In deze tijd ontmoeten tweelingzielen elkaar weer. En dat is een levens veranderende gebeurtenis. 

Je bent onderste boven van elkaar. De ene die op de vlucht gaat voor de ander. Romantisch is het niet echt. Dat is meer bij vlagen of in je hoofd. Je trekt elkaar aan en de andere keer stoot je elkaar weer af. Je triggert elkaar de hele de tijd. Maar vliegt niet bij elkaar de haren in. 

Je danst met elkaar en om elkaar heen. De ene keer ben je een heel stuk van elkaar verwijderd. Terwijl je de andere keer weer dicht bij elkaar bent. 

Richt je niet zoveel op de ander maar op jezelf. Wat jij graag zou willen, kun je maken. Maak jezelf onafhankelijk van zijn of haar liefde. Zo valt manipuleren buiten spel. En zo cijfer je jezelf niet weg in de relatie. 

Je geeft eerst jezelf liefde en dan pas de ander. In plaats van andersom. Want dan trek jezelf leeg en dat mag toch hopelijk verleden tijd zijn.

Al die zwaarte die je voelt mag je nog loslaten. Hij of zij voelt zich nog niet veilig bij jou. Dus niet veilig bij zichzelf. En daarom rennen ze steeds weg. Voel jij je eigenlijk wel veilig bij jezelf? Op de aarde, in je lichaam? Het is allemaal een spiegel. 

Laat jezelf thuis voelen. Maak je leven luchtiger. Niet altijd zo serieus. Gun jezelf ook voldoende rust. En voldoende passie in je leven. Door je dromen te volgen. Ook al is nog niet alles zichtbaar door de mist. 

Je hoeft niet precies hetzelfde te zijn als hem of haar. Je hoeft het ook niet overal mee eens te zijn. Je mag gewoon lekker je eigen ding blijven doen. Sterker nog, dat is nodig ook.

Je hoeft niet verbonden te zijn. We geven er maar een woord aan. Het gaat om het gevoel. Niet om de woorden die je met elkaar bespreekt. Want vaak lullen we er toch maar omheen. Of verbergen we onze gevoelens. Omdat we het nog niet durven. 

Richt je niet op wat er nu is. Wellicht is hij of zij met een ander. Of is hij of zij weer totaal onbereikbaar. Of je nu vrienden bent, of iets meer. Of dat je nou een open relatie met hem of haar hebt. 

Het zijn slechts namen die we eraan geven. Het gaat om de verbinding. Wellicht voel jij die verbinding super sterk. Dan is het wel wat makkelijker voor je. Heerlijk. 

Voelt de ander die verbinding ook? Of zie je dat niet goed? Jullie zijn als een tweeling. Van elkaar afgescheiden. En jullie hebben vele levens gedeeld. Vele trauma’s gedeeld. En vele ruzie’s gehad. Veel van elkaar afgezonderd geweest. Maar ook volop romantiek gekend. Misschien als moeder en zoon of vader - dochter relaties. Het is wat allemaal.

Verbrand geweest zoals bij de katharen. Het vuur in terwijl we stonden voor wat voor ons juist was. Pijn deed het wel. Het leven was zwaar in die tijd. En wat waren we hard, voor onszelf en voor elkaar.

Verder is er zoveel wat we niet weten. Wat ook eigenlijk niet uit zou moeten maken in het nu.  Maar nieuwsgierig blijven we toch. We hoeven niet alles te weten. Het gaat erom dat jij je nu op je eigen proces richt. Voor uit kijkt. Jullie zullen elkaar weer ontmoeten. Till you meet again. Want afscheid nemen bestaat niet. 

De engelen brengen je dichter bij elkaar, in overeenstemming met jouw vrije wil.  De liefde kan groeien op de achtergrond. Als jij maar eerst liefde bent. Je zult elkaar op toevallige momenten weer kruisen. Synchroniciteit die door de bocht vliegt. Eerst heel kort. Steeds wat langer. Met onregelmatige tussen pozen. Het is maar een vreemde dans, maar wij willen dansen, vreugde vieren en liefhebben.

Je kan er enorm vurig van worden. Ook de zin in het leven kan worden aangewakkerd. Verliefdheid is ook een soort van drugs. De liefde die je ervaart is de vlam die het vuur weer doet ontsteken. Dat cadeautje krijg je er gewoon bij. 

Maak je er niet zo druk om. Het komt gewoon goed. Zoals altijd. En dat wordt je elke keer weer vertelt. In die 'toevallige' liedjes die precies op het juiste moment komen, vaak als je het niet verwacht. Omdat je jezelf uit de weg bent gegaan. En het naar jou toe kan komen.

Luc van Ewijk
www.mindstroom.nl