Er zijn vele voorspellingen gedaan gelinkt aan de val van het koningshuis van Engeland
Met het overlijden van de Queen of England, wordt er dan ook weer volop gespeculeerd. Het zou het begin van de eindfase aankondigen.
Wat dat inhoudt en betekent voor de komende tijd is vooral afhankelijk van wat je gelooft. Want zoals alles, is het maar net vanaf welke kant je het bekijkt en welke keuze je maakt.
Als er iets nu duidelijk is, dan is het wel dat we op korte termijn voor een keuze komen te staan, als we die niet al gemaakt hebben.
In welke wereld willen wij leven, welke normen en waarden stellen wij centraal en op welk fundament bouwen wij de nieuwe wereld? Want dat de oude wereld ineenstort is een feit. Het enige dat we kunnen doen, is onze ogen openen en ontdekken waarom dat gebeurt, zodat we er vanuit een hernieuwd perspectief ons voordeel voor de toekomst mee kunnen doen.
Ik schreef hierover in Eva is lief.
In dat boek lopen drie verhaallijnen door elkaar heen. Een over Eva die door de beet van een slang in de donkere krochten van haar ziel belandt op zoek naar een uitweg.
De tweede gaat over de ziel die vanuit een adelaarsview verteld over zijn zoektocht naar de ware betekenis van het zwaard waarmee God de wereld spleet.
En de derde gaat over een koning die zijn koninkrijk terug geeft aan het volk, maar niet voordat hij het land in een lockdown zet voor bezinning.
Met als gevolg dat de lezer mee wordt genomen op een zoektocht door de duistere kelders van de samenleving en langs de zwartste verhalen van de mensheid, in de hoop licht aan het einde van de tunnel te vinden.
Alle drie de verhaallijnen geven vanuit een ander perspectief een inkijk in wat er op het wereldtoneel gebeurd en hoe dit ons uitnodigt om de wereld zoals wij die zien en vormgeven fundamenteel
onder de loep te nemen.
Als de koning de val van zijn koninkrijk aan voelt komen, besluit hij het volk toe te spreken.
“In de afgelopen weken waren de opstanden groter geworden. Het was een teken. Hij wist dat zijn laatste dagen als koning van een ooit welvarend en veelbelovend land waren geteld. Het stemde hem somber en tegelijkertijd gaf het hem hoop. Het zou beter dan ooit worden, zo was hem beloofd. Toch had hij de bevolking eerder willen waarschuwen. Hij kon niet meer liegen. Hij wilde het niet meer verbloemen. De waarheid moest gezegd worden. Het land stond op instorten, net als zijn troon. Hoe tragisch symbolisch.
Ergens was het niet eens zijn schuld, er waren hogere machten in het spel en hij kon enkel met lede ogen toezien hoe het land naar de afgrond stevende. Natuurlijk hadden zijn voorouders hier een rol in gespeeld, misschien wel aan bijgedragen. Ook zij dachten dat het niet op kon en zo verviel het koninkrijk in de valkuil van hoogmoed en landverraad.
Daarnaast was het ook gewoon tijd. Tijd om een nieuwe fase in te gaan.
Hij merkte het aan de onderstroom in de samenleving. Er borrelde iets, als lava onder de grond, wachtend tot het een gat vond waar het uit kon spuiten en een vruchtbare, maar verwoestende stroom over het land kon spuwen.”
“De samenleving leek vooral in een zwart-wit situatie beland. Er was geen tussenweg meer, geen gulden middenweg, enkel nog de keuze tussen het licht en het duister. En eenieder die zich hierover openlijk uitsprak, wist deze begrippen op zo’n geheel eigen wijze toe te eigenen dat het vooral nog zwarter of lichter werd.
Men kwam lijnrecht tegenover elkaar te staan. Wat voor de een goed was, was voor de ander het typisch voorbeeld van het kwaad. En vice versa. De onderstroom ging nog een laag dieper. Alsof er een geruisloos verzet gaande was met als enige doel een machtsgreep.
