De helende kracht van Schoonheid ♥ Wendy Gillissen ♥ Lichtwerkers Nederland

Fascinatie

 

Ik ben altijd gefascineerd geweest door schoonheid. Misschien omdat mijn gewelddadige vader mij al in de baarmoeder afschilderde als iets lelijks en ongewensts. Het idee dat ik op de een of andere manier wanstaltig en dus niet in harmonie was met dat wat mooi en goed is, heeft me altijd tegen de borst gestuit. Ergens wist ik dat het niet kon kloppen. Ook al gaf ik als mens in fysiek opzicht geen gestalte aan uiterlijke perfectie, iets wat hij me elke dag onder de neus wreef, ergens moest er iets mooi aan mij zijn. 

Schoonheid zien

 

Hoe kon het anders zijn, aangezien ik schoonheid kon zien in een bloem, een vergezicht, een steentje, een regenboog? Dat ik de mooiste foto’s maakte met mijn kinderlijke cameraatje – mooiere zelfs dan die van hem, met zijn professionele camera? Dat ik de schoonheid van het lied van een merel kon horen met mijn hart, in het midden van de duisternis? 

De zoektocht naar schoonheid

 

Dus ging ik op zoek naar de kern van schoonheid. Wat is het? Waar is het? Ik voelde dat het iets moest zijn wat iedereen heeft of kan hebben. Mijn ziel riep me toe dat schoonheid van iedereen is. Iedereen heeft er recht op. Alles wat bestaat. De hele schepping is mooi – ook al beweren sommigen anders. Dit is lelijk, dat is niet goed genoeg, dat beantwoordt niet aan tijdelijke culturele normen of modeverschijnselen.

Welbevinden

 

Ik brak mijn hoofd erover, want mijn leven hing ervan af. Als ik ‘’lelijk’’ was, had vader gelijk en had ik geen recht van bestaan. Iemand het idee geven dat ze lelijk zijn, werkt bijzonder ontkrachtend. Kennelijk is het concept van ‘’schoonheid’’ essentieel voor je welbevinden.

Perfectie

 

Dus ik zocht en peinsde, ik probeerde van alles. En meer en meer kwam ik tot de conclusie dat schoonheid niets te maken heeft met wat gezien wordt als uiterlijke perfectie. Met conventionele schoonheid. De perfecte symmetrie van een conventioneel mooi gezicht waar wellicht niet eens een aardig mens achter schuilt. Dat beroerde mijn hart en ziel niet. Dat is geen schoonheid. Ware schoonheid beroert het hart.

Waarachtigheid

 

Schoonheid is niet hetzelfde als perfectie. Kijk maar eens naar een oude knoestige boom, een natuurlijk kristal, de ruïne van een kasteel, een herfstblad. De schoonheid van een zuivere emotionele ontlading, met snottebellen en al. Alles wat echt is, wezenlijk is, een waarachtige uiting van menselijkheid, daar kun je de schoonheid van ervaren, ook al ziet het er niet leuk uit. 

Normen

 

Maar veel mensen lijden onder het idee dat ze alleen maar mooi zijn, en dus goed zijn, gewenst zijn, succes kunnen hebben of bestaansrecht hebben als ze aan een bepaalde norm van perfectie voldoen. Het ideale figuur (volgens de laatste norm – en wie bedenkt die?), het ideale gezicht, eeuwig jong en zonder rimpels. Mensen wringen zich in pijnlijke bochten om die perfectie, of de schijn ervan, het idee ervan, te belichamen. Het maakt ze echter niet wezenlijk gelukkig. Dat kan geen ware schoonheid zijn. Het lijkt wel of uiterlijke perfectie de manier is waarop mensen proberen de ware schoonheid te benaderen of imiteren – maar niet komen bij de wezenlijke essentie ervan.

Vorige levens

 

Maar wat is ware schoonheid dan wel? Door de jaren heen bleef deze vraag me bezighouden. Door de exploratie van mijn vorige levens heen bleef het thema terugkomen. Zo ervoer ik een vorig leven als elfachtig wezen, een soort elementaal die zich voedde met de energie en frequentie van schoonheid. Deze elfen namen geen aards voedsel tot zich zoals fysieke wezens dat doen – ze hadden schoonheid nodig om te kunnen leven. Schoonheid als voeding voor de ziel.  Kleur, textuur, lichtinval, het spel van schaduw en licht, compositie. De ochtendzon die in een dauwdruppel gevat wordt. 

Verheffen

 

Twee vorige levens wilden architect worden – de ene was een jongeman die de schoonheid van God in steen wilde uitdrukken om mensen te inspireren. De andere wilde gebouwen ontwerpen die door hun pure constructie mensen hielpen hun frequentie op een hoger plan te brengen. Een vorm van heilige geometrie. Meerdere Keltische vorige levens beroerden mensen met hun harpspel. Anderen brachten vreugde in het leven door dans, ritueel of het geschreven woord.

