Karin Thomas
Het is voor onze grondingservaring even zoeken naar hoe de nieuwe gronding voelt. Hier in de baarmoeder van Moeder Aarde zijn wij de nieuwe kinderen van Moeder Aarde. Wijzelf zijn zwanger van ons nieuwe innerlijke kind, en Moeder Aarde is zwanger van ons als nieuwe mensen. Alle trauma die opgelopen is door de levens heen, alle opvoeding, normen en waarden, in hokjes stoppen, verboden en geboden, hebben deze levensenergie doen inkrimpen. En nu zitten we op het punt in de geschiedenis dat deze..
In de creatie van onze Schepping, is ervoor gekozen om de éénheid in twee delen te splitsen, in een mannelijke, elektrische component en een vrouwelijke, magnetische component, zodat er tegengestelde bewegingen ontstonden, die elkaar gingen aantrekken en afstoten. En in die bewegingen kon er vorm geschapen worden, werd de Schepping ingekleurd. In het bewustzijn van de mens is die verdeling van de twee componenten er heel strak ingezet. Waardoor de mensen dachten een man of vrouw buiten zichzelf
In de periode waar we nu in zitten, zijn we aan het bewegen door deze tunnel heen, waarbij we ons oude zelf en onze oude realiteit achter ons laten, terwijl we ons door deze tunnel, door dit portaal aan het heen bewegen zijn.
Terwijl we steeds dieper de aarde in zakken, schuiven we naar voren langs de tijdlijn de toekomst in, naar het moment in de tijd dat we volledig Zelfgerealiseerd zijn. Onze Zelfgerealiseerde Zelf voelt heel licht, liefdevol, ruim en vrij aan. We draaien ons om en kijken terug langs de tijdlijn naar onze huidige Zelf. We sturen vanuit het hart van onze toekomstige Zelf liefde naar onze huidige Zelf en verlichten met deze liefdesenergie de tijdlijn, zodat de weg die ons huidige Zelf te gaan heeft
In de collectiviteit van het veld heerst een grote angst. Een angst voor het onbekende, voorbij die illusie matrix, waardoor men collectief liever in de onvrede van wat men heeft blijft zitten, dan dat er een bereidheid is om in het onbekende te stappen. Maar voorbij dit collectieve veld is een ander veld, een veld van vrije energie, van liefde, van een collectief dat zich al heeft losgemaakt van de illusie matrix. En vanuit dat vrije veld wordt er gewrikt in die harde schil...
Het hart is de Zetel van de Ziel. Het is alsof lange tijd die Zetel een hele kleine kruk was waar de Ziel nauwelijks op kon zitten, en daar nu een hele grote, luxe fauteuil voor in de plaats komt waar de Ziel stevig in plaats kan nemen...
Het is net alsof de laatste tijd een strijd gaande is in onze zonnevlecht. Alsof de zonnevlecht het grensgebied is tussen onze liefde en zielemissie, ons denken, het verklaren van de wereld om ons heen. Het is in strijd met wat we willen en wat we voelen. Deze strijd is zoveel meer dan een persoonlijke strijd tussen de liefde en het ego, het hart en de wil. Het is tevens een strijd tussen overleven en in overvloed leven. In controle houden en in overgave zijn.
Het is één ding om met persoonlijke groei bezig te zijn en daarmee je frequentie te verhogen, waarbij vaak het fysieke lichaam moeite heeft om de frequentieverhogingen bij te benen, en nu is het tijd om juist meer aandacht te hebben voor het fysieke lichaam, om het fysieke lichaam echt helemaal te upgraden naar wat we van binnen energetisch al helemaal geupgrade hebben in ons bewustzijn.