Na vele eeuwen en vele levens op aarde doorgebracht te hebben wil je die stap naar jezelf toe – het ontkiemen van je ware kracht – hier nu neerzetten. Die ultieme stap is dat je de angst die in je leeft, herkent als een illusie.
Waarom wordt verandering zo gevreesd? Soms zijn het ontwakende veranderingen waarbij je je plotseling realiseert dat de dingen anders zijn dan alles wat je ooit verteld is. Wie heeft het je verteld?” En je zegt, “Nou, het zijn mensen van wie ik hield en mensen die ik vertrouwde.” En dan zeg je: "Als ik nu van gedachten verander is dat echt verraad van mijn liefde voor hen...”
Wat je innerlijke wereld betreft: als je voor de eerste keer de waarheid vindt, ben je thuis, op je gemak, ontspannen, zo sterk dat jij alleen genoeg bent om de hele wereld aan te kunnen. Die problemen zijn triviaal. Wat je met de waarheid vindt, is zo’n schat, dat als je het eenmaal kent, je het niet meer kunt inruilen voor leugens.
Het is geen kinderspel meer, wat er gaande is. We worden dag en nacht uitgedaagd om tot het groots mogelijke onderscheid te komen over wie we niet en wie we wel zijn.
Hoeveel kan een mens verdragen? Ondanks ons natuurlijke vermogen tot zelfregulering hoor ik de afgelopen tijd steeds meer mensen zeggen dat het ‘teveel’ is. Ik ervaar zelf ook dat de afgelopen jaren de druk toegenomen lijkt te zijn. Maar is de druk echt groter geworden of beginnen we die nu pas te ervaren zoals die werkelijk is?
Vaak ervaar ik een breuk tussen mij en de wereld. Een gevoel niet van deze wereld en tijd te zijn. Dat uit zich in de kleinste en grote dingen. Spraakverwarring, ongelukjes, heimwee... Een bewustzijn en systeem wat niet zo synchroon is met de huidige wereld kan wat aan beperkingen met zich mee brengen. In je psyche en op lichamelijk vlak. Je doet hard je best, maar het lijkt soms alsof de aarde in haar huidige vorm je niet ontvangt...