Zoveel oorlogen. Zoveel drijfveren. Zoveel machtsstrijd. Zoveel ervaringen. In elke oorlog een diep verlangen naar Vrede. In elke vrede onbewust uitreiken naar oorlog. Voor
diepere vrede. Oorlog in vrede. Vrede in oorlog.
7 decennia oud. De Tweede Wereldoorlog. Terreur. Dictatuur. Etnische zuivering. Ubermensch. Untermensch. Moord. Vergassing.
Diepe doodsangst om jezelf te laten zien.
Een kant te kiezen. Voor Joden én niet-Joden. Elke keuze onlosmakelijk verbonden aan ‘niet-keuzes’. Consequenties. De keuze: dood of overleven. Leven is geen optie. Overleven. Je
anders voordoen dan je bent. Een schim van jezelf. Afkomst en familie ontkennen. Je Zijn, normen, waarden, overtuigingen, ….. Doden om niet gedood te worden. Je gevoel, liefde en
respect vernietigen. Om in leven te blijven.
Overleven: Een diep verankerd instinct in menszijn.
De erfenis
Diepe schaamte. Diep wantrouwen. Geen bestaansrecht. Uit verbinding. Ontkenning. Afgescheidenheid. Doodsangst. Onveilig. Onzeker. Verraad. Heftige confrontatie. Onmens. Diepe angst voor herhaling. Voor het monster in ons.
Al dit donker. In de schaduw. Diep weggestopt. Zo donker. Zo goed verpakt. Zo onbewust. Zo gemakkelijk te ontkennen. Ik heb het niet gedaan. Ik was er niet bij. Ik leefde
toen niet. Ik zou zoiets nooit doen….. En toch in ons. Via onze ouders, voorouders, ons menszijn. Genetisch verankerd.
In ontkenning onszelf ontkrachtend. Slechts gehoor gevend aan het pure overlevingsinstinct in ons menszijn.
In acceptatie onszelf voedend. Bewust gehoor gevend aan het pure levens-instinct in ons menszijn.
De tijd is rijp
Tijd om de realiteit onder ogen te zien. Ondanks en dankzij onze hardnekkige ontkenning volop aanwezig in dit leven.
Tijd om schoon schip te maken. Wonden te helen. Diepe, rauwe, etterende wonden. Zo oud. Zo diep. Zo mens-onterend. Én: Zo menselijk in ontkenning.
Tijd om in liefde en mededogen met die gruwelijkheden te zijn. Met wat mensen elkaar aan kunnen doen. Waar wij mensen toe in staat zijn.
Tijd voor diep respect aan hen, die deze onmenselijke rollen voorgeleefd hebben.
Vanuit mededogen en liefde in verbinding met je familielijn. In Mens Zijn. In je Ziel.
Tijd voor erkenning. En herkenning.
Tijd voor bewuste keuzes. Waar neem je verantwoordelijkheid voor? Wat geef je door aan volgende generaties?
Tijd voor Voeding.
Tijd voor Leven.
Daders en slachtoffers
In elke oorlog. Elke strijd. Beide ver weg bij zichzelf. Uiteindelijk allen slachtoffer en dader. Hoe je het ook wendt of keert. Hoeveel legitieme redenen ook. Hoeveel zelfwalging en wroeging ook. Alleen jij kunt de verbinding met jezelf verbreken. Alleen jij kunt jezelf gevangen zetten en de sleutel weggeven. Alleen jij hebt die macht. En zo ben jij dader én slachtoffer. Slachtoffer én dader.
Onze grootste uitdaging. Wat er ook om je heen gebeurt. Wat jou ook wordt aangedaan. Wat jij een ander ook aandoet. Jij bent altijd vrij de verbinding met jezelf in stand te
houden. Of te verbreken. En later te herstellen. Jouw unieke kracht. Jij bent de verbinding tussen dader en slachtoffer. De oplossing in jou. Vrede in jou.
Elke ‘tegenstander’ die je vermoordt, haat, minacht, ….. Een stukje menszijn in jezelf vermoordend, hatend, minachtend, ….. Als een boemerang naar jou terugkerend. Wat jij een
ander aandoet, doe je jezelf aan. Wat jij jezelf aandoet, doe je een ander aan. Onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Het verleden is geleefd. Ontkenning en oordelen houden je gevangen in dit verleden. Respect en mededogen maken je vrij. Vrij om nu te leven. Ruimte om in jezelf te onderzoeken.
Wat in jou is in strijd? Wat in jou zoekt vrede? Hoe verbind jij strijd en vrede in jou?
Tweede Wereldvrede: het zaadje in mij
Ik verbeter de wereld. In en door mij. Van binnen naar buiten. In mijn tijd en tempo. Op mijn manier. Een brandende toorts van pure liefde. Alles en iedereen verwarmend op mijn
pad. Het zwarte koude duister in mij badend in helder warm licht. Voorbij angst, schaamte, ontkenning, ….. In liefdevolle omarming met het monster in mij.
Voor mezelf. En de ander. Ik ben ik. Jij bent jij. Ik ben jij. Jij bent ik. Samen één. Samen compleet.
Pure Liefde en Blinde Haat. Mens en Onmens. Dader en Slachtoffer.
Geven en ontvangen. Van binnen naar buiten. Van buiten naar binnen. Voeding. Balans. In vrede. In mij. En zo in de ander.
Eerbetoon
Speciaal aan mijn vader. Tot vervelens toe vertellend over de Tweede Wereldoorlog. Als kind ervaren. Zijn hele leven bij zich gedragen. Meegenomen in zijn graf.
Het stokje nu van hem overgenomen. Me bewust van de impact op zijn leven. De Tweede Wereldoorlog nu liefdevol omarmend. In al haar aspecten. Mijn steentje bijdragend aan heling.
Vrede. Uit liefde en respect.
Speciaal aan zijn oma, mijn overgrootmoeder. Net na de bevrijding op een mijn getrapt. In vredestijd door oorlogstuig zwaar verminkt. Tot in de dood. Afgevoerde zoons niet meer
gezien. Zonder afscheid. Gestorven. Alleen en eenzaam. Haar hart gevuld met oorlogspijn.
Aan haar zoons. In oorlog. Ver weg. Van huis en haard. In vrede. Maandenlang op weg naar huis. Te voet. In verlangen. Moeder dood en begraven. Geen afscheid. Een gat
in hun hart.
Een heel diep eerbetoon aan alle daders en slachtoffers. Aan alle ervaringen. Aan mens zijn. Aan onze ziel.
Rust Zacht. Rust in Verbinding. Rust in Vrede.
Mijn bewuste keuzes
In verbinding. Op weg naar Wereldvrede. Stapje voor stapje. Vrede voedend, in en door mij. Vrede doorgeven aan volgende generaties. Vrede in mijn hart.
Namasté,
Els Linders
http://www.zegjategenhetleven.nl/