Stel je jezelf eens voor in een eindeloze ruimte. Alleen jij bestaat en er is niets anders dan jij. Je kunt overal tegelijk zijn want er is geen weerstand, omdat alleen jij bent. Buiten jou
bestaat niets en na een onvoorstelbare periode kom je op het idee om iets kleiners te maken dan jijzelf zodat jij jezelf kunt waarnemen.
Volg je het nog een beetje?
Je bent Alles. Je weet Alles.
Voor dit voorbeeld gaan we er vanuit dat je eruitziet als een mens.
Je neemt een haar van jezelf en verandert die haar in een Universum. Een verzameling galaxieën waar bijvoorbeeld er één tussen zit zoals waar wij nu in leven en een Aarde heeft met leven erop.
Het kostte heel veel planning en vernuftige mechanismen om ervoor te zorgen dat er uiteindelijk een mens ontstond die niet meer wist dat hij / zij die Ene is. Jou is!
Ja, er waren ook dieren en planten maar die herinneren deels de waarheid van die Ene nog. Maar de mens was zich totaal kwijtgeraakt in de illusies van o.a overleving, sterfelijkheid, afgescheidenheid.
Deze aarde met mensen in deze kleine Galaxy in het grote Universum is maar één planeet van de velen waar deze afscheiding zo prachtig lukte. Ook is dit Universum er één van de vele Multi Universa.
Vol liefde en compassie kijk je naar de vele delen van jezelf met een hartstochtelijke bewondering hoe het nu toch mogelijk is dat deze delen van jou, jou zijn vergeten.
Wat een prachtig gelukte schepping...
De mens is dus eigenlijk een straal van de Zon, die steeds verder het duistere Universum ingaat. Tot het zich bijvoorbeeld als mens niet meer herinnerd dat het één is met alles en iedereen.
Dan ontstaat er de mogelijkheid voor deze zonnestraal, deze mens(heid) om de vrije wil te gebruiken en om te keren en weer terug naar de Zon te gaan waar het beginpunt was van de reis.
Dit moment... Dit prachtige moment is al tientallen duizenden jaren door onze voorvaderen gezien en buitengewoon veel culturen door onze geschiedenis, als het beroemde 21-12-2012 (axiale precessie van de equinox).
Veel culturen hadden het hier over deze prachtige mogelijkheid terwijl andere culturen en hun mediums het zagen als “Het einde der Tijden”. Dit zijn de vele voorspellingen van vernietiging van de mensheid op Aarde door zichzelf.
Hoewel er nog heel veel mensen wachten op de mensheid die zichzelf vernietigd, is dit moment al voorbij en heeft de mensheid een andere keuze gemaakt: “We gaan weer terug naar de Zon”. We herinneren ons langzaam of snel weer dat we kinderen zijn van die Ene en ook wij geen begin en geen einde hebben.
Daarom zegt de meester: “Haast je langzaam!”
Vergeet niet hoeveel moeite het kostte om jouw unieke perspectief te scheppen.
Herinner jezelf hoe waardevol dat is!
Begrijp waarom er nu zoveel ellende zichtbaar wordt op Aarde.
Zo ver kan de Ene zich van zichzelf verwijderen, voordat het zichzelf vernietigt of terug naar Huis keert
Nu we met zijn allen weer onderweg zijn naar die Ene - naar Huis, hebben we alles onder ogen te komen zodat we ons THUIS hier op aarde kunnen creëren. Het wordt dus nu alleen maar lichter, hoewel er ook nog veel tranen zullen vloeien uit verbazing waar een mens toe in staat is als deze niet kiest voor compassie.
We zijn allemaal die Ene en ons Kompas naar HUIS is altijd KOMPASsie geweest en zal dat altijd blijven. Geef zoals je wenst te ontvangen. Zie je hoe simpel dit eigenlijk is?
Davy Diekstra
Lichtwerkers Nederland