De indigo's zijn hier!


Lee Carroll channelt Kryon
Wednesdays with Kryon | Vertaald vanuit het Engels | januari 2025

Gegroet Dierbaren, ik ben Kryon van de Magnetische Dienst.

 

De indigo's zijn hier. Ik wil dit uitleggen en ik denk dat velen van jullie over de indigo kinderen hebben gehoord. Ik wil jullie graag iets vertellen dat heel opwindend is. De serie die we deze week, deze maand en vorige week hebben gedaan, gaat over de toekomst. Je bevindt je in een nieuw jaar. Je maakt nieuwjaarsvoornemens en wij beginnen te vertellen over een nieuwe toekomst. Meer dan één die de intentie van je voornemens heeft, of meer dan één waarin je de engelen vraagt je te helpen als je vooruitgaat op een nieuw spoor, waar we het ook over hebben gehad.

Er is nog iets anders.

 

 

Hoeveel van jullie hebben van de term “de indigokinderen” gehoord?

Je kijkt nu naar de bron van die term, zoals die in 1999 werd gegeven. Mijn partner was er toen bij betrokken en sprak met een vrouw die eigenlijk het idee had bedacht om een andere kleurenenergie naar de planeet te zien komen. Haar naam was Nancy Tappe, en zij introduceerde de indigo kleur die zij rond kinderen zag. En op dat moment zei mijn partner Lee: “Is het goed om dit aan de wereld te laten zien, om te zeggen dat er een nieuw bewustzijn is?”

De vrouw was synestheet, dat wil zeggen dat ze synesthesie had. Dat is een hersenverbetering waarbij je misschien dingen ziet die de meeste hersenen niet zien, en dingen voelt die de meeste hersenen niet voelen. Ze voelde persoonlijkheidstypes aan en degenen die op deze planeet begonnen te komen heette inderdaad indigo. Er werd een boek uitgebracht met de naam “De Indigo Kinderen.” Het was de eerste keer dat de hele planeet deze term hoorde en de rest is geschiedenis, want het boek was inderdaad een bestseller omdat zoveel ouders zich afvroegen wat er met hun kinderen aan de hand was. Schoolsystemen vroegen zich af wat er met hun kinderen aan de hand was.

 

De verschijning van ADD en ADHD kwam hiermee. Alsof zij er nooit eerder waren geweest.

En uiteindelijk kwamen ook de medicijnen: om de ouders te helpen.

Het was een fenomeen en het was echt. En daar was het, omdat deze kinderen inderdaad anders waren en moesten opgroeien in de samenlevingen waarin ze zich over de hele wereld bevonden om een positie in te nemen wat ik al zei in 1999 - toen ik jullie vertelde dat het een generatie zou duren voordat ze zouden opgroeien en een verschil zouden maken voor de toekomst van de mensheid.

 

Nou, ze zijn aangekomen. Ze beginnen op te groeien en precies die posities in te nemen waarin ze een verschil kunnen maken vanuit het gezichtspunt dat ze in bewustzijn voor de planeet hebben.

Een indigo is opgegroeid met een disfunctioneel systeem. En je zou kunnen zeggen: “Wel, welke bedoel je?” En het antwoord is: allemaal. De eerste was misschien de manier waarop ze werden onderwezen op school; een andere was misschien de manier waarop ze werden opgevoed. Een andere was misschien de manier waarop ze opgroeiden, misschien zagen ze het toen ze naar hun werk gingen en hoe dat werd geleid of niet werd geleid. Een andere was in de politiek, waar iedereen elkaar leek te haten in plaats van iets voor de mensen te doen.

 

Dit zijn de indigo's en zij richten zich - zou je kunnen zeggen - op het disfunctioneren dat zij hebben meegemaakt en zij hebben betere manieren! Die hebben ze echt. Dat is het verschil Dierbaren, tussen een indigo en een niet-indigo, omdat zij zouden zien wat er voor hen ligt, niet alleen bezwaar zouden maken tegen het feit dat het disfunctioneel leek, maar precies zouden weten wat ze moesten doen om tot een oplossing te komen die niet disfunctioneel was. En dit bracht hen in de problemen.

 

ADD, ADHD, je kunt het noemen zoals je wilt. Soms wordt het gewoon aangezien voor een overactieve persoonlijkheid en andere keren is het omdat - degene die zij dat etiket geven, gewoon niet wil kalmeren met hun ideeën.

Ze komen vaak in de problemen. Stel je voor dat je gedwongen wordt om naar school te gaan en je je realiseert dat alles wat je te zien en te leren krijgt disfunctioneel is. Het had veel, veel beter gekund. Het dwingt eigenlijk een systeem af waar pestkoppen heersen. Het dwingt een systeem af waarin langzaam geleerd wordt. Het dwingt een systeem af waar er eigenlijk geen individualisme is en iedereen wordt gevraagd om op een stoel te gaan zitten en een bepaald ding te doen.

 

Dit is wat de indigo's verwierpen. Dit is wat ze keer op keer verwierpen en daarom werden ze keer op keer naar huis gestuurd. “Nou, je zoon... je dochter... ze zijn storend.”

Wat als ze de disfunctionaliteit herkenden en ze weigerden om ermee te werken?

