Mannen raakten vervreemd van hun eigen gevoelsleven; dat raakte op slot. Vrouwen gingen zich steeds meer onzeker voelen, vroegen zich af: Wie ben ik? Wat kan ik? In beide seksen leidde de mannelijke dominantie tot verwondingen.
Alles dat tot nu toe in mijn leven is geweest, was allemaal op basis van voorwaardelijkheid. Ik had iets van hen nodig en zij van mij. Meer niet. Klinkt niet erg romantisch terwijl ik wel heel mooie en romantische gevoelens heb ervaren...
Veel mensen zitten met een beschadigd innerlijk kind zonder daar weet van te hebben, en hierdoor kan het innerlijke kind niet zijn natuurlijke functie vervullen. Het goede nieuws is dat we ons innerlijke kind kunnen helen.
Als ik mezelf ten diepste herinner, en dus die blauwe mantel word, dan kan ik voelen dat alles betekenis heeft, dat er een weg is voor allen. Dat stemt mild, maar er blijft een grondtoon van stil verdriet.
Om te stoppen met iets wat niet goed voor je is of waar je ongelukkig van wordt, om te stoppen met telkens dezelfde cirkeltjes te draaien of met bepaald gedrag waar je je niet bewust van bent, dien je eerst op een punt te komen waarop je er genoeg van hebt. Wanneer je klaar bent met iets, wanneer het genoeg is geweest, pas dan zul je bereid zijn om te leren, om te veranderen, om te zien, om te begrijpen en om te willen. Pas dan zul je groeien...
Overprikkeling betekent dat het alarmsysteem altijd in zekere mate blijft aanstaan en aanzet tot 'doen'. Het getraumatiseerde individu is altijd in een actieve staat en kan geen rust vinden.
Daar waar we geraakt zijn in een eigen pijnstuk vernauwd het bewustzijn zich. Beperkt het zich tot de ruimte die de betreffende wond geeft en kleurt het perspectief dat we hebben.