Wat wilt Liefde mogelijk maken? (angst deel 3) ♥ Mieke Vulink ♥ Lichtwerkers Nederland

Ons ego heeft zich door ontelbare overlevingsscenario's vaak noodgedwongen opgewerkt tot een 'haantje de voorste'. We hebben alles wat er binnen de schepping voorhanden was ingezet om onszelf overeind te kunnen houden.

We hebben onszelf als Lichtdragers in de meest heftige rollen op Aarde geplaatst om de krachten van schepping en vernietiging aan den lijve te kunnen ondervinden.

Als je te veel gericht bent op ascensie en 'opklimmen naar de vijfde dimensie' kan er een emotionele en fysieke disbalans ontstaan. Dan is er te weinig aandacht voor wat jouw aardse, fysieke 'ik' nodig heeft en raak je de verbinding met de voeding die de aarde je kan bieden kwijt. Alsmaar naar het licht streven kan ook doorslaan naar het negeren van de pijn van vele levens waarin we het licht van de hemel tot in de duisternis van de hel hebben gebracht en andersom.

Anno 2019 is het vanuit ons redelijk veilige landje amper te bevatten met hoe veel gruwelijkheden en ondraaglijke spanningen wij te maken hebben gehad. Elk mens draagt overblijfselen van holocaust-levens, en die hebben veel collectieve angstvelden achtergelaten. Voor een laatste keer zoem ik hier toch nog even op in.

Overleven sinds Atlantis

Om een enigszins leefbaar leven te kunnen leiden heeft ons ego zich op Aarde sinds Atlantis steeds opnieuw voor moeten bereiden op 'het allerergste'. Altijd en overal waren denken en handelen gericht op overleven om de dualiteit (en angst) de baas te kunnen blijven.

We kennen allemaal de superman of superwoman in ons die de kar is gaan trekken, of de tegenpool daarvan: de lamgeslagen overgevoelige die het 'niet meer opbrengen kan'. Zij zijn overblijfselen van die holocaust- levens waarin we onszelf en anderen voor de zoveelste keer in of uit allerlei hellevelden gesleept hebben.

Maar wanneer we ons bewust worden dat het onze eigen keuze was om dit allemaal op Aarde te willen ervaren (en daarin ook kwaliteiten te ontwikkelen!) gaat er een heleboel verschuiven. Wanneer de poorten van ascensie eenmaal geopend zijn in ons emotionele en fysieke lichaam, kunnen we niet meer permanent terugvallen in die oude hellevelden. Dan begint de rode draad, die door al je levens heenloopt en jou naar je Goddelijkheid wil leiden, steeds helderder te worden.

Terug naar het hart

Geen wonder dat we allemaal dodelijk vermoeide krachtpatsers in ons hebben die het zat zijn om alsmaar stand te moeten houden. Het maakt niet uit of we als slachtoffer, dader of redder in narigheid hebben gezeten. In alle mogelijke rollen binnen de dualiteit hebben we ervaren dat de kracht van liefde, die ons hart nooit vergeten is, vaak ver te zoeken was.

In de donkere nachten van de ziel ervaren we opnieuw hoe godverlaten alleen, koud en onveilig we ons gevoeld hebben. Overleven in die duisternis heeft voor een opbouw van talloze overlevingspatronen gezorgd. In elke overlevingssituatie hebben we patroon echter ook kwaliteiten ontwikkeld! Zoals saamhorigheid, invoelingsvermogen, verbondenheid, ausdauer en geduld, kracht etc. Zo lang die kwaliteiten onbewust nog gekoppeld blijven aan nare herinneringen blijven ze vaak diep opgeborgen en geblokkeerd. Wat we tijdens het proceswerk kunnen doen is die kwaliteiten opnieuw met ons hart verbinden, zodat ze weer aan een liefdevolle levensstroom gekoppeld kunnen worden.

Nu we onze zonnevlechten (ons 'ik-centrum') aardig opgeschoond hebben beseft onze persoonlijkheid dat het zich niet langer zorgen hoeft te maken over vallen, opstaan en weer doorgaan. Vallen, opstaan en weer doorgaan is een essentieel onderdeel van onze bewustzijnsgroei. Zo gauw je het (terug-)vallen gaat omarmen, krijgt je hart de ruimte om zich dienstbaar te maken aan jouw eigen helingsproces. Heb je eenmaal gekozen om vanuit je hart te willen gaan leven, dan zullen alle delen van jou die nog oude angsten in zich dragen geheeld kunnen gaan worden.

Omgaan met eb en vloed

Je hebt altijd een keuze welke stempel je op een voor het ego moeilijke gebeurtenis plakt. Dit betreft een bewuste, mentale keuze. Jij bepaalt zelf of je een indrukwekkende happening in je leven als frustrerend, onterecht, respectloos, onleefbaar of diep verwondend wilt benoemen. Afhankelijk van welk duaal label het ego ergens opplakt, zul je de bijpassende emoties gaan ervaren die gekoppeld zijn aan honderden levens waarin je soortgelijke narigheid ervaren hebt.

