Elk mens draagt afscheidingspijn met zich mee, bewust of onbewust. Het ego ontkent en omzeilt die liever, dan dat ze erkend en doorvoeld wordt.
Pas wanneer er innerlijk voldoende draagkracht is, die gevormd wordt door onvoorwaardelijke (zelf-)liefde en bewustzijn, zal de pijn herhaaldelijk tevoorschijn kunnen komen. Dat gaat in laagjes - we kunnen er niet ineens het volle Goddelijke licht in toelaten -,
net zolang totdat we ontdekken wàt ons steeds in de steek laat (vaak zijn we het zelf) en ook hoe we die innerlijke beweging weer kunnen omkeren.
De angst is dat we ons Goddelijke Zelf, de Liefde, ons bestaansrecht en de Bron opnieuw kwijtraken, want dat is ook in laagjes gebeurd; de verbinding daarmee werd steeds minder voel- en
ervaarbaar tijdens onze incarnatiecyclus. Maar het omgekeerde is nu waar; we komen weer steeds dichter bij ons zuiverste Zelf en onze Bronverbinding terug!
Door vanuit de wond steeds uit te reiken naar ons eigen Licht en vooral ook naar hulp uit hogere dimensies helen we de donkere 'gaten', die zo'n grote zuigkracht hebben dat we er af en toe weer
één mee worden. De meest pijnlijke illusies, door talloze verliezen overgehouden, hebben het vertrouwen geknakt in de verbinding met ons Goddelijke Zelf en de Bron. De verbinding is er wel, maar
het vertrouwen erin kan even helemaal weg zijn als we onszelf weer verloren voelen in de diepste afscheidingspijn.
Maar: we gaan door, energetisch hand in hand, jullie reacties vormen echt een collectief bemoedigend veld van licht en liefde! En: de Lichtwereld geeft ons echt alle ruggensteun die we nodig
hebben!
Mieke Vulink
www.miekevulink.nl
