Geregeld begeleid ik mensen die een kind of een dierbare te vroeg verloren zijn. Hier zijn geen woorden voor.
Kijk ik vanuit mijn ego, dan ben ik heel boos.
Kijk ik vanuit mijn gevoel en naar de ziel, dan weet ik dat dit niet zomaar gebeurd.
Alles heeft een reden, met ons denken is dat niet te bevatten. Natuurlijk is het normaal dat je boos, opstandig en verdrietig bent. Dat mag er allemaal zijn, dat is ook zo belangrijk
voor je eigen rouwproces en verwerking.
Maar waarom sterft iemand zo vroeg? De ziel komt op aarde om bepaalde ervaringen op te doen.
Dit heeft ook te maken met vorige levens. Ieder leven als de ziel incarneert in het lichaam wil het nieuwe ervaringen op doen. Iets wat misschien in een vorig leven nog niet af is gerond
komt in een volgende leven weer terug. De ziel is al veel levens op aarde geïncarneerd en heeft veel verschillende ervaringen op gedaan. Dan kan het soms gebeuren dat de ziel alleen een
geboorte wil ervaren om daarna weer naar het licht terug te keren. Als ouders zijnde krijg je daar wel een bepaalde boodschap bij.
Ik wil hier een voorbeeld van mezelf geven, ik ben teveel dierbaren veel te vroeg verloren. Zo ook mijn eerste dochter. Na een zware zwangerschap werd mijn prachtige dochter geboren. Ze werd
geboren maar ademde niet. De dienstdoende verloskundige had op dat moment geen zuurstof apparaat bij de hand. Dit moest nog in elkaar worden gezet, zoals dat vroeger ging. Ze kreeg
het zuurstof apparaat niet in elkaar gezet, dus mijn dochter kreeg geen zuurstof toegediend. Veel te laat werd ze in koud en warm water gedompeld om toch nog te proberen of ze nog weer ging
ademen. Dit mocht niet baten.
Ik was verdrietig, opstandig en wat was ik boos, waarom moest dit gebeuren! Mijn oma werd vier dagen na haar geboorte honderd en mijn kindje ging sterven. Hoe verschrikkelijk oneerlijk
voelde dat. Dit kun je niet zomaar een plek geven, daar is heel veel tijd voor nodig.
Jaren later ben ik mij spiritueel gaan ontwikkelen en ging ik mij afvragen waarom dit gebeurt was in mijn leven. Ik ging voorbij het ego kijken en mocht ook contact met mijn mooie meisje
maken. Ze maakte me duidelijk dat dood niet dood is. Ze leefde verder in het licht, waar het zo mooi is. Ze vertelde me dat ze regelmatig aanwezig is, maar dan vanuit het licht. Dit was de
bedoeling, haar ziel wilde alleen deze ervaring op doen.
Het voelt verschrikkelijk om op deze manier je kind te moeten verliezen. Maar mijn lieve mooie dochter heeft al een hele oude ziel en laat mij geregeld weten dat ze aanwezig is. Nu was het
de bedoeling om duidelijk te maken aan mij dat ze mij gaat helpen, maar dan vanuit het licht. En dat doet ze zeker weten. Ik mag veel mensen begeleiden die ook een kind verloren hebben. En
mag begeleiden met het rouwproces van de ander.
Welke boodschap zit hier nog meer achter? Ik mocht leren vergeven. Dit was in het begin niet makkelijk, het gaat natuurlijk wel om het sterven van mijn eigen kind. Maar is het de bedoeling
dat ik in boosheid en verbittering blijf zitten? Nee. Dat kan voor mijn gevoel niet de bedoeling zijn. Mensen maken fouten, niet één mens uitgezonderd, dus ook hierin kunnen fouten worden
gemaakt. Wie ben ik dan om de ander niet te vergeven. Dit heb ik voor jaren terug ook gedaan. Kijk met zachtheid terug, ook bij het weten dat niks zomaar gebeurt. En denkend, hoe prachtig
het is als iemand naar het licht gaat. Dit is het grootste cadeau wat een mens – ziel uiteindelijk ontvangen mag.
Ik hoop voor diegene die ook te vroeg een dierbare verloren heeft dat ik jou op deze manier een kleine ondersteuning mag geven. Vergeet nooit te verwerken, je mag opstandig zijn. Ga door je
kwaadheid en al je verdriet. Blijf praten, geef het een stem, dat is zo belangrijk voor jouw verwerkingsproces. Dan hoop ik voor jou dat je net als ik uiteindelijk meer rust mag gaan
ervaren.
Liefs Trudy