Het uitdagende, en soms heel lastige in dit hele verhaal is dat ons fysieke lichaam een eigen opschoningsproces heeft, dat hand in hand gaat met allerlei ascensie-verschijnselen. We zitten dus, net als de zee, in getijden van eb en vloed, tussen licht en donker in.

Uit de collectieve angstvelden

De ene dag voelen we ons de hemel in getild, en zijn we dolgelukkig met elk moment waarop we ons één kunnen voelen met onszelf, met Moeder Aarde en Vader Hemel. Dan ervaren we hoe het licht in ons aanwezig is. Ook kunnen we ons ineens verwonderen, en dankbaarheid voelen over hoe onstuimig en snel onze groei van de laatste jaren geweest is.

Een andere dag echter dient zich weer een oude laag van lijden en angst aan. Als we even vergeten dat het heen-en-weer-gaan tussen donker en licht een natuurlijk proces is, dan schrikt het ego opnieuw. Het denkt dat het 'weer verkeerd' gaat, en laat opnieuw de oude alarmbellen rinkelen die narigheid aankondigden.

Op het moment dat we het oude verhaal van narigheid vastpakken, ervaren we weer al die oude gedachten en emoties. Dan kelderen we binnen no time terug in lagere frequentievelden, en raken we (onbewust) verbonden met allerlei collectieve angstvelden. Dan dringen de lagere resonanties zó krachtig ons fysieke lichaam binnen, dat het een hele toer is om onszelf daar niet in te verliezen, en niet te gaan geloven in alle alarmbellen waar het ego mee zwaait.

Angst in het Licht

Toch zullen we onszelf nog af en toe in oude angstillusies verliezen. Immers: ze willen fysiek gevoeld, ontmaskerd en opgeruimd worden. Dat wat ons vroeger ontkracht heeft in het donker, mag nu zelf in het volle licht doorzien gaan worden. Daarna kan de vrijgemaakte ruimte zich kan gaan vullen met onze ware, goddelijke scheppingskracht.

Met ons verstand weten we al lang dat er buiten de dualiteit geen angst bestaat. Angst is een creatie uit overlevingsvelden. Het is een laagfrequente kracht die de mens van zijn goddelijke krachten vandaan wist (en nog weet) te houden.

De meeste Lichtdragers, en zeker de pioniers die al enige decennia op Aarde aan het werk zijn om de weg naar het Licht weer vrij te maken, bevinden zichzelf midden in dit diepe louteringsproces. Het kost enorm veel energie en standvastigheid om onszelf volledig te bevrijden uit de greep van deze laagfrequente krachten.

Dat velen om je heen zich quasi krachtig, vrolijk en zorgeloos door het leven heen lijken te bewegen, en hoegenaamd geen last hebben van alle processen mag je niet ontmoedigen. Wees je bewust van de grootsheid van jouw innerlijke keuze om niet weer in de oude modus terug te gaan. Jouw pad is een pad dat niet langer matcht met alle uiterlijke schijn. Het is de weg naar de Bron, die een diepe liefde voor jezelf en voor de schepping zal openbaren. Alleen in deze onvoorwaardelijke liefde vind je het goddelijke mannelijke en vrouwelijke terug die jij beiden al in je draagt.

Wat wilt Liefde mogelijk maken?

Het is de grote ommekeer, die steeds weer kernvragen doet klinken als "Wat wil Liefde me hier laten zien? Wat wil Liefde hier mogelijk maken?" Deze vragen doen het goddelijke in ons opstaan. Ze voeren ons terug naar het oervertrouwen in de Bron. We zitten middenin het ontmaskeren van het eeuwenoude, op angst gebaseerde wantrouwen, met als doel ons het oervertrouwen in de schepping weer toe te eigenen.

De kern van het hele verhaal rondom angst brengt ons naar het besef dat we zelf scheppers zijn, iedere seconde van de dag. Mede dankzij ontelbare tranen van angst en pijn, die er over onze wangen zijn gestroomd, zijn we gaan beseffen dat Liefde ons bij de hand heeft genomen. Laat deze hand niet meer los. Ze zal je over de oude wereld van het lijden heen tillen en je leiden naar een nog veel grotere, onsterfelijke Liefde.

Dat is de ware opstanding. Het is opnieuw geboren worden zonder de Aarde te hoeven verlaten. Heb de moed om je ego met alle alarmbellen en rampenscenario's te laten sterven. Kies ervoor om te stoppen met welke vorm van zelf-ontkrachting dan ook. Erken iedere dag opnieuw dat je alles in je draagt wat je nodig hebt om boven alle angsten uit te kunnen stijgen.

Met al je teruggevonden eigenliefde en de universele Liefde om je heen zal het je zeker lukken om je zielenplan voor dit leven te volbrengen.

Mieke Vulink

www.miekevulink.nl