Irene Verweij

De levensles liefde nodigt je bij uitstek uit om eerst jezelf lief te leren hebben, voordat je je liefde weggeeft aan een ander. Het onvoorwaardelijk van jezelf houden en daarvoor gaan staan, roept bij veel mensen weerstand op. Het zou egoïstisch zijn jezelf voorop te stellen. Onvoorwaardelijk van een ander houden, dat mag wel, maar van jezelf is asociaal. Niet vreemd dat veel mensen zo denken; onze hele maatschappij is doordrenkt van deze boodschap. Hoeveel liedjes gaan er wel niet over...

Soms hoor ik in mijn praktijk: ‘Hij zegt wel dat hij van mij houdt, maar ik voel het niet.’ Dit kan een aanwijzing zijn dat deze partner met de levensles Integriteit werkt. Gedrag, gevoelens en woorden wijken af van datgene wat door de ander gevoeld wordt. Wanneer iemands gedrag niet als consistent ervaren wordt, zul je merken dat je je ongemakkelijk gaat voelen in de aanwezigheid van de ander. Je gaat iemand wantrouwen en zult vaker het idee hebben dat je bedrogen wordt.

Een levensles die ik veel in mijn praktijk tegenkom, is de levensles Grensafbakening. Deze levensles gaat over het stellen van grenzen. Wanneer onze grenzen niet duidelijk of in sommige gevallen, zelfs geheel afwezig zijn, wordt het leven een gevaarlijke en onveilige onderneming.

Mensen die in dit leven werken aan de levensles Creatie hebben het moeilijk met het tot uitdrukking brengen van hun eigen kracht. Veel mensen die deze levensles mogen leren, geloven in gebrek. Een ander geloof in gebrek is het geloof dat er niet genoeg geld verdient kan worden als ze zich zouden richten op hun talent. Veel mensen die werken aan deze levensles hebben een gebrekkig zelfvertrouwen. Wanneer het Zelf letterlijk en figuurlijk meer vertrouwd wordt, zal het groeien in kracht toenemen.

Vaak wordt deze levensles in een manlijk lichaam geleerd. Mannen hebben eeuwenlang de boodschap meegekregen dat ze zich groot en sterk moeten houden. Wanneer zij hun emoties of gevoelens toonden werden ze als slappeling gezien. Gelukkig is dit de laatste decennia aan het veranderen, maar toch blijft voor veel mannen het communiceren vanuit het hart een uitdaging.

Belangrijk in deze les is dat we onze eigen energie eerst gecentreerd hebben. Pas wanneer we dit hebben gedaan, kunnen we ook daadwerkelijk geven. Soms wordt verzucht: ‘Ik heb zoveel gegeven, ik ben helemaal leeg.’ Weet dat dit soort mensen mogen leren zichzelf op de eerste plek te zetten, omdat het geven anders voorwaardelijk wordt: ‘Ik geef je iets, maar ik moet er wel iets voor terug krijgen.’ Dat is geen geven, maar willen ontvangen via de omweg.

In de levensles Zijn worden we uitgenodigd om te leren dat we heel zijn; we hebben niets nodig buiten onszelf, geen liefde, geen vervulling of troost. Mensen die in dit leven werken met deze levensles ervaren vaak een leegte, waardoor ze voortdurend op zoek zijn om die te vullen. Sommigen doen dit door (teveel) te eten, drinken, drugs, werken of door voortdurend druk te zijn met allerlei activiteiten. Anderen trachten deze leegte te vullen door zichzelf te verbeteren.

Mensen die in dit leven werken met de levensles Aanpassing komen vaak in de problemen wanneer het leven hen uitnodigt te veranderen. Over het algemeen roept verandering angst op; angst voor het onbekende zorgt vaak voor een gevoel van controleverlies. Hierdoor worden gevoelens van kwetsbaarheid en hulpeloosheid getriggerd. Hoewel bijna niemand van veranderingen houdt, zijn mensen die met de levensles Aanpassing werken, zo halsstarrig en zetten zij zo de hakken in het zand bij iedere verandering,

Wat doe ik hier op aarde? Wat is de zin van mijn leven? Weet jij het? In dit artikel, dat onderdeel uit maakt van een reeks van 12 artikelen, wordt les 1 besproken uit de levenslessentheorie van Steve Rother*. Les 1 gaat over eigenwaarde en (zelf)acceptatie.