Neerhalen

 

Aan de andere kant kwamen er vorige levens naar boven die door kwaadwillende, jaloerse, vijandige of angstige anderen werden bestempeld als ‘’lelijk’’: omdat ze van een ander volk waren, er anders uitdagen, het beter of juist minder hadden dan de rest. Vrouwen die hun eigen wil wilden uitoefenen – en nee zeiden tegen de avances van hebberige heersers.

Mannen die weigerden het spel van macht en corruptie te spelen. Deze werden als lelijk bestempeld, verminkt, met grof geweld onderdrukt en uitgeroeid. Schoonheid vernietigen, verdraaien of afnemen werd dus ook als wapen gebruikt. Kennelijk is het een gevoelig iets dat gebruikt kan worden om te verheffen – of neer te halen.

Aardse schoonheid en lelijkheid als meesters

De zoektocht naar de ware aard van schoonheid bracht me door vorige levens, mijn jeugd, door verschillende landen en plaatsen in de aardse wereld. Zowel schoonheid als waargenomen lelijkheid konden daarbij dienen als leermeesters. 

Goddelijke verbinding

 

De schoonheid van een patroon, een kleur, een stuk muziek, een plek in de natuur, een oud vervallen kerkhofje met knoestige bomen en late rozen in Cornwall in het feeërieke avondlicht, een prachtig stuk tekst of verhaal kon bij me inslaan als een bliksemslag en me tot tranen toe ontroeren. Niet wegens de perfectie ervan, maar omdat het me deed mee resoneren met iets hogers. Het deed mijn hart zingen. Het bracht een gevoel van geluk dat boven het aardse uitstijgt. Het was de verbinding met het goddelijke.

Zielloosheid

 

Aan de andere kant van het spectrum zag ik lelijkheid die schrijnde met mijn hart en mijn ziel. Lege straten met kaal beton, ongeïnspireerde zielloze gebouwen, een busstation tussen hoge onpersoonlijke flats in Zoetermeer – de schraalheid deed mijn hart ineenkrimpen. 

Leegte

 

Deze anti-schoonheid gaf me ook belangrijke aanwijzingen voor wat schoonheid is – door te ervaren wat het niet is. Deze plekken gaven me een gevoel van pijnlijke eenzaamheid – het afwezig zijn van verbinding met de ziel, de Bron, het natuurlijke, persoonlijke, wezenlijke en goddelijke. Lelijkheid is de leegte, het geen verbinding hebben met alles wat wezenlijk, persoonlijk, menselijk, natuurlijk én goddelijk is. Het totale gebrek aan visie, zingeving en inspiratie. Dan keek ik snel omhoog naar de sterren om de verbinding weer te voelen.

Gevoel

 

Maar ook in waargenomen lelijkheid kan schoonheid schuilen – als er waarachtige gevoelde ervaring mee verbonden is. Zelfs de schrijnende eenzaamheid van een eenzaam metrostation kan als ervaring mooi zijn in haar scherpte, en snerpende duidelijkheid over wat verbinding niet is. Een slagveld scene, of een ervaring van diep verlies, kan snijden tot in de ziel, en mooi zijn omdat het ons wezenlijk raakt in onze menselijkheid. Een paradox, maar niet echt: want ook hier zie je weer de sleutelwoorden: verbinding. Gevoel. Waarachtigheid. Ziel.

Licht van de ziel

 

Deze ervaringen wezen allemaal in dezelfde richting – schoonheid is alles wat wezenlijk is. Wat echt is. Wat verbindt. Verbindt met de ziel. En meer dan dat: alles wat onze frequentie verhoogt. Schoonheid doet ons mee resoneren met de ziel, de Bron, alles wat waar, goed en liefdevol is. Vormen, kleuren, klanken die in verbinding staan of makkelijk meetrillen met die frequentie ervaren wij als waarachtig mooi. Ze trillen mee op de frequentie van de ziel en beroeren daarom ons hart en onze hogere chakra’s, niet alleen onze ogen en ons brein. Ze brengen het licht van de ziel en de Bron in de aardse ervaring.

Frequentie

 

Daarbij is schoonheid geen absoluut gegeven. Datgene wat we als mooi ervaren, hoe veelomvattend onze ervaring van schoonheid kan zijn, en hoeveel schoonheid we toe kunnen laten af van waar we ons bevinden in ons bewustwordingsproces. De trillingen van de frequentie van schoonheid zijn als een toonladder naar de Bron. Hoe bewuster we zijn en hoe verfijnder onze zintuigen zijn ontwikkeld, des te meer we de hoogste frequenties van de schoonheid van de Bron en onze ziel rechtsreeks kunnen ervaren. Dan hebben we geen uiterlijke hulpstukken meer nodig. Dan zijn we de schoonheid zelf.

Wendy Gillissen
reincarnatietherapie.com