Een paar jaar geleden ontmoette ik Pim van Lommel. Hij is cardioloog en heeft in zijn leven veel onderzoek gedaan naar mensen met een, zoals hij het noemt, 'nabij dood ervaring'. In zijn boek beschrijft hij de wonderlijke verhalen van mensen die een kijkje hebben mogen nemen aan de andere kant en weer teruggekomen zijn naar het aardse bestaan in een fysiek lichaam.

Wat velen beschrijven tijdens deze ervaringen is dat ze een gevoel van eenheid beleefden, een verruimd bewustzijn hadden en inzagen dat alles voorkomt uit één bron van Liefde die alle aspecten van het leven creëert.

Wanneer deze mensen, soms hardhandig door bijvoorbeeld reanimatie, met 'hun' bewustzijn terugkeren in hun lichaam ervaren ze dat vaak als intens, begrensd en pijnlijk en voelen ze zich alleen in het delen van wat ze hebben ervaren.

Een soortgelijke ervaring maken we als mens in meer of mindere mate allemaal mee wanneer we worden geboren. We maken de reis vanuit de eenheid naar het stoffelijke, in het aardse lichaam met allerlei begrenzingen qua bewustzijn en frequentiebereik. Om het extra uitdagend te maken speelt het menszijn zich af in de mind. Dit is een betoverend podium waarop het leven zich ontvouwt, gebaseerd op een gepolariseerd bewustzijn. Het is een krachtenspel van uitersten en tegenstellingen dat de energie genereert die ons leven in beweging zet.

Voor iemand die net uit het paradijs komt is dit een extreem vijandige en onveilige omgeving. Door een scala van omstandigheden zoals genetische aanleg, onopgeloste zaken in je familiesysteem, spanning uit parallelle levenservaring en wat er gebeurd is tijdens de eerste jaren van dit aardse leven, ben je al geladen met een enorme hoeveelheid informatie en energetische spanning. Die creëert letterlijk de realiteit waarin je je nu bevindt. De moeilijkheid hiervan is dat 95% van deze informatie, die bepaalt wie je nu bent, onbewust is. Je weet niet wat het is en dat het er is maar het manifesteert voortdurend situaties in en om je heen waarmee je moet zien te dealen.

Vrijwel niemand leert als kind om deze onbewuste binnenwereld binnen te gaan, te onderzoeken en daar zo mee om te gaan dat het niet langer een leven creëert dat je begrenst en belast. Doordat we voortdurend vanuit onbewuste conditionering reageren op wat het leven ons voorschotelt zijn we in angst, oordeel of ontkenning over wat we ervaren. Dit creëert een extreem onveilige omgeving in je lichaam en bewustzijn. Bij veel mensen leidt het ertoe dat ze zich afsluiten voor, bepaalde aspecten van, het leven of voortdurend in reactie zijn op wat er gebeurt.

Ervaringen van onveiligheid zijn aan de basis een uiting van ons onvermogen om bewust om te gaan met wat zich aandient in ons bewustzijn. Doordat we wat ervaren wordt persoonlijk nemen, willen begrijpen en oplossen creëren we spanning en verkramping. Het lichaam spant zich aan, met name in het lage rug- en bekkengebied dat energetisch staat voor gronding en basisveiligheid. Veel mensen houden daar intense spanning vast die ervoor zorgt dat levensenergie niet vrij kan circuleren. Er bouwt zich vervolgens een exces aan spanning op in het bovenlichaam en wanneer deze wordt getriggerd checken mensen uit in plaats van dat ze in hun lichaam zijn en succesvol om kunnen gaan met wat zich daar aandient.

Naarmate de onveiligheid van bepaalde ervaring groter is, is ook de geconditioneerde reactie daarop en de daarmee geassocieerde spanning proportioneel groot. Vanwege de manier waarop we daarmee omgaan, fight or flight, verdwijnt deze vroeg of laat in de schaduw, in het onderbewuste. Om deze reactie en spanning weer bewust te maken, in het licht te zetten en in beweging te laten komen is evenredig veel veiligheid nodig.

Die veiligheid kan alleen maar worden geboden door de combinatie van bewustzijn en compassie, door bewust een licht te schijnen op hetgeen verborgen is en onveilig. Wanneer hetgeen daar huist volledig wordt ervaren en gelaten zoals het is, zonder te hoeven veranderen, ontstaat er direct ruimte voor ontlading en daarmee verzachting. Dit is de veiligheid waar we ons hele leven naar zoeken, de bewuste en oprechte omarming van alles wat is, hoe het nu is, niet hoe het zou moeten zijn.

Dit is de paradox van het compassievolle hart; doordat niets hoeft te veranderen, verandert alles.

Let it Be!

Juno Burger
www.junoburger.com