Als de zee je overtuigingen opslokt

Iets los laten is wat vanzelf gebeurt als het voor jouw systeem geen enkele functie meer heeft er toch aan vast te houden. Want als jij niet vasthoudt, is het los, direct..

Tot die tijd is zelfonderzoek nodig, radicale eerlijkheid en durven voelen welk water je toch al die tijd de berg op wilde duwen.. welke pijn je dan zou moeten nemen waarvan jouw systeem nu nog zegt dit niet aan te kunnen..

Want als je een diepe overtuiging loslaat, laat er meer los dan jij wilt. Ondanks dat hij beperkend was. Hier vrij van komen kan een groot verlangen zijn maar de angst ervoor is soms toch net nog een maatje groter..

En dan vinden we redenen, rechtvaardigingen, zoeken we toch steun voor onze geloofssystemen. Ja, nee, maar... Alles beter dan een ooit zelf 'gebouwd' zandkasteel in het water te zien verdwijnen..

❥ Totdat het op een dag gewoon gebeurt, de zee haar mond open doet en het opslokt. Dan voelen we.. ervaren we.. welke betekenis we hieraan hebben gegeven. Welke pijn de overtuiging er onder moest houden..

Hieraan louteren kan pijnlijk zijn, voor een tijdje.. want uiteindelijk komt de zucht van verlichting. Omdat je in je onbewuste wijsheid natuurlijk al lang wist dat de natuur der dingen altijd het laatste woord heeft boven menselijke creaties..

Vasthouden aan beperkende overtuigingen, ze misschien diep van binnen koesteren als je grootste schat, is tegennatuurlijk, tegen jouw natuur, en dat weet je.. maar het dient nog..

❥ Wees hierin mild.

❥ Jij en jij alleen bepaalt jouw tempo en dat is altijd passend voor jou.

Je kunt niet alleen op mentaal niveau besluiten los te laten, al kan het energetisch een beginpunt zijn. Uiteindelijk moet je hele systeem mee kunnen..

En ja, soms is het zo dat het leven een handje helpt, maar weet dan, dat is jouw manier op het allerhoogste niveau van jouw bewustzijn, om te zeggen, doe maar..

Astrid Esmeralda Klompstra
www.dichterbijmij.com