Vele malen heb ik het me afgevraagd, de afgelopen maanden. En verschillende keren ben ik er in stilte voor gaan zitten. En telkens kreeg ik soortgelijke antwoorden diep van binnenuit.
Als echte innerlijke vrijheidsstrijder ontdoe ik me al bijna dit hele leven lang van oude ketenen en oude zwaarte, van dat wat beperkt en dat wat niet in resonantie is met mijn innerlijke waarheid, kosmische wetmatigheden en vooral, met mijn hart. Onrecht, machtsmisbruik en ketenen zijn een ding voor mij waardoor mijn haren overeind gaan staan en ik menigmaal in mijn leven ben gaan steigeren en me er van vrij gevochten heb.
In de vuurlinie... of niet...
Waarom sta ik dan nu niet op de barricades om te demonstreren, vooraan in de vuurlinie,, als een leeuwin opkomend voor vrijheid, waarheid en zelfbeschikkingsrecht?!
Zoals ik dat herinner in vele levens wel te hebben gedaan.
Precies omwille van deze laatste zin...
Mijn wezen heeft die ervaring al meerdere malen opgedaan, in verschillende vormen, settingen en situaties en tijdslijnen.
Het is nu tijd om een andere rol aan te meten, in dit leven, in deze tijd.
Gaandeweg de reflectiemomenten, waarbij ik me evengoed afvroeg of het hypocriet is om niet niet vooraan de vuurlinie te staan, werd steeds duidelijker dat mijn taak of rol van een andere orde is. En dat er binnen zulke grote collectieve verschuivingen verschillende ‘rollen’ noodzakelijk zijn om de collectieve wijzigingen in goede banen te leiden.
Er is een frontlinie nodig, zij die demonstreren en letterlijk opstaan in die vuurlinie
Er is ook een backlinie nodig die keihard doorwerkt aan de ondersteuning van dat veld, het energetisch draagvlak onderhoudt en voedt. Zij die nieuwe energieën kanaliseren en verankeren in collectieve velden om de transformatie doorgang te verlenen en steeds meer mensen wakker te maken op steeds meer lagen van bewustzijn.
En er is een backlinie die zorg draagt voor hen die wakker zijn of worden om ze te helpen in hun kracht te gaan staan of blijven, bewustzijn verder te helpen oprekken. Zodat ieder de eigen ‘rol en taak’ en eigen plek binnen het geheel in kan gaan nemen.
De laatste twee en met name de laatste behoren in deze tijd blijkbaar tot mijn taak. Niet meer in vuurlinie a la William Wallace of Joan of Arc. Maar in de zorg voor het collectief, mensen die daar binnen extra velden kunnen gaan openen om te belichamen en als richtingaanwijzer en initiator van nieuw bewustzijn. Een rol en taak die ik in dit leven al vele jaren ten uitvoer breng, met volle hart en ziel.
En mede daarom vond mijn ego daar nog wel wat van en bleef de vraag geregeld opnieuw terugkomen: waarom sta ik niet op de barricaden, waarom ‘terug getrokken’ in de ‘veilige zone’, een beetje achter de coulissen. Dat past dan toch helemaal niet bij mij?! Ik ben het immers ook niet eens met alle regelgeving en maatregelen?!
Waarom wordt ik steeds van binnenuit aan gezet om vooral mijn eigen ding te blijven doen, ondanks alle virusgekte in de wereld. (In mijn eigen realiteit waar het virus simpelweg niet bestaat. Steek ik dan mijn kop in het zand? )
En de focus te blijven houden op o.a. de rechte lijn van Bronuitlijning, om alle lagen incl. het fysieke steeds verder in trilling te verhogen, het steeds dieper te belichamen tot in de kleinste vezel. Om nieuwe coderingen en frequenties binnen te halen, in mijzelf, in groepen en binnen verschillende collectieve velden en werelden. Om deze te ankeren en gronden waardoor uiteraard ook het collectief menselijk veld verder kan groeien. En drukker dan ooit anderen hierin te begeleiden, ondersteunen en verder te initiëren.
Ieder een eigen plek in het collectief en op aarde
Omdat ik dus al vele malen de rol binnen de vuurlinie heb vertolkt is er nu een andere rol toebedeeld. Een rol die minstens zo essentieel is, die op de achtergrond bedrading en structuren van de matrix wijzigt en ieder die daarop resoneert kan bekrachtigen en versterken. Opdat ieder in volle kracht in deze tijd zijn/haar rol kan spelen vanuit de ingenomen eigen bewustzijnsvelden, eigen ruimte, bemeesterd bewustzijn en plek op aarde en daarmee binnen het collectief.
De ene rol is niet beter of slechter dan de ander, alleen anders.
Focus
Al maanden heeft ‘het speelveld’ wat zich in de wereld ontvouwt mijn focus. Zowel in reguliere als alternatieve media. En vooral m.b.t. de golven die voelbaar zijn en als tsunami’s door het collectieve veld heen spoelen.
De vele mensen die ik deze maanden mocht ontmoeten en ontvangen die uit balans schoten zo nu en dan van al die tsunami’s en triggers mocht ik ondersteunen om hun kracht te hervatten.
