In het hart der trauma's, een verschrikkelijk gevoel van isolatie, ontkoppeling, eenzaamheid. Volg je trauma tot de verwoestende kern, tot het hart van de duisternis, dan zul je onvermijdelijk de oerwond ontmoeten, de pijn van alle pijnen. Verlaten door moeder, vader. Vergeten en onbegrepen door de wereld. Uit de hemel verstoten en gescheiden van de Godheid. Gescheiden van het leven. Natuurlijk, het is een illusie. Je was nooit gescheiden van de bergen, de bossen, de diamanten druppels...