Lieve vrienden, men vraagt mij vaak…
Waarom leef ik eigenlijk?
Wat is de reden van mijn bestaan eigenlijk?
Wat doe ik hier eigenlijk?
Het antwoord op deze vraag is eigenlijk vanuit het verstand niet gemakkelijk om te beantwoorden.
Het leven wat wij mogen leven en beleven hier op onze liefdevolle Moeder Aarde draagt namelijk meer redenen en voor iedereen is deze uniek!
Maar één van de voornaamste reden is het leren van onze levenslessen, dit staat als een punt boven water…
Zo daar zijn we ook weer uit en dit behoeft eigenlijk verder geen uitleg meer.
Maar wat houdt dit leven nu eigenlijk nog meer in?
Hoe mogen wij deze genoemde lessen dan eigenlijk leren?
Er zijn zelfs liefdevolle zielen die tegen me zeggen:
“Ik heb al zoveel lessen gehad.
Ik heb al zoveel lessen geleerd.
Ik heb al zoveel ellende meegemaakt…
Hoeveel lessen moet ik dan nog leren, van mij hoeft het allemaal niet meer!”
En het enigste wat ik dan kan zeggen is:
“Je hebt helemaal gelijk.
Je hebt al enorm veel meegemaakt in je leven.
Je hebt al enorm veel op je bord gehad en eronder misschien zelfs geleden, maar…
Bij hoeveel van die door jou benoemde lessen heb jij werkelijk gevoeld, ervaren, beoordeeld en doorvoeld?
Bij hoeveel van die lessen heb jij je universele hart aangesproken?Jouw universele hart die gelegen is in het midden van jouw borstkas, direct naast jouw fysieke hart?
Bij hoeveel van die lessen heb jij de vergeving uitgesproken?
De vergeving voor die personen die ermee te maken hebben en de vergeving van jezelf omdat jij gekozen hebt voor deze zware lessen in dit leven?
Bij hoeveel van die lessen heb jij dit gedaan?”
En dan lieve vrienden, dan… zijn ze vaak stil omdat dit eigenlijk bij geen van deze gevallen dit is gebeurd!
Men oordeelt erover.
Men wijst met beschuldigende vingers naar de voorvallen.
Men veroordeelt de voorvallen.
Maar verder doet men er eigenlijk niets mee!
En daar knelt ook gelijk de schoen eigenlijk, deze lessen zijn namelijk nog niet geleerd!
Deze lessen zullen zich blijven herhalen en de personen achtervolgen als een rode draad die hen achtervolgt gedurende hun leven… TOTDAT… totdat het muntje mag vallen.
Totdat men overgaat tot vergeving vanuit het liefdevolle universele hart!
En zal dan en pas dan verlichting en de rust terugvinden in hun systeem!
Je hoeft niet alles leuk te vinden, echt niet… je mag je best bij sommige voorvallen die je ervaart, hoort of ziet, rot voelen… maar laat het oordeel erover los.
Bekijk die voorvallen eens vanuit jouw liefdevolle hart, totaal zonder dat jij erover een oordeel velt.
Je zal merken dat dit jouw rust en inzicht geeft.
Je zal merken dat als jij al die voorvallen mag observeren vanuit jouw liefdevolle hart, de vergeving ervan veel makkelijker mag worden… zolang je het oordeel maar weglaat.
Lieve vrienden,
Wij leven opdat we zullen leren lief te hebben, lief te hebben vanuit jouw universele en liefdevolle hart!
Wij hebben lief zodat wij vanuit die liefde mogen gaan leren te leven!
Geen andere les wordt van de mens gevraagd… want de liefde die jij de dingen mag geven heelt eigenlijk alles!
De liefde die een deel van het geheel uitsluit, veroordeelt zich zelve tot innige smart… en die smart kan heel ver gaan, net zolang totdat jij die lessen mocht leren.
En daarom lieve vrienden, daarom zijn wij op onze liefdevolle Moeder Aarde… om te leren!
Met deze woorden wens ik ook vandaag weer iedereen een fantastische bewuste dag toe, een dag waarin wij mogen gaan beseffen dat er eigenlijk voor alles maar één oplossing is en dat is de LIEFDE voor alles dat maar is.