Op weg naar de Winterzonnewende volgende zaterdag kan je je al volop gedragen voelen door een krachtige vernieuwingsgolf, die je tegen eind volgend jaar een heel eind verder zal gebracht hebben.

Die golf kan voor de ene als bevrijdend worden ervaren, omdat je voelt dat het nu écht begint te bewegen.

Maar voor de andere kan hij nog wat benauwend aanvoelen, omdat je bang bent voor de grote leegte die ontstaat nadat je bewust gaat loslaten 'zoals het altijd is geweest'.

Wat je er ook bij voelt, bij 'vernieuwing', weet dat het jij zélf bent die jouw vernieuwing orkestreert, die de voor jou beste timing voor alles kiest. Niet vanuit het dagelijkse denken en voelen, maar vanuit de alziende en -wetende wijsheid van je eigen Hoger zelf, dat wéét wat je hier in dit leven wil leren, wil ervaren, wil neerzetten. In elk geval zijn de dagen voor een Winterzonnewende - net zoals dat in de oude tijden gebeurde wanneer je een spiritueel leven leefde - dagen van reflectie, van stilte, van vasten, van mediteren, van met een zachte maar toch ook onderzoekende blik terug te kijken op het voorbije jaar. Op alle zegeningen die je mocht ervaren, alle liefdevolle contacten die je hebt gehad, op alle dingen die je hebt geleerd - op een veel dieper level dan ooit voordien -, op al wat je diep heeft geraakt. En hoe meer je in de stilte komt, hoe meer je duidelijk wordt waar je heen aan het gaan bent, en hoe beter je de krijtlijnen van de komende jaren kan onderscheiden. Maar ook: hoe meer je gewoon kan rusten in het huidige moment, en wéét dat alles altijd goed is zoals het is, op elk moment, al vraagt het soms een inspanning om in elk moment van je leven de onderliggende zegening te ontdekken.

Fran Tielemans
www.maitreya.be