Juno Burger

Alles, overal, iedereen en altijd. Het klinkt ongelooflijk simpel en dat is het ook. Tegelijkertijd is het voor de meeste mensen het aller moeilijkste om te doen.De grote uitdaging met compassie is dat het pas echt werkt als er wordt omarmd zonder verwachting van de uitkomst. In het voorbeeld zie je dat deze vrouw waarneemt en waarneemt met het doel om de gedachtestroom te laten stoppen. En dat is precies waarom het niet werkt. Haar vertrekpunt is verzet tegen de gedachtestroom.

Voor iemand die net uit het paradijs komt is dit een extreem vijandige en onveilige omgeving. Door een scala van omstandigheden zoals genetische aanleg, onopgeloste zaken in je familiesysteem, spanning uit parallelle levenservaring en wat er gebeurd is tijdens de eerste jaren van dit aardse leven, ben je al geladen met een enorme hoeveelheid informatie en energetische spanning. Die creëert letterlijk de realiteit waarin je je nu bevindt. De moeilijkheid hiervan is dat 95% van deze informatie..

Je ziet keer op keer de symptomen van je onbewuste creatie maar omdat je jezelf niet ziet als een schepper van de realiteit waar je in zit, overzie je ook niet welke krachten hierin een rol spelen. Dit is de tragiek van de onbewuste menselijke creatie. Je projecteert jezelf in het veld van oneindige mogelijkheden en ziet daar één-op-één terug wie je nu gelooft dat je bent. Dit gebeurt op individuele schaal maar ook in het collectieve.

Van je hoofd naar je hart, de 'strijd' tegen kanker of de oorlog tegen terrorisme. Even de reality check; de meeste mensen zitten nog steeds volop in hun hoofd en raken burned-out, er gaan meer mensen dood aan kanker dan ooit. Uitzoomend en met gezond verstand kijkend kun je alleen maar concluderen dat dit niet werkt of je dichterbij een logische en duurzame oplossing brengt. Sterker nog, wat je zo hard probeert op te lossen wordt alleen maar erger. Maar waarom eigenlijk?

Door standaard in verzet te zijn tegen wat zich aandient in je belevingswereld bouw je voortdurend spanning op en wordt die in alledaagse situaties continue getriggerd. Wie je op dat moment bent, althans denkt te zijn, komt letterlijk voor je ogen tot leven. De tragiek, en tegelijkertijd ook de magie, is dat je niet doorhebt dat je dit zelf creëert. Die realisatie is confronterend en tegelijkertijd bevrijdend.

Wanneer de volgende gedachte zich aandient, neem deze bewust waar en laat die gedachte er volledig zijn. Zie het voor wat het is in dat moment: er wordt een gedachte gedacht. Stop dan en daar het verhaal. De gedachte zal jou loslaten en je niet meer lastigvallen. Niet omdat die gedachte in de eerste plaats lastig was maar omdat je het jezelf niet langer onnodig lastig maakt...

Door onze individuele en collectieve pijn, schaamte, woede en verdriet niet langer te veroordelen of te ontkennen maar juist bewust te maken en te omarmen verschuiven we van onbewuste scheppers naar bewuste scheppers van onze werkelijkheid. Het kan niet anders dan wanneer deze facetten hun kracht en macht over ons verliezen we ze niet langer op dezelfde manier terugzien in ons leven. Je raad het al, de oplossing ligt in het hart.

Bij negatieve emoties als boosheid, angst, frustratie en stress verkrampte het DNA, bij positieve emoties als dankbaarheid, liefde en waardering ontspanden de DNA strengen. Door dit soort onderzoeken wordt steeds duidelijker dat niets vastligt, alles vloeibaar is en je als mens bewust en onbewust medeschepper bent van de realiteit waarin je leeft. Door deze levenswijze ontwikkel je een transparantie in je energiesysteem waarbij alles ervaren kan worden en doorstroomt. Je zet het niet langer...

De grote paradox is dat de eenheid natuurlijk niet hersteld hoeft te worden, die is allang heel en één. Maar in je menszijn is er iets waardoor je dat niet zo ervaart. En zoals dat met illusies gaat, het lijkt echt maar het is het niet. Bijzonder genoeg ervaar je het gevoel van afgescheiden zijn altijd binnen de eenheid, het creëert binnen een omgeving van heelheid de mogelijkheid om te ervaren hoe het is om dat niet te zijn.

Ware compassie maakt een einde aan de illusie dat er zoiets bestaat als een afgescheiden individu dat op zoek is naar eenheid. Het onthult daarin dat het individu, de zoektocht naar eenheid en de eenheid die gezocht werd altijd al uit hetzelfde gemaakt waren: het grote niets dat zich als alles manifesteert. Daarmee is compassie een massavernietigingswapen.