Alles dat tot nu toe in mijn leven is geweest, was allemaal op basis van voorwaardelijkheid. Ik had iets van hen nodig en zij van mij. Meer niet. Klinkt niet erg romantisch terwijl ik wel heel mooie en romantische gevoelens heb ervaren...
Of het nu je familie, relatie, gezin, ras, land of geloof is, ieder moment ben je onderhevig aan een veelheid van krachtenvelden die, bewust of onbewust, een grote impact op je leven hebben.
We naderen een periode waarin relaties klaar zijn om een ingrijpende verandering te ondergaan. Het huidige paradigma werkt niet. Mensen zijn ontevreden over de liefde; mensen weten niet hoe ze relaties kunnen laten werken. De ineenstorting dwingt ons om richting bewuste liefde te gaan.
Als je iemands potentieel op hem/haar projecteert, is de kans groter dat hij/zij zijn onuitgesproken pijn op jou projecteert. Ook al ben je in staat om iemands potentieel te zien, dat betekent nog niet dat hij of zij binnen afzienbare tijd in staat is om het tot leven te brengen.
Als je je ouders niet kunt vertrouwen, één van je ouders suïcidaal en instabiel is en je vader afwezig is, dan vorm je een bepaalde afhankelijkheidsrelatie met anderen gedurende je hele leven. Dit komt doordat je niet anders weet, het is bekend terrein.
Hoe krachtiger je straalt in je eigen authentieke licht en Zijn, des te meer zul je andere mensen om je heen aanraken met die trilling die je uitstraalt...
Het hele leven hunkerde ‘ik’ naar Liefde buiten mijzelf. Ik zocht liefde bij mijn ouders, maar ontving deze niet. Ik zocht liefde bij mijn broer en familie, maar vond deze niet. Ik zocht liefde bij mijn (ex) mannen, dieren, een kind. Maar de liefde die ik zocht al die jaren, bijna mijn hele leven, vond ik niet....