We denken vaak dat we willen loslaten, maar zolang een overtuiging ons nog dient, houden we er onbewust aan vast. Loslaten gebeurt pas wanneer het geen functie meer heeft. Dit proces vraagt moed, eerlijkheid en overgave. Totdat de zee het zandkasteel van ons geloofssysteem vanzelf wegspoelt en we ademhalen in nieuwe vrijheid.

In menselijke relaties speelt zich vaak een onzichtbaar toneelspel af: de driehoek van slachtoffer, dader en redder. Deze dynamiek, beschreven door Stephen Karpman, laat zien hoe gemakkelijk we verstrikt raken in patronen van schuld, hulpeloosheid en redding. Hoewel deze rollen vertrouwd aanvoelen, misschien zelfs onvermijdelijk, houden ze ons gevangen in een cyclus van machteloosheid en scheiding.

Wat volgt, is onthulling. Van dat wat verborgen was. Van dat wat nooit gedeeld mocht worden. Van dat wat het collectieve bewustzijn gevangen hield in een droom: de droom dat we afgescheiden zijn van God. Van elkaar.

Ze bewijzen je echt geen dienst als ze jou het label 'erfelijk' geven om aan te geven dat het begon toen jij begon. Het houdt je op een plek waar je bijna niet toelaat dat het ook anders kan zijn.

Het hart is grenzeloos. Met het hart bedoel ik niet een fysiek orgaan, hoewel dat orgaan verbonden is met het hart zoals ik het bedoel. Ik verwijs ermee naar een poort die jou verbindt met een werkelijkheid boven het fysieke uit. Ze tilt je ook uit de mentale gevangenis die je vaak voor jezelf hebt gebouwd: die hangt samen met je angsten, en met je overtuigingen over wat er voor jou mogelijk is.

Dagelijks hoor ik mensen zeggen: "Had ik maar geluisterd naar mijn intuïtie." De grootste zonde die een mens begaat, is toe te staan dat zijn identiteit wordt gevormd door de ervaringen van anderen. Dit is de zonde: niet wachten op je eigen ervaring, maar blindelings de ervaringen van anderen als absolute waarheid accepteren.

Vanuit kinderlijk vertrouwen én kinderlijke onmacht ben je gaan geloven wat ze over je zeggen, ook al wist je diep van binnen dat het niet klopte. Je bent er langzamerhand tegen wil en dank van overtuigd geraakt. Zo vormde zich een instinctieve motivatie in jou, een “drive”, die vooral gericht was/ is op het tevreden stellen van anderen méér dan op het ontwikkelen van jouw authenticiteit, je creativiteit en je levensvreugde!

Dit artikel schreef ik naar aanleiding van het verschijnen van het boek De Verboden Man Spreekt van mijn partner Pamela Kribbe. Zij vroeg me of ik iets wilde schrijven over de verboden man in mezelf; wat die heeft ervaren, wat er precies verboden is/was en wat het verbod voor gevolgen heeft gehad voor mij op gevoelsniveau.

Er zijn er maar weinig die zich verbinden met hun ware kracht, want het klinkt niet logisch dat er power te vinden is in ontspanning, in loslaten, in liefde, vreugde of gelukzaligheid. Hen is geleerd dat strijd, ontbering en opoffering nodig is voordat de beloning van grote overvloed gerealiseerd kan worden. De meesten begrijpen niet dat de strijd - waar zij zich in hun queeste naar succes en groei expres in mengen - juist tegen hen werkt.

Wanneer de vader het kind in de steek laat, leidt dit vaak tot een gebrek aan (zelf)vertrouwen. Als de moeder het kind in de steek laat, dan zorgt dit over het algemeen voor een tekort aan zelf-liefde. Wat zich uit in zich niet veilig, niet-thuis voelen. Daarom ook: de vader bouwt het huis en de moeder maakt het een thuis.