Bij het uitwerken van een thema ga je als ziel vrijwel altijd eerst ‘de vergissing in’. Je probeert iets tot oplossing te brengen en het lukt maar niet. Dat klinkt wellicht weinig vreugdevol, maar de pijn die je daarbij voelt is instrumenteel, omdat deze iets in jullie wakker maakt: namelijk het verlangen om iets uit te diepen.
Ik vind grenzen stellen moeilijk. Kunnen jullie mij een ondersteunend perspectief geven op dit proces?
We spreken vandaag over het behoud van de aarde. Voor velen van jullie is het een zorgelijke situatie: die aarde die bevuild en vervuild raakt door het toedoen van haar menselijke bewoners en als uitvloeisel van de manier waarop jullie haar hebben ingericht.
Als er geen weerstand was, dan was dit onderwijs niet nodig. Zonder weerstand was je al lang in die staat van eenheid, had je je allang overgegeven aan de heerlijke ruimte in jou, die jou voortdurend uitnodigt thuis te komen.
Ben je bereid je te verenigen op zielsniveau?
Over de afgelopen periode hebben jullie veel gehoord over ver-eniging: het belang van je verenigen in het Licht. Wij hebben daarover meerdere keren met jullie gesproken en ook via andere channels wordt dit belang steeds weer benadrukt. Jullie verenigen je niet zozeer als persoonlijkheid, maar op het niveau van de Ziel.
Wanneer je je weer naar de buitenwereld toekeert en deze altijd aanwezige basis verlaat, dan raak je in de beperking van het mens-zijn, dan identificeer je je met jouw persoonlijkheid. Daar ben je onvrij, dat is correct, omdat de persoonlijkheid wordt gedreven door ideeën over tekort.
Vraag: Het lijkt alsof de wereld - door machthebbers met manipulatief beleid - in een wurggreep wordt gehouden. Komt het nog wel goed?