De recente overwinning van Forum voor Democratie bij de Statenverkiezingen heeft bij veel mensen tot verontwaardigde reacties geleid variërend van persoonlijke aanvallen op partijleider Baudet tot diepe teleurstelling in Nederland als land en Nederlanders als volk; 'het komt nu wel heel dichtbij'.

Op alle lagen van ons menselijke bestaan zien we deze typische reactie van beschuldigen en verwijten.

Je hebt het gevoel dat het leven je overkomt en je voelt je slachtoffer van omstandigheden. Dit is de meest ontkrachte plek om te zijn en naar je leven te kijken. Waar je je vanaf deze positie niet bewust van bent is dat je in letterlijke zin de schepper bent van je eigen realiteit. Wie je nu gelooft dat je bent manifesteert zich één op één in je buitenwereld; de mensen met wie je omgaat, de plek waar je woont, het werk dat je doet, alles.

Het dilemma waar je als mens mee te maken hebt is dat 95% van wat dit creëert in jou onbewust is. Je ervaart de symptomen van je onbewuste schepping maar je hebt geen idee wat het in jou is wat dit doet en waarom. Deze scheppende krachten in het onderbewuste komen voort uit een complexe mix van conditionering en spanning gebaseerd op genetische informatie, patronen in je familielijn, parallelle levenservaringen en sociale factoren zoals opvoeding, cultuur en religie.

Het feit dat deze scheppende krachten in het onderbewuste leven betekent niet dat ze minder krachtig zijn dan onze bewuste creaties. Voor die laatste nemen we graag de credits en verantwoordelijkheid maar voor onze onbewuste schepping lijken we geen andere oplossing te hebben dan iets of iemand anders de schuld te geven van wat er gebeurt. 

De shift hierin begint met bewustzijn

Wanneer er dingen in je leven gebeuren die niet in flow, duurzaam of voedend zijn is het bijzonder zinvol om jezelf de vraag te stellen wat het in jou is dat deze 'realiteit' creëert. Die vraag zet je direct op een krachtplek omdat je je weer realiseert dat je de schepper bent van je werkelijkheid. Je bent in die zin een Godin of God. Het gevaar dat hierin schuilt is dat je eerst iemand anders de schuld gaf van wat er niet zo lekker ging in je leven en nu jezelf, als herontdekte schepper, dat verwijt. Maar dit gaat niet over schuld maar over bewustzijn, om de realisatie dat je op basis van wie je nu gelooft te zijn, bewust en onbewust, een werkelijkheid tot leven wekt.

Vanzelfsprekend zie je nu ook dat wanneer je die onbewuste aspecten bewust maakt en heelt je die niet langer in je werkelijkheid hoeft te creëren. Wat er in het onbewuste leeft zijn de schaduwkanten van ons menselijke bestaan die we al oneindig lang veroordelen, ontkennen en vrezen. Doordat we dat we dat al zo lang doen zijn ze hun eigen leven gaan leiden in de krochten van ons bestaan. Die strategie heeft ertoe geleid dat ze in de duisternis zijn gaan broeien en enorm geladen zijn. Dit is inherent aan hoe we van binnenuit de mind proberen met issues om te gaan. 

De mind is per definitie gepolariseerd. Dat betekent dat wanneer we iets prefereren boven iets anders we beide uitersten van het spectrum evenveel energie en bestaansrecht toekennen. Dus als we de straat opgaan voor wereldvrede en we daar energie aan geven, geven we evenveel energie aan de oorlog en het geweld dat we willen stoppen. En juist omdat we dus aan beide uitersten energie geven, onbewust en onbedoeld, houden we de polariteit in stand en worden de uitersten steeds extremer.

Je compassievolle hart

Je raad het al, de oplossing ligt in het hart. Je compassievolle hart heeft het vermogen om buiten de polariserende mind om alle facetten van het leven met gelijkwaardigheid te omarmen en daarmee de spanning tussen de tegenstellingen te ontladen. Door de schaduwkanten bewust te ervaren en letterlijk en figuurlijk in je hart te sluiten halen we ze uit de broeiende, donkere kelder van ons bestaan en zetten we ze in het licht van bewustzijn. Hierdoor integreer je deze, ogenschijnlijk, negatieve aspecten in je bestaan en word je een werkelijk compleet en rijk mens. 

Door onze individuele en collectieve pijn, schaamte, woede en verdriet niet langer te veroordelen of te ontkennen maar juist bewust te maken en te omarmen verschuiven we van onbewuste scheppers naar bewuste scheppers van onze werkelijkheid. Het kan niet anders dan wanneer deze facetten hun kracht en macht over ons verliezen we ze niet langer op dezelfde manier terugzien in ons leven.

De uitslag van de Statenverkiezing is de perfecte en confronterende weerspiegeling van de collectieve schaduw die we als individu, als Nederlanders en als mensheid nog niet in de ogen hebben gekeken en hebben kunnen zien voor wat het werkelijk is. Dat is wat er nu van jou, van ons, gevraagd, wordt. Om niet langer te polariseren maar te integreren. Face it and embrace it.

Let it Be!

Juno Burger
www.junoburger.com