave aan de seksuele stroom.
Het hart tilt de luststroom op naar liefde en intimiteit, de buik maakt de liefde geaard en levendig. Maria Magdalena nodigt ons uit beide te verbinden en met tederheid onze wonden te verzorgen.
Je eigen seksualiteit helen
❥ Zondag 3 april 2022 om 20:00 uur
❥ Beschouwing en inleidende meditatie van Gerrit Gielen
❥ Pamela Kribbe channelt Maria Magdalena
Blijf op de hoogte van nieuwe ontwikkelingen
❥ Schrijf je in voor de nieuwsbrief