Hoe zou onze wereld eruit hebben gezien als we nooit taal hadden uitgevonden?
Of als wij nooit de mogelijkheid gekregen hadden om middels taal te kunnen communiceren?
Zou de wereld er dan beter of slechter uit gezien hebben?
Hoe zou het zijn als we ons eigen "kaartje'' aan de dingen om ons heen kunnen hangen, zonder een voorgeprogrammeerde conclusie?
Want als je er dieper over na denkt is dat, wat benamingen in principe zijn.
Zonder taal zouden deze benamingen - deze voorgeprogrammeerde conclusies- er immers ook niet zijn.
Een ziekenhuis zou een herstelhuis of geneeshuis kunnen zijn.
Een depressie zou een dip kunnen zijn of een periode waarin we ons wat ''minder'' voelen... omdat het leven voor ons gevoel pieken en dalen kent.
Een persoon met ADHD zou een energieke enthousiasteling kunnen zijn...
Stress zou als opwinding kunnen voelen of een teken zijn dat we beter voor ons zelf moeten gaan zorgen.
Als we naar de dierenwereld kijken kunnen we daar eigenlijk al een voorbeeld zien van een wereld zonder taal.
Dieren herkennen de dingen om hen heen niet doormiddel van een benaming, maar puur op wat zij er zelf voor ''kaartje'' aanhangen op dat moment. De situatie of de gesteldheid van het dier bepaald
misschien ook wel het kaartje van dat moment.
En hoe zou het zitten met oordelen over elkaar of de dingen die om ons heen gebeuren wanneer er geen taal zou zijn? Zal er minder snel een oordeel zijn? En als die er dan zou zijn, zouden we die
puur en alleen voor ons zelf houden?
Op die manier zouden we een andere visie of een oordeel niet kunnen beïnvloeden waardoor. Misschien zou er een puur persoonlijke visie overblijven.
Maar dat is alleen het stukje benamingen. Taal doet veel meer dan alleen maar kaartjes hangen. Taal is eigenlijk pure magie.
Want met taal zijn wij in staat boodschappen over te brengen naar anderen die voor iedereen begrijpbaar is.. Weliswaar hebben we wel verschillende talen maar we zouden ook kunnen zeggen dat
bijvoorbeeld de Engelse taal een universele taal is die bijna overal wel begrepen wordt.
Door taal begrijpen we elkaar beter, maar hebben we ook meningsverschillen.
De echte magie zit in het vertellen van verhalen, want verhalen kunnen ons plots in een andere staat laten verkeren: verhalen kunnen spannend zijn, eng zijn , grappig zijn, verdrietig
zijn...
Kortom doormiddel van verhalen kunnen wij ons anders gaan voelen..
Wanneer ik je een verhaal vertel over een vrouw die haar geliefde kwijt raakt in de oorlog, zal je daar een ander gevoel bij krijgen, dan wanneer ik je een verhaal vertel van iemand die een kans
krijgt een week lang al zijn wensen in vervulling te laten komen..
Verhalen kunnen ons in actie laten komen, als ze zorgen voor herkenning of maken emoties bij ons los.
Verhalen kunnen ons echter ook passief maken, als ze ons angstig maken bijvoorbeeld.
Taal is onmisbaar en misbaar tegelijkertijd...
Taal brengt ons samen en laat ons verder van elkaar af staan...
Misschien is het maar welk kaartje we er zelf aanhangen ;-)
Samir Boualin
Blijf op de hoogte van nieuwe ontwikkelingen
❥ Schrijf je in voor de nieuwsbrief