Ware liefde in het hart van het labyrint ♥ Mieke Vulink ♥ Lichtwerkers Nederland

Ons vermogen om liefde te ontvangen en door te geven heeft alles te maken met ons vermogen om Liefde te Zijn.

Hoe veel liefde wij kunnen ervaren zegt alles over in hoeverre wij de hogere onvoorwaardelijke liefdesbron in onszelf kunnen ervaren. 

 

Waar we ons afgesneden voelen van de liefdesstroom, die altijd in de schepping aanwezig is, zijn we eigenlijk afgesneden van onszelf.

❥ Steeds als we ons openen voor liefde zullen we helder krijgen waar we innerlijk nog op persoonlijke delen stuiten die het stoplicht op rood hebben staan.

 

Als liefde je aanraakt in zo'n deel, en je zet vanuit je bewustzijn het stoplicht op groen, van 'kom maar, eens kijken wat zich hier wil tonen', dan haalt onvoorwaardelijke liefde het overlevingsmasker van je gezicht.

Dan begin je je te herinneren hoe onveilig het ooit was, waar angst en pijn zijn binnen geslopen

De vroegere mens kende geen angst, geen pijn. Hoewel het gecreëerde illusies zijn hebben we ze serieus te nemen. Want zij zullen ons leiden naar waar liefde nog niet binnen kan komen. En precies daar zijn we een ego gaan ontwikkelen.

 

Het Labyrint

 

Dit was een spiraalsgewijs proces, waarbij we onze Bronverbinding (via de pijnappelklier en ons hart) steeds verder uit het oog zijn verloren. We verlieten het gouden middelpunt in onszelf om tot een volledig volgroeid bewustzijn te kunnen komen.

 

❥ Gaandeweg begonnen we krachten te voelen die ons steeds verder bij het midden vandaan voerden.

De rondjes die we liepen werden steeds groter, we raakten steeds verder weg van onze eigen goddelijke kern in het midden. Hoe meer we in de greep kwamen van tegenkrachten, verdichting en duisternis, des te meer ons labyrint zich vervormde tot een doolhof.

 

Het oeroude labyrint is een weergave van ons incarnatieproces, van de weg die wij als zielen zijn gegaan vanuit de eenheid

Rotstekeningen en afbeeldingen van labyrinten zijn over de gehele wereld gevonden. Zij tonen allen een spiraalvormige weg naar het midden. Daar vinden we een kruis of een bloem (een teken van de volledig heel-geworden mens) die omsloten is door een cirkel, die ontstaan is door de magnetische aantrekkingskracht rond het midden. 

 

Als je één van de omlopen van het labyrint betreed, zul je altijd een concentrische aantrekkingskracht ervaren die je naar je uiteindelijke bestemming wil leiden; het gouden midden.

 

❥ Deze weg naar het midden is echter geen rechte weg gebleken; ze heeft ons langs vele omwegen geleid.

Af en toe liep de weg vlak langs het midden, om ons aan onze goddelijke afkomst te herinneren. Dan weer kwamen we er verder vanaf. Onze lange levensweg is als eb en vloed, als vloeiende in- en uitademingen, waarbij spanning en inkrimping zich afwisselen met ontspanning en verruiming.

 

Voorbij de uiterlijke schijn kun je zien dat de tegenkrachten ons in een doolhof hebben doen belanden. Maar de goddelijke krachten zullen ons ook altijd weer terug willen leiden naar ons eigen labyrint, waarbij ons huidige leven voor de nodige Inwijdingen en louteringen zorgt.

 

Einde doolhof

 

Het doolhof is vanuit kosmisch bevel opgeheven. De tegenkrachten die het zuivere labyrint vervormd hebben en de mens letterlijk uit het lood geslagen hebben, zijn een halt toegeroepen. Wij kunnen nu in alle overgave en veiligheid ons innerlijke labyrint vervolgen naar het heilige middelpunt.

 

Collectief gezien zijn er meer labyrinten dan doolhoven te gaan.

Te voelen dat er miljoenen anderen vol toewijding aan hun eigen innerlijke weg begonnen zijn geeft een enorme verbondenheid, lichtkracht en een liefdesveld dat niet meer stuk te krijgen is. We hebben ontdekt dat we vanaf elke plek in het spiraal onszelf kunnen omkeren en ons kunnen verbinden met gelijk-resonerende frequenties.

❥ Doordat er collectief al heel veel voorwerk verricht is kunnen de mensen die besluiten om naar hun goddelijke kern terug te keren nu steeds sneller door de buitenste randen van het spiraal heen.

 

De bewegingen die ons vanuit het midden hebben weggedreven, hebben veel aardse ballast, materieel bezit en innerlijke vertroebelingen gegeven. Bij elke ommekeer voel je opnieuw dat je het één en ander achter te laten hebt. 

 

Dat is het sterfproces van het ego; de ontmaskering en ontwapening, het afbreken van identificaties, het los laten van illusies en houvasten.

Tijdens dit sterfproces geef je je over aan de magnetische kracht van het middelpunt

 

Je zult daarbij altijd innerlijke leiding ervaren. Soms niet meteen op dat moment, maar later terugkijkend weet je dat die er was.

 

De vele omlopen geven ons een proces van rijping, groei en ontwaken.