Hij vreesde dat het tot grote escalaties zou gaan leiden en dat de gehele bevolking zou worden onderworpen aan een onbekende nieuwe mogendheid. Hij had geprobeerd er controle over te krijgen. Ze waren ongrijpbaar en daardoor onaantastbaar. Hun boodschap bevreesde hem nog het meest. Die was namelijk altijd gegoten in zalvende woorden, liefdevolle metaforen en vriendelijke gebaren.
Ze predikten een nieuwe wereld, een gouden tijd, waarin de mensheid bevrijd zou worden van hun zonden.
Niemand zag er kwaad in. Hij stond met zijn rug tegen de muur.
“De koning had het opgevat als bevestiging van de stap die hij moest zetten. Hij moest de samenleving losweken van het oude. Die systemen voldeden al lang niet meer. Het was nog slechts een schim van wat ooit, vanuit misschien wel de juiste intenties, was ontstaan. Gek genoeg twijfelde hij daar ook steeds meer over. Was niet iedereen geldbelust? Was dat niet waar de wereld aan kapot ging? Somber staarde hij voor zich uit. Hij had er lang over nagedacht en in zijn overpeinzingen letterlijk het goud van het hout gekrabd.
Dat was altijd nog beter dan het bijten op zijn nagels wat hij eerder deed, soms zelf tot bloedens toe. Of het plukken aan zijn haren. Hij had er kale plekken aan overgehouden, die net als het kale hout enkel nog een herinnering waren aan hoe vol levenslust en energie hij ooit was geweest. Zijn wilde blonde haren hadden menig vrouwenhart op hol doen slaan. Met een achteloos gebaar haalde hij vroeger zijn handen door zijn weelderige haardos, een verleidelijke maar o zo vriendelijk en charmante glimlach erachteraan, en hij wist dat hij beet had. Die tijden waren vervlogen en nu stond hij voor een grote beslissing. Of beter gezegd: de beslissing had hij al een jaar geleden gemaakt, hij moest hem alleen nog openbaar maken.
Van zijn raadgever had hij er met niemand over mogen praten.
Hij probeerde weleens om een en ander bekend te maken door kleine suggesties en insinuaties in interviews, soms als slip of the tongue, vaak ook bewust. Niemand leek het te willen horen. Gekscherend gooide hij tijdens interviews een verwijzing erin naar nepnieuws, build back better of naar tijden waarin samenlevingen drastisch veranderden.
Helaas leek er niets meer dan een enkel aha-momentje bij sommigen in te zitten. Hij was teleurgesteld geweest in zijn bevolking.
Was niemand echt geïnteresseerd in hoe de samenleving in elkaar zat?
Daar zou in elk geval snel verandering in komen. Het was tijd om met de billen bloot te gaan en het land toe te spreken over de status waarin zij zich bevonden en hoe zij hieruit konden komen.”
Ik hoop dat we vooral de symboliek en metaforen zullen ontdekken van wat momenteel gebeurd.
Dat we collectief de spiegel die het leven ons voorhoudt in durven kijken en dat we samen de weg vooruit vanuit liefde, licht en bewust-zijn gaan creëren.
Want dat die nog niet bestaat is helder. Wel zijn er vele visies, voorspellingen en gedachten hierover.
Ook ik geef in Eva is lief met liefde een voorzetje voor hoe dan wel. Mocht je het nog niet gelezen hebben, dan is het zeker nu een aanrader voor diegenen die net pas in de spiegel kijken of voor diegenen die (soms) het vertrouwen verliezen.
Of zoals een lezer het verwoordde:
“Met heel veel plezier heb ik het boek ‘Eva is lief’ van Eveline van Dongen gelezen. Eveline neemt je in dit boek mee op reis, de diepte in met drie bijzondere verhaallijnen. Een spirituele roman om met aandacht te lezen, tot je door te laten dringen, over na te denken en op reis te gaan in je zelf, in je eigen gedachten, in je eigen leven. Verhaallijnen die verweven zijn met de huidige actualiteit, waar moeten we naar toe, waar gaan we naar toe met onszelf en het land waar we in wonen en hoe gaan we met elkaar om.”
“Al lees je maar 1 boek per jaar… laat het dan dit boek zijn! Prachtig verwoord door Eveline en zoveel mooie inzichten om mee te dragen de wereld in en te verspreiden."
Liefs,
Eveline van Dongen