Het hoort zó bij de innerlijke weg naar ontwaken dat we flink met ons ego stoeien. Het hele ego-concept was nodig om, als een gevoelig wezen uit hogere dimensies neergedaald zijnde, in alle mogelijke polen in de dualiteit te kunnen overleven. We hebben er een stevig arsenaal aan overlevingsmogelijkheden aan overgehouden en het heeft ons gedurende honderden levens aardse houvast gegeven. Het hoort zó bij de innerlijke weg naar ontwaken dat we flink met ons ego stoeien.

Atheïsten worden gestimuleerd om zo materialistisch mogelijk naar de werkelijkheid te kijken. Religieus gelovigen worden gestimuleerd om zoveel mogelijk het goddelijke buiten zichzelf te plaatsen. En de spirituelen die wel aanvaarden dat de goddelijkheid zich in hen bevindt, worden gestimuleerd zoveel mogelijk te twijfelen of zij zichzelf wel goddelijk mogen noemen.

Misschien ben je je er niet echt van bewust, maar je bent nog volop de grote shift van de Zomerzonnewende aan het verwerken. Daarnaast ook een steeds grotere bewustwording rond alles waar je dit jaar mee bezig bent geweest, rond je verwezenlijkingen en je struikelpunten.

Als je binnen jezelf geen onderscheidingsvermogen hebt ontwikkeld om eigen laagjes (on)bewustzijn te kunnen onderscheiden, hoe kun je dan energieën buiten je tot in detail onderscheiden?

oals met vele profetische stukken, is de boodschap nu belangrijker dan ooit. En precies daarom wordt er nog steeds met man en macht getracht deze waarheid te ontkrachten: “We doen het voor de ander.” En dus spelen we verstoppertje. Wie kan zich het beste verschuilen? Wie kan zich het kleinst maken? Wie kan zo onopvallend mogelijk zich verplaatsen in de menigte? Want wie gezien wordt is af. Die wordt geframed, geshamed en geblamed.

Mensen zijn zo geïndoctrineerd met het feit dat zij gezaghebbende mensen moeten volgen, omdat gezag inherent staat aan autoriteit en dus aan kennis en expertise, dat de machthebbers momenteel alles kunnen zeggen zonder enige tegenwerking. En tegelijkertijd wordt ieder tegengeluid de mond gesnoerd, zowel door gezaghebbers als hun volgers.

Soms is het een worsteling, soms lijkt iets moeiteloos te gaan. Maar altijd dient, welk groeiproces dan ook, door het mens-zijn doorleefd te worden. Pas dan komt het echt in de ervaring binnen vorm. Pas dan kan het werkelijk bewust, omgezet, getransformeerd, gegrond en belichaamd worden.