Twee belangrijke elementen voor het geluksgevoel in een mens zijn de ervaring verbonden te zijn met anderen én de ervaring voldoende tijd en ruimte te hebben voor zichzelf. Verbinding en autonomie. Afstand en nabijheid. En beide in een prettige balans. Voor velen zijn liefdesrelaties echter op een bepaalde manier ingekleurd waarin deze balans naar de ene of de andere kant doorslaat.
De Kinderen van de Wet van de Ene waren Lichtdragers in Atlantis, toegewijd aan goddelijke eenheid en de Tempels van Licht. Hun kennis van klank, kristallen en kosmische verbinding leeft nu opnieuw op. Zij zijn teruggekeerd om trauma’s te helen en de mensheid te begeleiden naar harmonie en hogere dimensies.
Ziel, ego, persoonlijkheid, het innerlijk kind en bewustzijn. Ze vormen allemaal een belangrijk deel van ons mens zijn. Maar hoe hangen ze samen, wat betekenen ze voor ons als mens?
Het is hypnose dat “leiders” blijft kiezen en steunen die alleen zichzelf dienen. Het is hypnose dat ervoor zorgt dat mensen de natuur vernietigen om concepten van de natuur op te bouwen. Het is hypnose dat ervoor zorgt dat mensen andere mensen als apart, minder of beter dan anderen zien en hen proberen te evenaren. Het is hypnose dat dierenlevens als minder waardevol of minder echt ziet dan dat van mensen.
We noemen het voor het gemak ascensieproces, maar we weten allemaal dat het niet alleen om ascensie gaat, maar ook om descensie, om indaling, gronding.
Dit artikel schreef ik naar aanleiding van het verschijnen van het boek De Verboden Man Spreekt van mijn partner Pamela Kribbe. Zij vroeg me of ik iets wilde schrijven over de verboden man in mezelf; wat die heeft ervaren, wat er precies verboden is/was en wat het verbod voor gevolgen heeft gehad voor mij op gevoelsniveau.
Dit is de ene helft van de lange reis van de mens die zijn/haar Goddelijkheid vergeten was en terug begint te vinden. Er is nog een andere helft, die onderbelicht is gebleven, maar die zich bij velen in het bewustzijn heeft aangediend; het vergeten hogere Mannelijke! Waar is die mannelijke Godheid die we allen als steun in de rug wensen te ervaren? Die het hogere Vrouwelijke in ons eert en beschermt, die waakt over het gezin, het land en de wereld, die betrouwbaar, toegewijd en dienstbaar...
Wanneer de vader het kind in de steek laat, leidt dit vaak tot een gebrek aan (zelf)vertrouwen. Als de moeder het kind in de steek laat, dan zorgt dit over het algemeen voor een tekort aan zelf-liefde. Wat zich uit in zich niet veilig, niet-thuis voelen. Daarom ook: de vader bouwt het huis en de moeder maakt het een thuis.
Het komt niet overeen met de officiële geschiedschrijving. De werkelijkheid is genuanceerder. Echter, door deze grote lijn uit te zetten probeer ik licht te werpen op de oeroude strijd tussen mannen en vrouwen.