 

❥ Wat er steeds helderder uit je midden tevoorschijn komt is het beeld van wie jij werkelijk bent in de armen van jouw Goddelijkheid. Daar vind je de Bron van waarachtige Liefde.

 

Liefdesrelatie met onszelf

 

❥ Zowel binnen als buiten relaties kun je een heel goed beeld krijgen over jouw eigen vermogen om Liefde te Zijn.

Tijdens elk innerlijk liefdeswerk loop je een mini-labyrint. Onderweg zul je, als je weer even van jouw middelpunt weg drijft, ervaren wat er buiten jezelf nog macht over jou kan hebben, wat tijdelijk aantrekkelijk lijkt. Wat kan jou nog afleiden van jouw eigen middelpunt?

 

In onze hersenen zitten soortgelijke omlopen als in een labyrint. Welke aantrekkingskracht van buiten jou het sterkste kan beïnvloeden is afhankelijk van welke hersenhelft er bij jou actiever is. Uiteindelijk zullen we alle innerlijke gangen doorlopen moeten hebben om voorgoed samen te kunnen vallen met ons eigen middelpunt. Als we dáár aanbelanden, dan is onze Zelfliefde niet meer een streven, maar een gegeven.

 

Zelfliefde is 'in'. Zonder Zelfliefde zullen we niet gelukkig worden, dat is duidelijk.

Hoe komt het dan, dat het zo enorm lastig is om die Zelfliefde dagelijks te kunnen ervaren?

Dat we het vaak vergeten, en dat we er steeds weer processen voor nodig lijken te hebben?

We weten toch dat Liefde vanuit ons goddelijke Zelf ons naar het middelpunt van het labyrint zal brengen?

 

❥ De omgekeerde versie van Zelfliefde is jezelf verwaarlozen, kleineren en in de steek laten. Vanuit onze vrouwelijke kant hebben we onszelf vaak in de steek gelaten vanwege een liefdesrelatie en met de ander willen zijn.

❥ Vanuit onze mannelijke kant hebben we onszelf vaak in de steek gelaten vanwege manifestatiedrang en in de wereld willen zijn.

 

Om te ontdekken wat voor jou de belangrijkste Inwijdingen zijn geweest rondom Liefde is het zinvol om jouw eigen relaties onder de loep te nemen

Doordat we nu zo veel bewuster zijn als bv. 10 jaar geleden, zul je nu andere levenslessen aantrekken. Maar toch loopt er altijd ergens een rode draad die door en door gekend en begrepen wil worden.

 

De rode liefdesdraad

 

Ik heb mijn eigen relaties met de belangrijkste mannen uit mijn leven nog eens diep doorvoeld (vrouwen raken andere delen van mij aan, zij triggerden minder de gewonde vrouw in mij).

 

Heel bewust heb ik daarbij de blik niet op de mannen gericht, of op hun gedrag, maar op wat er tijdens die relaties met mij gebeurde.

❥ Waar was ik, en wie was ik, in die relaties?

❥ Welke delen van mijzelf kende ik nog niet en heb ik juist in de verschillende relaties kunnen ontmoeten?

❥ Waar was mijn zelfliefde, waar was mijn bewustzijn, en wat heeft het mij allemaal uiteindelijk gebracht op mijn weg door het labyrint heen?

Tijdens onze lange tocht door het labyrint bewaren we de bewustwording en heling van de meest traumatisch beschadigde delen van onszelf voor het laatste. Om zo helder mogelijk te kunnen schrijven zal ik concrete voorbeelden geven uit mijn eigen leven.

Wat voor mij het moeilijkst gebleken is, is o.a. ontstaan tijdens mijn allereerste incarnatie in een menselijk lichaam, bij de overgang van Lemurië naar Atlantis, in een aantal levens in Atlantis, in levens waarin ik drager van esoterische kennis was en altijd maar verborgen en nagejaagd werd, tijdens mijn meest recente vorig leven in Auschwitz en tijdens mijn epilepsieperiode in dit leven.

 

Deze delen van mij zijn, zonder dat ik me daar destijds bewust van was, ontelbare keren ‘aangeraakt’ in eerdere relaties, en dat zorgde steeds voor een afsluiten.

Steeds opnieuw stuitte Liefde op een innerlijke muur, die ik gecreëerd had om mijn gewonde delen zo zorgvuldig mogelijk te beschermen.

❥ Dit gebeurde net zolang totdat er voldoende bewustzijn en draagkracht waren om hier vanuit een zo groot mogelijke zachtheid en liefde voor iedere betrokkene volledig doorheen te kunnen kijken, te voelen en inzicht te krijgen in “Waartoe diende dit, in godsnaam...”

 

Waar er geen bewustzijn was, geen liefde noch verbinding met welke Bron dan ook, zijn vernietiging en de hel ontstaan.

Allemaal dragen we daar (bewust of onbewust) herinneringen aan en juist hier zit het grootste verlangen (en terecht!) naar ware liefde.

Deze oude pijnlagen openen zich momenteel bij velen

Het kan nu allemaal in het licht worden gezet, omdat we meer en meer de werking van onze goddelijke kern in het midden van het labyrint beginnen te voelen.

Van daaruit kunnen we onszelf en de ander veiligheid geven, voelend ervaren zonder weer weg te drijven bij waar het op dat moment over gaat.

Mieke Vulink
www.miekevulink.nl