In mijn praktijk zie ik regelmatig mensen die nog altijd rondlopen met onverwerkte pijn uit hun kindertijd (of uit de levens daarvoor). Waarom is het zo belangrijk om deze oude pijn onder ogen te komen en het verdriet dat erbij hoort te voelen?
Eén van de dingen die ik maar moeilijk kan vatten als jullie zeggen dat we alles in ons leven creëren is: Hoe zit het als een geliefde overlijdt? Mijn vriendin verloor haar moeder en ik kan het maar niet bevatten als ik denk dat zij dat voor zichzelf gecreëerd heeft. Hoe werkt dat?
“In Latijns Amerika viert men de Día de Muertos op 1 en 2 november – in de katholieke traditie viert men Allerzielen, op vrijwel dezelfde datum; 2 november – en zo zijn er nog veel meer tradities wereldwijd waarin op allerlei manier aandacht wordt geschonken aan de dood. Klopt het dat tijdens zulke dagen de ‘sluier’ tussen ons en het non-fysieke, oftewel onze nabestaanden – dunner is – waardoor we makkelijker contact kunnen maken met hen?”
Veel mensen gaan hier pas over nadenken als ze terminaal zijn.
Dan verschuift de focus zich naar het zo goed mogelijk afronden van dit leven; nog zo veel mogelijk louteren, uitwerken, afronden en schoon schip maken, om zo min mogelijk mee te hoeven nemen naar een volgend leven. En dan komen de realisaties van wat ze eigenlijk nog heel graag hadden willen doen, maar niet gedurfd of gekund hebben, vanwege angsten, zorgen, zelftwijfel, oordelen van anderen en andere beperkingen die ze boven hun...
Bij het uitwerken van een thema ga je als ziel vrijwel altijd eerst ‘de vergissing in’. Je probeert iets tot oplossing te brengen en het lukt maar niet. Dat klinkt wellicht weinig vreugdevol, maar de pijn die je daarbij voelt is instrumenteel, omdat deze iets in jullie wakker maakt: namelijk het verlangen om iets uit te diepen.
Een mens die eerder gekwetst is geweest heeft een natuurlijke neiging het hart af te schermen voor pijn. Hartzeer is afschuwelijk en het kan voelen alsof ons hart uit ons lichaam is gerukt. Dit vraagt om verwerking en dit kan best even tijd kosten. Helaas nemen sommige mensen (bewust of onbewust) vaak het innerlijke besluit om zich nooit meer open te stellen, uit angst voor nieuwe pijn. Dit is een vluchtmechanisme en een zorgelijke situatie ❥ Wanneer je jezelf afsluit om te voelen, stolt alle...
Verzet je niet langer tegen de brok in je keel. Vecht niet om je tranen binnen te houden. Zachte kwetsbare kracht is de bron van het heilige vrouwelijke.
Dit artikel gaat over het doorzien van één van de grootste leugens, die ons gigantisch ontkracht heeft: de leugen van de eindigheid van het leven. De angst voor ziekte, of voor ander ingrijpen van buitenaf met dood tot gevolg heeft ons aangezet tot overlevingsgedrag.
“In de kronieken van de menselijke incarnatielijnen bevinden zich, naast enorme bewustzijnsontwikkelingen, ook vele illusies rondom ziekte- en stervensprocessen. ❥ Als we die illusies met alle huidige excessen vergelijken, dan kunnen we heel kort samenvatten wat er gaande is. Opnieuw zijn er holografisch beelden (of, zo je wilt, vernietigende verstoringen) geschapen die de diepste angsten in de mens geactiveerd hebben. Sinds de mens de directe verbinding met de Goddelijke Aanwezigheid in...
