In de laatste paar honderd jaar hebben we onszelf van de natuur losgemaakt. We hebben de natuur uitgebuit, verwoest en geprobeerd om haar te beheersen om onze door hebzucht gedreven egocentrische waanzin te stillen. We hebben geprobeerd om ons te distantiëren van de natuurlijke cirkel van het leven. We zijn vergeten hoe we naar de natuurlijke ritmes en cycli van de Aarde kunnen luisteren. We zijn vergeten om het pad van de natuur te volgen en ermee in balans te leven. We zijn onze verbinding...

De droom is dat we op het filmdoek van ons leven, de buitenwereld, alleen maar de door onszelf geprojecteerde film zien in plaats van de dingen zoals ze op zichzelf zijn. Elke ervaring op zich, maar dan ook echt elke ervaring, is neutraal. Doordat wij de beelden die we waarnemen, echter continu interpreteren, voelt iets prettig, omdat wij er de ene waarde aan toekennen en voelt iets vervelend, omdat wij er een andere waarde aan toekennen. Wij zijn het zelf die er die stickers aan meegeven.

Zelf-onderzoek is riskant, want het betekent het onbekende binnengaan, je openstellen voor wat zich in het moment aandient. Je weet niet wat er gaat gebeuren. Je laat alles achter je, waarmee je vertrouwd bent, waarbij je je comfortabel voelt en gaat het onbekende binnen. Dat... is ongemakkelijk. Om het Goddelijke te kunnen ervaren moet jij - het denken, het ego - er tussenuit. Geen gemakkelijke opgaaf. Je denken kan het spel van de uitvluchten eindeloos blijven spelen. Elk moment vindt het wel...