Natuurlijk staat mijn mens-zijn zo nu en dan ook met grote ogen te kijken naar wat zich allemaal op aarde ontvouwt in de matrix. En natuurlijk vind ik daar wat van, op sommige lagen. Diep van binnenuit is het echter tegelijkertijd helderder dan ooit wat er gebeurd en wat achterliggende verborgen agenda’s zijn. Het is letterlijk in your face de laatste tijd, als je je ogen en hart/bewustzijn geopend hebt. En hoe schokkend dan ook voor het mens-zijn soms, het is blijkbaar deel van het grotere plan wat zich ontvouwt.
Van binnenuit is er echter geen schrik, angst of verbazing. Ook niet om hoe mensen op totaal verschillende manieren met deze wereldsituatie omgaan of het onrecht wat gecreëerd wordt. Van binnenuit is het neutraal en ergens heel bekend, niets nieuws in die zin. Alles wat er al was, verborgen en versluierd komt enkel grootschalig aan het licht. Hoe shocking en verbijsterend dat duidelijk voor velen is, is het dus ook logisch. Dat velen daardoor in angsten en emoties schieten ook. Ik wankel daar blijkbaar (nu) niet (meer) van. Ook dat was een eyeopener voor mijn menselijke zelf in afgelopen maanden. Misschien wel juist doordat ik zo van binnenuit ben aangezet om de focus diep naar binnen en op uitlijning gericht te houden.
Of juist omdat een deel van mijn wezen zich al dit hele leven vrij vecht en het eigen pad gaat, ongeacht wat de ander of het collectief vind of doet
Het maakt ook niet uit. Het belangrijkste is dat waar ik kan blijven staan, ik dienstbaarder dan ooit ook mijn rol en taak voor mijn Zelf, de ander en of het collectief kan vervullen. Zonder daarbij de focus op zelfreflectie bij elke innerlijke reactie te laten vallen.
Dat neemt niet weg dat mijn mens-zijn heus nog wel eens getriggerd wordt in die vreemde en intense uitvoering van de 3d wereld. Maar dankzij de doorlopen, bemeesterde en belichaamde groei is balans blijkbaar vrij snel te hervatten, laat de ervaring inmiddels zien.
Emotionele programmering
Wat opvalt, vanuit deze meer neutrale positie, in de vuurlinie is dat vooral de grote drijfveer vanuit emoties voortkomt, die velen vooraan in de vuurlinie doet staan. Nu heeft dat uiteraard tot doel om juist innerlijke kracht te wekken om daar ook daadwerkelijk te kunnen staan.
Maar zowel boosheid, frustratie als ook de angst liggen er wel dik bovenop als aansturing. Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk.
In die zin werkt het ingezette ‘verdeel en heers’ als strategie natuurlijk uitermate goed. Het trilt de emotionele programmeringen aan die in het collectief besloten liggen.
Je ziet dat terug in ‘vrijheidsstrijders’ die nogal haatdragend zijn naar ‘de andere partij’. De ‘wij-zij’ dynamiek die in stand gehouden wordt. De aanvallende reacties naar elkaar toe en ja zelfs ‘lichtwerkers’ of familieleden die met elkaar op de denkbeeldige vuist gaan omwille van andere zienswijzen rondom alles wat wereldwijd ontvouwt.
Vanuit emoties is er geen neutraliteit, maar blijft één zijde van de medaille beleefd en tot uitdrukking gebracht worden. Dan blijft polariteit in stand. En dan blijft strijd bestaan.
Bezorgdheid (om waar het naartoe gaat) is er ook en dat is ook een reëel gevoel dat ook noodzakelijk is in deze tijd, omdat het innerlijk aanzet tot actie. Om niet passief achterover te leunen of klakkeloos alle tegenstrijdige regelgeving op te volgen. Vertrouwen mag daar echter tegenover staan, als andere zijde van de medaille. Maar wanneer men alleen maar te veel in vertrouwen blijft hangen kan ook weer passiviteit ontstaan.
Balans, de middenweg
Het gaat dus telkens weer om een balans te vinden, vanuit bewustzijn. Vanuit zelfreflectie. En de focus gericht te houden op de middenweg en dat is ook jouw eerlijke, zuivere uitlijning op jouw eigen blauwdruk, energie en bewustzijn. Van daaruit kun je voelen waar je actie dient te ondernemen en waar niet, wat jouw weg is, wat jouw perspectieven zijn, waar je een pas op de plaats dient te maken, wat bij jouw blauwdruk past, etc.
In alle eerlijkheid tijd nemen om te onderzoeken waarom en van waaruit je waarneemt, handelt, doet en voelt. Onderscheid maken tussen emoties en neutraal gevoel of hoger perspectief worden dan makkelijker zichtbaar en gevoeld. En zo kun je ook persoonlijk enorme transformaties doorlopen in deze tijd.
Daar waar steeds meer mensen bewust worden, op steeds meer lagen, daar wijzigen we vanuit de eigen persoonlijke groei, ook het collectieve bewustzijn, van binnenuit!
Een betere wereld en of de creatie van een nieuwe wereld, start in (de balans en uitlijning met) je Zelf
© Willemien Timmer