De komende generaties lichtwerkers

 

Herkenbare afbeelding? Een beetje zelfspot moet kunnen toch?

 

Toch zit er een kern van waarheid in.

 

 

De meeste lichtwerkers zijn als buitenbeentjes opgegroeid. Anders dan anderen. Zo begonnen we niet aan onze missies.

 

We kwamen zo moedig en stoer de matrix binnen bij de geboorte in dit leven. Nobel, krachtig en wijs en met een laserscherpe focus op onze Zielsmissie.

We wilden zoveel mogelijk duister transmuteren. We wilden de collectieve trilling verder verhogen. En niets dan liefde en licht verspreiden.

 

Maar ja... In onze kindertijd speelden de incarnatiepijnen op.

 

Karma uit vorige levens waarin we werden uitgestoten, gemarteld en vermoord om wie we waren en de boodschap die we deelden, maakte dat we opnieuw de buitenbeentjes werden. En onze opvoeding overkwam ons. Onze schooltijd en het voldoen aan de maatstaf van gewone mensen.

 

De lichtwerkers die het voor elkaar kregen in te blenden moesten zichzelf verloochenen. Anderen werden gepest en buitengesloten. Weer anderen raakten ver van zichzelf af en verslaafd aan genotsmiddelen om zich zelf te verdoven. Velen van ons hadden dit allemaal tegelijk en pasten zich aan, raakten verslaafd én voelden zich een buitenbeentje.

 

 En zo werden we geconditioneerd tot wie we nu zijn...

 

Dat heeft de meeste van ons niet veel goed gedaan. En pas nadat we op latere leeftijd wakker werden konden we al die opgelopen wonden helen en onszelf weer een beetje oplappen. Om ons alsnog aan onze missie te wijden.

 

En nu doen we wat we kunnen met wat er nog over is van onze initiële moed, kracht en wijsheid.

 

Maar we zijn wel heel lief, inspirerend en gezellig, wij lichtwerkers. En we bedoelen het goed.

 

We gaan gewoon door met onze missies en kijken hoopvol naar de volgende generaties.

 

Wat ons gebeurd is, hoeft hen niet te overkomen toch? Wij zijn er nu bij en helpen ze vanuit onze ervaring, toch?

 

Onze kinderen, de lichtwerker generaties die nu geboren zijn zouden het makkelijker kunnen hebben als wij ze begeleiden bij het vormgeven van hun missie.

 

 Als wij ze vanaf hun geboorte de werkelijkheid leren over wie ze zijn en wat ze komen doen op Aarde.

 

 Als we in hun jeugd al beginnen met het helen van hun karmische wonden en incarnatiepijn.

 

 Als we ze leren voor zichzelf op te komen.

 En als we ze laten omgaan met gelijkgestemde kinderen/ jongeren.

 

Steeds meer jongeren zijn sensitief en intuïtief.  Ze voelen zich ‘anders’ en hierdoor helaas vaak ook minder dan anderen. De één krijgt last van faalangst, trekt zich terug, kan zich niet concentreren of krijgt een woede-uitbarsting, de ander gaat veel piekeren, heeft last van dwangmatig gedrag, wordt verdrietig of krijgt depressieve gevoelens.

Vanwege angst voor oordelen en/of afwijzing hebben deze jongeren zorgvuldig maskers gecreëerd om zich aan te passen aan de wereld om hen heen. Met alle lichamelijke, emotionele en psychische gevolgen van dien.

 

Het wordt dus hoog tijd dat ze leren leven in plaats van overleven.

En het gevoel van ‘anders zijn’ te veranderen in helemaal jezelf kunnen en durven zijn. Voor de komende 7 generaties. Moedig voorwaarts mijn broeders en zusters!

 

Leef lang en voorspoedig!

 

Robert Bridgeman

www.bridgeman.nl