Barbara Veer

Welk voorbeeld je ook neemt, in welke situatie ook, in deze tijd is er een behoefte om weer terug te keren naar authenticiteit. Nog niet altijd bewust, maar zeker onbewust. We verlangen naar iets, dat niet buiten jezelf op te lossen is. Het is allemaal in jezelf te vinden. Op zich een geruststellende gedachte, want je hebt daar niets of niemand buiten jezelf voor nodig.

Het ‘verplicht’ op school aanwezig moeten zijn vraagt veel energie van een kind. De focus ligt een groot deel van de dag op leren en presteren. En daarnaast is er veel interactie met andere kinderen, leerkrachten en ouders. Dus ook met de energieën van anderen. Het gedrag dat kinderen vervolgens kunnen gaan inzetten, kan lijken alsof ze dwars zijn of driftbuien hebben. Of zich zodanig terugtrekken en minder eetlust hebben, dat je zou denken dat ze lichamelijk ziek zijn.

Kinderen zijn spiegelaars. Zij kunnen door wat ze zeggen en met hun gedrag laten zien wat zij bij jou zien, aanvoelen en oppikken. Of je nu een ouder bent of een leerkracht, we hebben er allemaal dagelijks mee te maken. Eigenlijk is dit iets heel moois, want hierdoor word jij zelf elke keer bewust gemaakt wat er bij jou van binnen leeft. Dit kunnen kinderen niet altijd goed in woorden zeggen en daarom laten ze het letterlijk zien… ze geven het aan je terug in hun gedrag.

Heb jij wel eens gemerkt, dat jouw kind dingen aanvoelt? Dat het bijvoorbeeld energieën van anderen oppikt en zelfs overneemt. Of dat het met een overleden familielid of een ‘denkbeeldig’ vriendje praat. Hoe ga je hier dan als ouder of verzorger mee om? Het zou fijn zijn om het kind de gelegenheid te geven om hierover te vertellen, zeker als het er zelf over begint. En om hier samen over te praten, zodat je weet wat er in hem of haar omgaat.

Als ouder wil je niets liever dan je (hoog)gevoelige en anders lerende kind beschermen bij hetgeen hij/zij tegenkomt binnen onze maatschappij. Toen ik eind vorig jaar een boek schreef voor (hoog) gevoelige en anders lerende kinderen, met als doel kinderen van binnenuit te versterken, ontdekte ik al na een aantal maanden dat de ouders de werkelijke sleutel zijn om dit doel ook daadwerkelijk te kunnen bereiken.

We zijn gewend, dat wij voor onze kinderen mogen zorgen. En hun mogen begeleiden in het leven. Niet alleen fysiek, maar ook geestelijk. We leren onze kinderen de huidige normen en waarden. En hoe ‘het hoort’. Maar wat als dit in deze nieuwe tijd juist andersom is? En onze kinderen nu zelf aangeven, wat de visies, nomen en waarden van de nieuwe tijd zijn. En wat zij nodig hebben? Ben jij dan als ouder, verzorger of leerkracht bereid om hier (nog meer) naar te luisteren?

De kinderen van NU zijn niet in een oude hiërarchie, in oude systemen of in oude visies te plaatsen. Zij willen hun eigen ‘nieuwe’ wereld scheppen, vanuit hun eigen visie, talenten en gaven. Het is niet alleen aan hun om zich aan te passen aan de oude wereld, maar wij zouden er goed aan doen om ons ook te verbinden met die van hen. Want op dit moment blijven we proberen iets nieuws in iets ouds te stoppen.

Je leest het nu gelukkig steeds vaker, we zijn meer bezig met het thema ‘gezien worden’. En dat wordt ook steeds meer uitgesproken naar anderen: “Ik voel mij niet gezien”. Maar is het eigenlijk heel erg om niet gezien te worden door anderen? Want dat betekent ook, dat je eigenlijk nog bevestiging van iemand anders wil of nodig hebt op hetgeen je doet. Maar was dit dan ook daadwerkelijk de intentie waarom je iets bent gaan doen?

Jouw missie en de meest waardevolle relatie die je ooit zal aangaan. Volg jij al jouw missie? Jouw missie is onlosmakelijk verbonden met je innerlijke kind of innerlijke stem. Als je beseft dat zij jouw tomtom in het leven zijn en precies die ervaringen op je pad zullen brengen, die jij nodig hebt, dan besef je wellicht ook dat dit de meest waardevolle relatie is die je ooit zal aangaan.