Achter gesloten deuren.
Zijn tranen verborgen. Angsten verscholen. Stil verdriet diep verstopt. En niemand die het ziet.
Achter gesloten deuren.
Raast een woedende vader die uitbarst als een bom. Vecht een ingetogen vrouw een strijd van binnen.Om haar gezin in balans, liefde en vrede te banen. In een weg van scherven, barsten en
kronkels.
Achter gesloten deuren.
Heeft een moeder het te druk met materiële zaken. Een vader die lacht maar elke dag huilt van binnen. Ruzies als zij denken dat de kinderen het niet horen. Kinderen horen, zien, voelen het meer dan zij beseffen.
Achter gesloten deuren.
Is een ouder dominant en overheersend, de ander zacht en integer. Samen kunnen balans creëren of een oneindige oorlog veroorzaken. Een broertje die zijn zusje kleineert, een zusje dat onzeker en bang is. En waar gaat dat heen? Waar gaat dat naar toe? Als niemand iets doet?
Achter gesloten deuren.
Zijn ouders verwikkeld in een machtsstrijd en oude pijnen. Van een verleden waar er geen gelijkwaardigheid en geborgenheid was. Oude patronen die door vorige generaties werden doorgegeven. Stukken die om aandacht vragen en uit liefde willen schreeuwen: heel mij!
Achter gesloten deuren.
Kunnen kinderen zichzelf niet zijn, worden niet gehoord en gezien. Kinderen die het gedrag van ouders kopiëren en een spiegel zijn. En later als kinderen opgroeien nemen zij de gewichten op hun schouders. Die van hun ouders waren, die ook niet beter wisten of konden al wilden ze dat graag.
Achter gesloten deuren.
Doen we elkaar pijn, bestaat het perfecte gezin niet, schijn bedriegt. Lachen we en huilen we, soms alleen, soms samen, bewust en onbewust. Maken we felle ruzies en maken het weer goed. De een is gevoeliger dan de ander. Heeft iedere ziel een unieke belevingswereld. Iedereen beleeft zijn eigen jeugd anders.
Achter gesloten deuren.
Gebeurt veel wat we niet zien, weten, horen, voelen, kennen. Verdrietige dingen, heftige dingen, dingen die niet mogen gebeuren. De kinderen laten zien op welke plek ouders weer heel kunnen worden. Er zijn ouders die wakker zijn en helen. Er zijn ouders die blijven slapen.
Achter gesloten deuren.
Zijn er alleenstaande moeders die de zorgzaamste en sterkste vrouwen zijn die ik ken. Zijn er alleen staande vaders die liefdevol, sterk en net zo goed een voorbeeld zijn. Zijn er kinderen die zoals iedereen schade oplopen, maar heling is dichtbij. Zijn er gezinnen die er samen uit kunnen komen hoe de wegen zich ook banen..
Achter gesloten deuren.
Heb ik gekeken, geleerd, gebroken gezinnen gezien en omarmd. Heb ik mee gehuild, mezelf herkent, heb ik gevochten als een leeuwin. Om vrede, liefde, balans terug te brengen, om vanuit liefde te helpen. Heb ik ook mee gedanst in een cirkel van vrede, vreugde en intens geluk.
Achter gesloten deuren.
Zag ik mijn eigen verdriet, zag ik mijn eigen jeugd in flitsen voorbij gaan. Wilde ik diegene zijn die de kinderen van nu laat zijn wie ze werkelijk zijn. Laten weten dat ze mooi, slim en krachtig zijn, zoveel talenten hebben. Laten zien dat ze gehoord en gezien mogen worden, goed zijn zoals ze zijn.
Achter gesloten deuren.
Houden gezinnen veel van elkaar en zijn er altijd oplossingen mogelijk. En eerlijk gezegd soms ook niet, soms kies je je eigen weg alleen. En voor al die lessen heb je gekozen voordat dit leven begon, het mag zo zijn. Achter verdriet en pijn zit zoveel liefde, kracht en schoonheid verborgen.
Achter gesloten deuren.
Elk huis heeft een verhaal, elk huisje heeft zijn kruisje zoals ze zeggen. Het is niet alleen goed of alleen slecht. Het is maar net hoe je het bekijkt. Kijk ik terug, ik ben wakker, ik omarm
mijn innerlijke kind en ik laat los. Zit mijn taak erop achter deze gesloten deur. En het slot gooi ik ver, ver weg.
Achter mij vallen deuren dicht. Er opent zich een nieuwe deur, een nieuwe weg.. Een nieuw begin..
Mandy Marlisa