Wat als ze gewoon nee zeiden? Het probleem is dat het kinderen waren. En het antwoord is dat ze niets konden doen. Ze hadden natuurlijk niet hun eigen middelen. Het waren allemaal de ouders. Ze hadden niet de middelen om ergens heen te gaan of iets te doen. Ze waren niets anders dan kinderen, en dus moesten ze in een gleuf passen die niet werkte. Het werkte gewoon niet. Vraag het ze maar.

De toekomst is gevuld met de opkomst van de indigo's omdat ze nu hier zijn.

Nu vraag ik jullie - voor degenen die me online bekijken of lezen - misschien op een manier die losstaat van het lidmaatschap, misschien kijken jullie op social media zoals YouTube, ik wil aan jullie vragen: heb jij jonge mensen podcasts zien doen die je zouden verbazen? Ze zijn heel jong, ze zijn jonger dan dertig en ze praten alsof ze de eigenschappen van meesterschap hebben.

Nou, wat als zij de vragen stelden die alleen op zouden komen voor bijvoorbeeld degenen die ouder zijn en hun leven onderzoeken en vragen stellen over wat de volgende stap is en vragen stellen over het idee van 'vorige' levens en ingaan op deze dingen die bijna geen jonge mensen doen? Heb je dat gezien? Oh, het is overal. Als je het nog niet gezien hebt, ga het dan zoeken en je zult het zien.

 

En het punt is dat het geen jonge mensen zijn die met oude mensen praten. Het zijn jongeren die met jongeren praten. Ze beginnen hen misschien te vragen of er iets bestaat dat een overziel wordt genoemd. Ze beginnen de vraag te stellen: Wat is God? Ze beginnen zich af te vragen of de leer - die zij hun hele jonge leven geleerd hebben - of die goddelijk en spiritueel was, of het echt waar was? Heeft het een praktische toepassing of is het - ben je er klaar voor - mythologie? Dit is afkomstig van indigo's!

Sommigen van hen staan nu in de rij om de directeur van een school te worden. Een paar van hen worden directeur van de scholen waar ze vroeger op zaten en waar ze problemen veroorzaakten. We hebben jullie verteld dat het zo zou gaan. En in die posities op school, in het onderwijs, zullen de indigo's vragen kunnen gaan stellen aan degenen die de scholen financieren, aan hen die zeggen dat het zo en zo moet. En dan kunnen ze teruggaan naar een hogere bron. En dan zouden ze wel eens in staat kunnen zijn om de schoolsystemen te veranderen in iets waarvan ze weten dat het niet disfunctioneel is. En het begint te gebeuren.

 

Dit is de toekomst. Het gaat langzaam, Dierbaren. Je zult zien dat deze kinderen zich een weg banen naar jongvolwassenen en naar volwassenen en je denkt: “Hoe lang gaat dat duren?” En het antwoord is: zo lang als het duurt, want dit is de toekomst waarvan ik zei dat die zou komen. Dit is een toekomst die meer hoop heeft dan wanneer het altijd hetzelfde zou zijn - als je gewoon de geschiedenis zichzelf zou laten herhalen en de disfunctie door zou laten gaan en doorgaan en doorgaan. Ik zei jullie in 1999 dat dat niet het geval zou zijn. En hier ben je dan - in 2025 - een generatie later en ze zijn hier, en je kunt ze op sociale media het soort vragen zien stellen die jonge mensen nooit eerder stelden.

Wat gebeurt er als ze oud genoeg zijn om wat lawaai te maken in de politiek? Wat gebeurt er als zij om zich heen kijken en zeggen: “Ik weet dat je aan de andere kant van het gangpad zit, maar je bent van mijn leeftijd. Laten we samen ontbijten. Laten we iets nieuws beginnen. Laten we elkaar niet haten.”

Oh, het komt eraan, en het zal een aanklacht zijn tegen de senioren van het Congres die geen idee hebben. Ze mogen elkaar niet eens meer. Ze weten niet wat disfunctioneren is omdat ze erin hebben geleefd. Het is een gewoonte. Het is een gewoonte. En de jongeren zullen het zien, herkennen, weten en veranderen. Er zullen nog steeds twee, drie partijen zijn - wat je maar wilt - maar zij zullen naar de overkant kijken en eindelijk samen lunchen of zeggen: “Ik ben het helemaal niet met je eens, maar ik begrijp nog steeds dat je een patriot bent. Ik begrijp nog steeds dat je je best doet voor je land. Dat doe ik ook.”

Dit komt eraan.


Hoeveel van jullie hebben te horen gekregen dat wat komen gaat een ramp is?

Hoeveel van jullie is verteld dat onheil onvermijdelijk is?

Ik wil dat jullie nog eens nadenken.

Ten eerste, stop met het kijken naar het nieuws - omdat je het daar hoort en begin met het kijken naar sommigen jonge mensen en hun sociale media - die de vragen beginnen te stellen op hun podcasts en velen met hen die ze beantwoorden.

 

Ik zei toch dat het eraan zat te komen en het is zover. Het begint nu. De indigo's zijn aangekomen.

 

En zo is het.

 

Kryon

© Lee Carroll

www.menus.kryon.com



Schrijf je in voor de Lichtwerkers Nederland nieuwsbrief