Gastauteur

In het hart der trauma's, een verschrikkelijk gevoel van isolatie, ontkoppeling, eenzaamheid. Volg je trauma tot de verwoestende kern, tot het hart van de duisternis, dan zul je onvermijdelijk de oerwond ontmoeten, de pijn van alle pijnen. Verlaten door moeder, vader. Vergeten en onbegrepen door de wereld. Uit de hemel verstoten en gescheiden van de Godheid. Gescheiden van het leven. Natuurlijk, het is een illusie. Je was nooit gescheiden van de bergen, de bossen, de diamanten druppels...

Vandaag gaf mijn zoon van 3 mij een ontzettend waardevol geschenk. We speelden aan tafel met de Playmobil. Het spel verliep gemoedelijk; de poppetjes reden in auto's en gingen op vakantie. Tot ze op hun bestemming arriveerden. Mijn zoon besloot met twee poppetjes te gaan spelen, en ik kreeg er één. Hij zette zijn poppetjes recht tegenover elkaar en liet ze met elkaar fluisteren. Nu gaf hij mij de opdracht dat mijn poppetje er doorheen moest gaan praten. Ik zette mijn poppetje bij die van hem...

Je gaat het je op een dag realiseren. Dat geluk nooit ging over je baan of je diploma's of het hebben van een relatie. Geluk ging nooit over het volgen van de voetstappen van degenen die voor je kwamen, het ging nooit over hetzelfde als anderen zijn...

Je “ik heb niemand nodig”, “ik doe het gewoon allemaal zelf” conditionering is een overlevingstactiek. En je had het nodig om je hart te beschermen tegen misbruik, verwaarlozing, verraad en teleurstelling van degenen die er niet voor je konden of wilden zijn. Van de ouder die afwezig was en jou naar keuze in de steek heeft gelaten of de ouder die nooit thuis was van drie banen om jou te kunnen voeden en te huisvesten.

Je gevangen voelen is een teken dat het tijd is om iets te veranderen. Veranderingen kunnen je patronen door elkaar schudden, nieuwe energie creëren en je kijk op het leven veranderen. Als je het gevoel hebt dat je vastzit, betekent dit simpelweg dat iets niet meer voor je werkt.

Dit is een van de grootste mysteries die er bestaan en je hebt er is je leven zoveel mee te maken dat je je niet kunt veroorloven er niet over na te denken.

Ode aan de vrouwen, die zichzelf bevrijd hebben van opgelegde programmeringen en verwachtingen. Die niet om zich heen kijken om te weten hoe zich te gedragen, maar navigeren op hun eigen innerlijk kompas. Die leven volgens de wetten van het universum en de wijsheid in hun eigen hart. Aan de vrouw, die weet dat haar sensualiteit niets te maken heeft met de strakheid van haar huid of haar vormen, maar alles met hoe levendig en AAN zij zich voelt in al haar cellen...

Ze bestaat niet als vaste vorm, maar slechts door onderlinge overeenstemming van mensen. Wie ertoe behoort, oefent de waarheid van de Liefde met zijn hele zijn. Wie ertoe behoort, weet het. Haar leden herkennen elkaar aan de wijze van handelen, aan de wijze van zijn en aan de ogen en aan geen ander uiterlijk gebaar, dan de broederlijke en zusterlijke omarming.

In het paasverhaal staat Jezus centraal, Jezus kan je zien als een symbool voor het ego, een Ik. Zolang het Ik verbonden is aan de wereld kan hij niet de verlossing bereiken, om dit te bereiken zal hij moeten sterven. De kruisiging wordt in gang gezet door het “verraad” van Judas. Uit het Judasevangelie blijkt al dat dit geen verraad is, maar dat Jezus zelf vraagt om hem te verraden/overleveren aan de Romeinen. Symbolisch zie je dus dat het Ego zelf niet in staat is om zich op te offeren,...

Waarom duisternis, vraag je? De duisternis beschermt je, mijn vriend. Je begraaft de stukken van jezelf die te angstaanjagend zijn om onder ogen te zien, begraaft ze in de nacht en mist totdat je klaar bent om ze onder ogen te zien. Je hoeft dus nooit te verdragen wat je nog niet kunt verdragen, of te voelen waarvoor je nog niet klaar bent om te voelen...